Vikan - 09.01.1975, Blaðsíða 38

eitthvert ósæmilegt samband
væri á milli okkar.
— Þér virðist hafa nokkuö
vafasamt orB á yBur, sagBi Sara,
nokkuB hvassyrt.
Dökk augu hans gneistuBu: þaB
var einskonar sambland af kimni
og hneykslun. — Ég get ekki neit-
aB þvi. Fólk hefur svo mikla
ánægju af þvi aB rægja náungann,
ég reikna meB, aB.ég hafi orð á
mér fyrir aB smygla bæBi vopnum
og tei yfir landamærin.
— Er þá eitthvaB til i þvi?
spurBi Sara og horfBi beint i augu
hans.
Hann lyfti annarri augabrún-
inni. — Ég tek ábyrgB á minum
gjörBum og ég myndi óska þess,.
aö eiginkona min gerBi slikt hiB
sama.En eitt get ég fullvissaB yð-
ur um... nú var rödd hans alvöru-
þrungin, — ekkert sem ég geri nú
eða kem til meB aB gera, mun á
nokkurn hátt skaBa yöur og
mannorö yBar.
— Ég hefi engan áhuga á þvi,
herra Garrett, sagBi hún kulda-
lega. — Ég kom hingaB I þeim til-
gangi einum, aö fá vinnu en ekki
eiginmann. Ef þaB er skilyröi fyr-
ir dvöl minni hérna, þá neyBist ég
til aö taka saman föggur minar og
fara.
— Þaö þykir mér leitt, sagöi
hann og virtist ekki hafa áhuga
á neinu, nema stjörnunum á
himninum.
— Til aö verja heiöur yBar,
sagöi ég þessum herramönnum,
sem komu hingaö i dag, aö viö
værum trúlofuö. Konur þeirra
biBa þess I ofvæni, aö hitta yBur i
samkvæmi landstjórans I kvöld.
— Þér eruö nokkuö djarfur,
herra minn, sagöi hún og stóö
snögglega á fætur.
Bryne stóö ifka upp, greip um
arm hennar, þegar hún ætlaBi aö
þjóta inn i húsiB. — Ég baö yöur
um aö hugleiBa tilboö mitt, sagöi
hann I ákveönum rim, eins og sá
maöur, sem ekki er vanur þvi aö
honum sé mótmælt. — Veriö ekki
of fljótfær. HugsiB um þetta.
Heimili mitt stendur yöur opiö.
Hún var eiginlega alveg
hneyksluö á þrjósku mannsins, en
viöurkenndi meB sjálfri sér,aö
hún gat lika veriB þrjósk.
— Þér hljótiö aö skilja, aö ég
get alls ekki fariB meö yöur i
þetta samkvæmi i kvöld, sagöi
hún. Hún var eiginlega búin aö
taka ákvöröun.
Hann kinkaöi kolli. — Ég ætlaöi
sannarlega ekki aö koma yöur úr
jafnvægi og mér er þaö ljóst, aö
þér getiB ekki horfst I augu viö
kventlgrisdýrin I York fyrr en allt
er klappaö og klárt. Þér megiö
sjálfar ráöa um.hugsunartlman-
um og tækifærinu til aö hitta þetta
fólk. Þaö gæti llka veriö best, aö
þaB yröi hér á heimilinu. ViB gæt-
um sjálf haldiö dansleik.
Hann virtist ekki vera I neinum
vafa um þaö, hver ákvöröun
hennar yrBi.
— Góöa nótt, herra Garrett,
sagöi hún og reyndi aB láta ekki
bera á geöshræringu sinni.
Hann sleppti takinu á handlegg
hennar, en þegar hún var aö
ganga yfir þröskuldinn, sagöi
hann bliölega: — Sara:
— Já, hún sneri sér viö til hálfs
og kjóllinn lagBist mjúklega aö
likama hennar i tunglsljósinu.
Hann var eins og dökkur
skuggi, meB stjörnurnar aö baki.
— Þér skuluB ekki hafa neinar
áhyggjur af þvi, aö hjónaband
okkar veröi til þess, aö ég gerist
áleitinn. Lykillinn aö búningsher-
berginu verBur ávallt yBar meg-
in. Þér getiö læst þvl, svo lengi
sem þér óskiö þess.
Svar hennar var snöggt. — Þaö
veröur til eiliföarnóns! Hún tók til
fótanna og hljóp yfir gljáfægt
gólfiB aB stiganum. Hann kom
ekki á eftir henni.
Hún var búin aö hengja
knipplingakjólinn inn I skáp og
komin i bómullarkjólinn sinn,
þegar hún heyröi aö vagninum
var ekiö upp aö dyrunum. Hún
gægöist út um gluggann. Bryne
steig inn I vagninn og hún heyröi
hjóláskröltiö á malarstignum.
Þegar vagninn var kominn úr
augsýn, flýtti hún sér aö ná i tösk-
una sfna.og fór aö tlna fátæklegar
eigur sinar ofan I hana. Föt barn-
anna setti hún efst.
Hún myndi þurfa tvær feröir,
fyrst meö dótiö og koma þvi I fel-
ur viö vatniö og svo yröi hún aö
koma aftur, til aö sækja börnin.
Söru var ljóst, aB hún yröi aö
bera Robbie, hann yröi alltof syfj-
aöur til aö ganga og llka var
sennilegt aö Jenny yröi erfiö til
gangs. En hún varö aö koma þeim
i burtu.
Hún var viss um, aö Bryne dytti
aldrei i hug, aö hún færi meö
börnin um þetta leyti sólarhrings
og þaö myndi ekki komast upp
fyrr en klukkan niu eöa tlu um
morguninn, þegar Beth og Agnes
kæmustaö þvi aö þau væruhorfin.
Hún vonaöist til aö vera komin
um borö I einhvern bátinn um þaö
leyti. Þaö myndi aö sjálfsögöu
kosta hana siöustu skildingana,
en þetta var á þeim tima árs, sem
sennilega væri hægt aö fá vinnu á
bændabýlunum.
Hún gæti liklega litiö eftir börn-
unum, meöan hún væri viö akur-
vinnuna, oröiö sér úti um mat á
býlunum og fengiö aö sofa 1 hlöö-
um eöa útihúsum. Þetta voru
framtiöarhorfur hennar þessa
stundina...
Þegar Sara var búin aö taka þá
ákvöröun, aö yfirgefa heimili
Brynes Garrett, meöan hann væri
I veisluntii hjá landstjóranum,
haföi hún gefiö sér tima til aö
skrifa annaö bréf til Wills
Nightingale, föður barnanna. Hún
ætlaöi aö skilja þaö eftir á póst-
húsinu, áöur en hún færi frá borg-
inni, i von um aö hann myndi
kannski spyrja eftir bréfi þar.
Hún vakti ekki börnin strax,
ætlaöi aö gera þaö, þegar hún
kæmi úr fyrri leiöangrinum meö
dótiö þeirra. Hún reyndi aö halda
sig I skugga trjánna, þangað til
hún var komin út á götuna. Þá fór
hún aö hraöa göngu sinni, þrátt
fyrir þunga byröi..
Þaö var fátt fólk á ferli og ljósiö
skein glatt út um glugga veitingá-
húsanna, en þegar hún kom nær
vatninu, var birtan frá tunglinu
svo draugaleg, aö henni var um
og ó, þegar hún gekk fram hjá
skuggalegum vörugeymslunum.
Hún herti gönguna og var rétt
komin aö vegamótunum, sem
lágu inn I skóginn viö vatniö, þeg-
ar hún nam staöar I skyndi.
Hún sá mann koma út úr ein-
hverri dyragætt og hún sá aö
hann hélt á flösku og aö á eftir
honum komu fleiri, sennilega ein-
ir sex. Þeir höföu komiö auga á
hana og voru þá komnir I hörku-
samræður, olnboguöu sig áfram
og voru áöur en varöi næstum
búnir aö umkringja hana.
Hún gekk nokkur skref aftur á
bak, þoröi ekki aö snúa viö þeim
baki. Þaö myndi enginn heyra til,
hennar, þótt hún kallaöi á hjálp.
Hún sá nú, aö þaö höföu veriö
mistök hjá henni aö velja þessa
leiö, en hún haföi aðeins farið
þarna um I björtu og þá var ekk-
ert viö þennan staö aö athuga.
Hún saup hveljur af ótta, þegar
einn maöurinn yrti á hana.
— Hvert ert þú aö fara svona
seint? spuröi hann I hættulega
mjúkum rómi. Hann haföi ýtt
hattinum fram á ennið.
Hún svaraöi ekki, en hörfaöi
ennþá aftur á bak og baö til þess
aö hún sneri nú ekki ökklann eöa
eitthvaö þvi likt, svo hún yröi
hjálparvana. Skuggar mannanna
uröu ennþá stærri i tunglskininu
og hún vissi aö hún myndi aldrei
geta hlaupiö á brott frá þeim.
Svo ráku þeir allir upp öskur og
komu áleiöis til hennar. Hún
sveiflaöi þungri feröatöskunni I
kringum sig af öllum kröftum,
hitti einn þeirra um hnén, svo
hann þeyttist eftir stignum og tók
tvo meö sér.
Svo sló hún fatapinklinum i
kringum sig, en hann var auövit-
aö svo mjúkur, aö hann gat engan
meitt, en hún beiö ekki til aö sjá
árangurinn. Hún sneri sér viö og
hljóp allt hvaö af tók upp eftir
götunni, hélt upp um sig siöum
pilsunum og yfirhöfnin stóö beint
aftur af henni eins og stórir væng-
ir.
Framhald f næsta blaöi
Vió álítum aó okkar bttl
sé betri en þinn
Simca 1100
rv T
SIMCA 1100 hefur náð verulegum vinsældum hér á landi, sem og I
flest öllum öörum löndum I fjórum heimsálfum.
SIMCA 1100 SPECIAL er glæsilegur 5 manna bfll f sérflokki. —
SIMCA 1100 er vandaöur, traustur, sparneytinn, lipur og sérstaklega
styrktur fyrir fslenzka vegi og veöurfar. — SIMCA 1100 er traust
ökutæki fyrir vegi og vegleysur. — SIMCA 1100 SPECIAL er
fáanlegur 2ja eöa 4ra dyra, meö fimmtu huröina aö aftan, þ.e.a.s.
einskonar station-bfll.
Tryggiö ykkur SIMCA 1100 strax f dag.
Ifökull hf.
ÁRMÚLA 36 REYKJAVÍK Sími 84366.
38 VIKAN 2. TBL.