Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1944, Blaðsíða 22

Náttúrufræðingurinn - 1944, Blaðsíða 22
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN 76 um og í villifé á Indlandi og víðar. Virðist því ekki ólildegt, að víða um lieim hafi gætt allmikillar fjölbreylni í litarein- kennum fjárins fvrr á timum, en með ræktun hafi fleslum slíkuni afhrigðum verið útrýmt. Hér fer á eftir stutt greinargerð fyrir þeim litareinkennum. sem ég veit deili á á íslenzku fé. I. Einliti fé. 1. Hvítt. 1 daglegu tali er fé talið hvílt, ef ullin er (ill hvít og ekki eru ákveðnir dökkir i)lettir á kindinni. Hel/.lu afhrigði af hvíla litnum eru: Mjallhvítt. Þá er kindin mjallhvil á n 11 á haus og fólum, augnalok, granir og klaufir skjallhvítar. H u 1 t. Þá er féð hvítt á ull að meslu eða öllu levli, stund- um eru gulleil eða rauðleit hár i ullinni, einkum á hálsi. Ilaus og fætur og eittkum lmakki, er gult eða vellólt, eins og sagl er í Skaftafellsýslum, eða írautt í Múlasýslum. Dökkgult eða sauðgult: Þá er ullin oft mikið gul, lmakki rauðgulur, andlít og fætur mjög dökkgult. Hreinlwítt. Ullin öll hvít, andlit og fætur hvítt en þó eru augnalok, varir og klaufir ekki mjallhvitar, ullin aðeins dökk- Jeitari. Dröfnótt. Ullin hreinhvít. Svartar eða gráar smádröfnur á víð og dreif um andlit og fætur, einkum þó á eyrum. Kolóit. Sumir deila um, hvorl kolótta féð skuli telja til hvita fjárins. Ég lít svo á að það heri að telja það afhrigði af hvitu fé og vfirleitt telja engir hændur kolótt fé með mislitu fé. Það eru lil mörg afhrigði af kolóttu. Þau helztu eru ])essi: B/ákolótt, af sumum kallað íslands-kolótt eða hara hrim- kolótt. Þetta fé er yfirleitt hvítt á helginn, undirlitur á luuis og fótum igulur en al.lmikið af dökkum hórum á haus og fótmn einkum í vöngunum. Mörgum fjármönnum finnst þetta lilar- afhrigði mjög fagurt. (frákolótt. Ullin hvit, andiit og fætur meira og minna grá- flyksu kolótt. Dröfnukolótt. Það er mjög svipaður litur og grákolótl en þó ákveðnari dröfnur með Ijósari flyksum á milli hæði á haus og fótum. Mókolótt. Nýfædd eru lömbin mógrásvört að lit en þó dekkri á haus og fótum. Með aldrinum lýsast ]>au á belginn en dökki Jiturinn heldur sér á haus og fótum. Fullorðið er þetta fé mó-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.