Rauðir pennar - 01.01.1938, Síða 239
Guðmundur Frímann hefir nýlega gefið út ljóðabók, Störin
syngur. Eftir hann hafa komið út tvær ljóðabækur áður, Nátt-
sólir og Úlfablóð (undir dulnefni). Störin sýngur ber vitni um
mikla framför, og eftir henni að dæma, er Guðmundur kom-
inn i röð hinna fremri af yngri ljóðslcáldum okkar. Af kvæð-
inu, sem hér birtist, er til önnur þýðing, eftir Magnús Ásgeirs-
son, i V. bindi af LjóðaþýðingumS hans, og mun Guðmundi hafa
verið ókunnugt um þá þýðingu.
Gísli Ásmundsson er ungur rithöfundur, sem í fyrsta sinn hirt-
ir skáldskap eftir sig. Hann hefir lagt stund á bókmenntir við
erlenda háskóla. Hann hefir áður átt þýðingu og ritgerð í Rauð-
um pennum.
Arnulf Överland, einn frægasti nútímarithöfundur Norðmanna,
er talsvert kunnur hér á landi fyrir skáldskap sinn og ritgerðir,
er þýddar hafa verið eftir hann, m. a. í Iðunni.
Magnús Ásgeirsson vinnur nú að þýðingu á hinu fræga kvæði
eflir Oscar Wilde, Ballad of Reading Gaol. Það stóð til, að þýð-
ingin birtist í þessu hindi Rauðra penna, en þýðandanum vannst
ekki limi til að ljúka henni. Magnús hefir lagt drjúgan skerf
iil Rauðra penna undanfarið, og hafa ljóðaþýðingarnar frá lians
hendi verið með þvi bezta, sem þar hefir birzt.
Oddný Guðmundsdóttir er ung skáldkona, sem stundað hefir
nám i Svíþjóð. Birtir nú i fyrsta sinn kvæði eftir sig i Rauð-
um pennum.
Ragnheiður Jónsdóttir er kennslukona i Hafnarfirði. Þetta er
fyrsta saga hennar í Rauðum pennum.
Arnold Ljungdal er meðal beztu ljóðskálda Svia. Hann hefir
sýnt Rauðum penuum þá góðvild, að senda þeim þetta kvæði til
birtingar. Hér fylgir þýðing á kvæðinu í óbundnu máli:
Vögguljóð öreigans.
Ég man er ég geklt með þig og skyldi fæða þig í heiminn, í
tíð hinnar miklu kreppu: Sonur minn, ó sonur minn, þá var
gaman að lifa! Þá voru búðirnar fullar og ofurgnægð matvæla,
hveitið grottnaði á akrinum og i höfnum heimsborganna skol-
aðist kaffið í sjónum — en á götunni fyrir neðan okkur þyrpt-
ust hungraðir menn í þögular raðir fyrir framan mötuneytin
til að bíða eftir marg útþynntri vatnssúpu.
En okkur var ekki gleymt, sonur minn — hversu illa sem
annars áhorfðist fyrir okkur. Auðkýfingarnir og valdhafarnir
báru okkur mjög fyrir brjósti og í blöðunum mátti les'a um ráð-
stefnur þeirra og aðferðir til að útrýma neyðinni, samtímis því
að allt var svo ódýrt, sonur minn, að foreldrar þínir höfðu
ekki efni á að fæða fleiri munna.
239