Rauðir pennar - 01.01.1938, Page 7

Enn stendur heimurinn ú öndinni.
Enn er hver taug tortímingaraflanna þanin til hins
ítrasta; enn vofir vitfirrt lieift hinnar tæknibrynjiiðii
villimennsku fasismans yfir flestum þjóðlöndum heims.
— 1 fljótu bragði getur virzt sem það sé orðið vonlaust
verk að bjarga menningunni, — hrun hennar sé þegar
orðið óumflýjanlegt.
Vér getum rakið blóðferilinn eftir járnhæl fasismans
úr einni heimsálfunni í aðra: Ítalía—Þýzkaland—Jap-
an annarsvegar, Abessinía—Spánn—Kína hinsvegar, —
hvílík sorgarsvið, hvílík viðurstyggð eyðileggingarinnar,
hvílík voðasaga! Hvarvetna veður hin stdlgráa einbeit-
ing ránslivatanna uppi með þvílíku offorsi, að það er
engu líkara en að öllum hliðum Helvítis hafi verið lok-
ið upp. Og hin stórveldin, sem telja sig forverði friðar
og lýðræðis, horfa á framrás glæpavaldsins í sljóu kæru-
leysi, líkust steinrunnum tröllum, með hinn eitraða
„gimstein hlutleysisins“ á lofti.
En undir öllu þessu fargi svívirðinganna kvika hin
heilögu fræ framtíðarinnar, fræ alþýðlegra óska og
vona, sem enginn veit\fullkomlega deili á. Upp úr blóð-
ugu svaði fasismans gægjast jafnharðait ódrepandi spír-
ur þess lífs, sem hinar trúu, friðsömu starfshetjur anda
og handar hafa alla tíma þráð. Og yfir öllum þessum
frjóöngum vakir hinn mikli askur framvindunnar, hið
tvítuga verklýðsríki í austurvegi, elskað og dáð af öll-
um þeim, sem þora að þrá farsælla mannkyn og færa
þeirri þrá sinni fórnir, en hatað og rægt af öllum kúg-
?