Vikan - 09.01.1975, Blaðsíða 7

9. bekk grunrtskóla, um 140 nem-
endur úr Breiöholtinu. Þaö var
ákveöiö aö kenna þessum nem-
endum hér i vetur til aö þurfa
ekki aö senda þá burt úr hverfinu.
Aö auki eru tilheyrandi skólanum
10 bekkjardeildir 6 til 10 ára
barna, en húsnæöiö hér á neöri
hæöinni er ekki tilbúiö og þvi er
þeim kennt i Fellaskóla enn sem
komiö er, og höfum viö þar afnot
af þremur stofum.
— Veröur ekki óheppilegt aö
hafa saman svo ung börn og ung-
linga?
— Þaö ætti ekki aö vera, þvi
ætlunin er aö hóparnir veröi aö
mestu aöskildir. Litlu börnin
veröa á neöri hæöinni, og þar
veröur sér inngangur. Annars
veröa nemendur hér i framtiöinni
frá 6 til 15 ára i samræmi viö nýju
grunnskólalögin, en þá tekur viö
fjölbrautaskóli, sem reistur
veröur hér I Breiöholti, og á aö
taka viö nemendum úr skólunum
þremur: Breiöholtsskóla, Fella-
ínum
fjögur eöa fimm kvöld i viku benti
Freysteinn Gunnarsson skóla-
stjóri mér á, aö námiö og hljóm-
sveitarstörfin færu ekki vel sam-
an. Ég yröi aö velja um skólann
og trommurnar. Mér fannst meiri
framtiö i skólanum og sagöi alveg
skiliö viö trommurnar. Siöar gaf
ég þær nemanda minum.
— Spilaröu kannski á önnur
hljóöfæri?
— Nei, ég lét trommurnar
nægja.
Aö kennaraprófi loknu áriö 1962
fór Sigurjón aö kenna viö Hliöa-
skóla og kenndi þar fram til árs-
ins 1965 aö hann fór ásamt konu
sinni, Ragnheiöi, sem einnig er
kennari, til Danmerkur, Þar voru
þau i eitt ár, Sigurjón i kennara-
háskóla en Ragnheiöur vann i
banka. Þegar þau komu heim
kenndi Sigurjón eitt ár viö Hliöar-
skóla.
— Dvölin i Danmörku varö dýr,
og okkur langaöi til aö koma
undir okkur fótunum og kaupa
húsnæöi — þaö veröa vist allir aö
gera, þvi húsaleigumarkaöurinn
er svo ótryggur. Til fjáröflunar
hefur kennurum löngum þótt
vænlegt aö fara út á land um
tima, þvi þar er hægt aö fá ódýrt
húsnæöi og freistingarnar eru
færri en i höfuöborginni. Viö fór-
um þá til Egilsstaöa, þar sem ég
var skólastjóri, en konan kennari.
Viö ætluöum upphaflega aö vera
tvö til þrjú ár, en árin þar urv.
fimm.
— Likaöi ykkur svona vel eöa
gekk erfiölega aö safna?
— Viö vorum þetta lengi, þvi
okkur likaöi svo ljómandi vel.
Þaö er skemmtilegt aö starfa i
piássi eins og Egilsstööum. Ibú-
arnir eru nú um þúsund, og allir
þekkja alla. Skólinn er ekki stærri
en svo, aö skólastjóri kynnist (fll-
um riemendum sinum, og hann
þekkir foreldra þeirra eða þekkir
til þeirra. Þvi veröa flest mál
auöveldari viöfangs en i stórum
skóla i Reykjavik, þar sem útilok-
aö er aö skólastjórinn geti kynnst
nemendunum aö nokkru ráöi.
Hann hefur meira en nóg aö gera
viö aö sjá um rekstur skólans frá
degi til dags. Nú lit ég á þaö sem
ákaflega dýrmæta reynslu aö
hafa kynnst skólamálum úti á
landi og held, aö þaö hljóti aö
vera hverjum kennara hollt.
— Þiö hafiö ekkert hugleitt aö
Ilendast eystra?
— Nei, en viö ætluöum okkur
alltaf aö fara suöur aftur. Haustiö
1972 létum viö af þvi veröa, og
réöist ég til starfa viö Fellaskóla
sem yfirkennari. Þá var sem óö-
ast veriö aö flytja inn i ibúöir i
efra Breiöholti, og um haustiö
byrjuöu um 600 nemendur i skól-
anum. Eins og ég minntist á áöan
voru þeir nú i haust, tveimur ár-
um siöar, orönir um 1600. Þaö er
skóla og Hólabrekkuskóla. Þessi
bygging, sem þú sérö, er aöeins
fyrsti áfangi og á teikningum er
gert ráö fyrir nokkrum bygging-
um á stærö viö þessa, en þær á
siðan aö tengja saman á ýmsan
hátt. Hvenær þær veröa reistar
veit ég ekki. Ég vona aðeins, aö
skólinn fái aö vaxa hægt og eöli-
lega og aö hér veröi ekki sú
sprenging, sem varö I Fellaskóla.
Þegar hann tók til starfa haustið
1972 voru nemendur um 600. en nú
eru þeir um 1600. Þaö er alltof
mikil fjölgun á stuttum tlma.
Sigurjón kynntist þessum
vandamálum I Fellaskóla, þvi
þar var hann yfirkennari, áöur en
hann tók viö skólastjórn I Hóla-
brekkuskóla. Þar áöur var hann
skólastjóri á Egilsstööum og þar
áöur , , .
1 staö þess aö fara aö rekja
ferilinn aftur á bak, baö ég hann
aö byrja á byrjuninni — uppvext-
inum á Grimsstaðaholtinu.
— Ég ólst upp á Grimsstaöa-
holtinu og bjó þar á sama staö,
þar til ég var kominn undir tvi-
tugt og flutti aö heiman til aö
prófa aö búa einn. Þaö var ákaf-
lega skemmtilegt aö alast upp á
Grimsstaöaholtinu. Þarna var
enn stundaöur búskapur — kind-
ur, kýr, hestar — og býli og hús
höföu sin eigin nöfn og hafa
reyndar sum enn, eins-og Hóla-
brekka, Signýjarstaöir o.fl. Ég
minnist þess, aö þegar ég var
smástrákur, fór ég stundum meö
mömmu út á Grund aö sækja
mjólk. Þar voru kýr, og mér
fannst mikiö ævintýri aö fá aö
Heima meö Júliusi, hálfs árs.
koma inn i fljósiö, Grimsstaöa-
vörin, eöa fjaran viö Ægissiöu,
var skemmtilegur leikvangur.
Þar veiddum viö strákarnir mar-
hnút og kola og skoöuðum rauð-
magann. Ég skrepp oft vestureft-
ir á vorin og fæ mér grásleppu i
soöiö. Á unglingsárunum var ég
mikiö meö ákveönum hópi af
krökkum, og vorum viö kölluö
Ægissiöuklikan. Viö áttum heima
á Grimsstaöaholtinu, Ægissiö-
unni og allt vestur á Mela og vor-
um ýmist I sama bekk i Melaskól-
anum eöa saman i dansskóla hjá
Rigmor Hanson. Þetta var ákaf-
lega góöur, skemmtilegur og
samheldinn hópur, og héldum viö
lengi saman fram eftir unglings-
árunum.
— Svo fórstu i Kennaraskól-
ann?
— Já, eftir landspróf fór ég i
Kennaraskólann, sem þá var enn
i gamla húsinu viö Laufásveg og
miklu fámennari en hann varö
nokkrum árum siöar. A Kennara-
skólaárunum, já reyndáf þegar i
gagnfræöaskóla, spilaöi ég á
trommur i hljómsveit. Ég spilaði
m.a. meö Berta Möller, Geir Vil-
hjálmssyni sálfræöingi. Eyjólfi
Melsteö trompetleikara o.fl. Þá
var oft kátt, en þegar ég var
kominn i siöasta bekk I Kennara-
skólanum og spilaöi stundum
tíðí
2. TBL. VIKAN 7