Vikan - 09.01.1975, Blaðsíða 8

geysilega erfitt fyrir skóla, sem
er rétt aö taka til starfa, aö þurfa
aö taka viö svo mikilli fjölgun og
fá eingöng'i nemendur, sem eru
nýfluttir, hafa veriö rifnir upp úr
sinu fyrra umhverfi og þurfa i
senn aö aölagast nýju hverfi, nýj-
um félögum og nýjum skóla. Á
miöjum fyrsta vetrinum lést
skólastjórinn, Arngrimur Jóns-
son, snögglega, og tók ég þá viö
starfi hans fram til næsta hausts.
Þá kynntist ég þessum vanda-
málum enn betur en ég heföi gert
ella.
—'Nú er mikill hluti ibúöa i efra
BreiÖholti i stórum fjölbýlishús-
ekki skipuleggja hvern blett, þvi
jafnvel þóttþar séu góöir. leikvell-
ir, starfsvellir og Iþrótt^svæöi,
veröa börnin aö geta komist á
blett, sem enginn skiptir sér af
nema þau — svæöi, sem skipulag-
iö hefur ekki ráöskast meö. Varö-
andi þaö hvort unglingarnir hafi
nóg viö aö vera, þá var I haust
opnuö mikil félagsmiöstöö fyrir
unglinga, Fellahellir. Þar er
Æskulýösráö meö margþætta
starfsemi. Þangaö geta unglingar
komiö, spjallaö saman og iökaö
hvers konar tómstundastarf, og
eru miklar vónir bundnar viö
þessa starfsemi. Innan skólanna
Skólastjóri I hálfbyggöum skóla.
um, sem standa þétt og litiö er um
leiksvæöi. Þvf viröast margir
kviöa þvi, aö Breiöholtiö geti orö-
iö uppspretta unglingavanda-
mála i framtiöinni. Hvaö heldur
þú af þinum kynnum?
— Þaö viröast margir skóla-
menn sammála um, aö þaö sé
mikill munur á atferli barna og
unglinga nú og fyrir 10 árum. En
þaö liggja enn sem komiö er eng-
ar rannsóknir fyrir á þvi, hvort
fjölbýlishúsin sem sllk eiga þarna
þátt. Aftur á móti er alveg vlst aö
flutningar hafa áhrif. Þaö aö
flytja i annaö húsnæöi i öörum
borgarhluta er röskún á lifi allra,
ekki sist barna. Eins og ég var aö
minnast á, þá veitist mörgum
erfitt aö laga sig samtimis aö
nýju umhverfi, skóla, honum
kannski hálfbyggöum, féiögum,
kennara og húsnæöi. Oft flytur
fólk inn I hálfkláraö húsnæöi og
býr kannski í þrengslum til
bráöabirgöa. Foreldrarnir vinna
myrkranna á milli og þurfa mikiö
á sig aö leggja til aö koma þessu
upp. Þetta hlýtur aö hafa áhrif á
heimilislifiö og atferli barnanna.
— Hafa börn og unglingarnir
nóg viö aö vera?
— Meöan hverfin eru aö byggj-
ast vill brenna viö, aö bygging-
arnar og bflastæðin séu aöal leik-
sv'æöin. Þaö sem mér finnst þó
hafd bjargaö hér málum er, hve
stutt er út i sveit, upp i holtin og
móana, þar sem hægt er aö tina
ber á sumrin og byggja i friöi kofa
utan I stórum steinum. Þaö verö-
ur aö varöveita eitthvaö af svona
svæöum, ef vel á aö vera. Þaö má
er einnig margs konar félagslif —
en meö tilkomu Fellahellis vakn-
ar sú spurning, hve mikið þaö eigi
að vera og hvers eölis.
— Hvaöa stefnu hefur þú tekiö?
— Skólastarfiö er nú rétt að
komast i eölilegt horf hér. Skólinn
byrjaöi 2. september, en þá var
húsnæöið ekki tilbúiö, svo ung-
lingunum var ekiö daglega niöur i
Réttarholtsskóla, þar sem viö
fengum inni fyrir þá. 1 október
var hægt aö hefja kennslu hér og
byrja aö huga aö félagslifi. Það er
búiö aö kjósa nemendaráö, en i
þvi er fulltrúi úr hverjum bekk.
Þaö er ætlunin aö nemendaráöiö
komi meö tillögur aö félagsstarf-
semi I skólanum og ræöi þær síö-
an viö kennara og skólastjóra.
Þaö má ekki gera of mikiö fyrir
krakkana, þau veröa að fá tæki-
færitil aö koma meö uppástungur
sjálf og hrinda þeim I
framkvæmd, eftir þvi sem hægt
er. Nú er i uppsiglingu aö reyna
aö bjóöa upp á „opiö hús” einu
sinni til tvisvar i viku og fikra sig
þannig áfram. Okkurlangar til aö
krakkarnir geti veriö hér sem
mest eins og heima hjá sér, og
þess vegna rekum viö til dæmis
engan út i friminútum. Aftur á
móti læsum viö kennslustofunum
i fimm minútna hléunum, til að
þau standi upp og rétti úr sér. Þá
fara þau út eöa eru i salnum i
miöju húsinu.
Ein kennslustofan hefur veriö
tekin fyrir starfsliö skólans, þvi
kennarastofa framtiöarinnar er
ekki tilbúin. Þar hafa kennarar,
ritari og kaffikona afdrep — og I
einu horninu er afþiljaö lftiö skot
fyrir skólastjórann. Meöan viö
spjölluöum saman þurfti hann
ýmsu aö sinna, m.a. viögeröar-
manni, sem kominn var til að
skipta um huröarhún o.fl. Þegar
Sigurjón kom inn aftur frá þvi að
gefa leiðbeiningar þar aö lútandi,
sagöi hann, um leiö og hann sett-
ist:
— Þaö er erfitt að taka til
starfa i hálfbyggöum skóla.
Maöur kemst ekki hjá þvi aö vera
stööugt að skipta sér af — en fær
þó I rauninnu litlu ráöiö. Annað
hvort ætti skólastjóri aö fá að
taka við skóla. fullfrágengnum
eöa fá aö vera meö i ráöum alveg
frá þvi byrjaö er aö teikna skól-
ann.
— Viö höfum ekkert minnst á
sjónvarpið. Hvernig stóö á þvi að
þú geröist þulur?
— Það er nokkur saga. Þegar
viö komum frá Egilsstööum vor-
um viö ákveöin i aö reyna aö
kaupa eða byggja húsnæöi. Okkur
haföi ekki gengiö eins vel aö safna
og viö höföum vonaö. Þaö er
býsna dýrt aö vera Reykvikingur
i öðrum landshluta, þvi maður er
alltaf að finna sér átyllu til aö
skreppa til borgarinnar — og það
safnast þegar saman kemur. Þvi
fórum við strax að velta þvi fyrir
okkur, hvernig viö gætum drýgt
tekjurnar. Aöur en viö fórum
austur, hafði ég gert talsvert af
þvi aö taka nemendur i aukatima,
en vildi siöur byrja á þvi aftur.
Venjulega þarf kennarinn að
kenna inni á sinu eigin heimili, og
á þvi geta verið vandkvæöi. Þar
að auki held ég, að það sé fremur
óæskilegt að bæta á sig sams kon-
ar vinnu og maður er i allan dag-
inn. Svo var það eitt kvöld, aðvið
hjónin sátum og ræddum málin,
að konan min benti mér á auglýs-
ingu þar sem auglýst var eftir þul
i sjónvarpið. Það var kvöldvinna
utan mins vinnutima, og hún
hvatti mig til aö sækja um. Mér
leist vel á þetta, en grunaði þö, aö
ef ég svæfi á þessu yfir helgina
myndi mér snúast hugur. Ég fór
þvi beint niður i sjónvarp og fyllti
út umsóknareyöublaö. Þetta var
rétt um áramótin 1972—73. Svo
heyröi ég ekki meira og hætti að
hugsa um þetta. En 2. febrúar —
þaö var örlagarfkur dagur, þvi
Arngrimur skólastjóri haföi dáiö
aöfararnótt þess dags — var ég
beöinn um aö koma i upptöku til
reynslu. Mér var annað i huga
þennan dag og fannst útilokaö að
fara að lesa upp fyrir framan
kvikmyndavél. En á siöustu
stundu dreif ég mig þó. Þaö var
mjög spennandi aö koma þarna
inn, þvi að inn fyrir dyr sjón-
varpsins haföi ég aldrei stigiö
fæti. Þarna var mikill fjöldi I upp-
töku, og ég bjóst ekki við aö heyra
meira frá þeim. Enda heýrðist
ekkertfyrr en i mars eöa april, en
þá var ég hættur aö hugsa um
þetta þularstarf. Þá var ég beöinn
aö koma i upptöku — og ég fór.
Nú leiö fram 1 júni og ég var i
þann veginn aö ganga út úr dyr-
unum heima, til aö fara norður á
Akureyri aö hitta kunningja
minn, sem ,ætlaöi aö bjóöa mér
meö sér i veiði i Laxá, er stminn
hringdi. Þaö var frá sjónvarpinu
og ég beöinn aö hafa strax sam-
band við Pétur Guöfinnsson
framkvæmdastjóra. Ég sagöist
geta gert þaö eftir nokkra daga,
en nú lá svo mikiö á, aö stúlkan
tók af mér loforö um aö hringja i
hann einhvers staðar á leiöinni.
Mig minnir aö ég hafi hringt frá
Bifröst i Borgarfirði, og þá var á-
kveöið, aö viö hittumst fljótlega
til aö sjá hvort okkur semdi. Okk-
ur samdi, og mig minnir, aö ég
hafi fyrst lesiö fréttir 21. ágúst,
eftir nær 8 mánaða aðdraganda.
— Hvernig brugðust nemendur
þinir við, þegar þú fórst allt I einu
aö koma fram i sjónvarpi?
— Sumarleyfi stóðu enn yfir,
þegar ég byrjaöi, svo nýjabrumiö
var fariö af, þegar krakkarnir
komu i skólann. Þau virtust ekki
veita þessu sérstaka athygli. Þaö
varhelstaö yngstu börnin voru aö
koma til min, ósköp feimin, og
segja, að þau hefðu séð mig I
Sjónvarpinu.
— Hvernig likar þér starfiö?
— Mjög vel. Fyrst og fremst
vegna þess að fólkið, sem ég vinn
meö, er afbragðsfólk. Þaö hefur
tekið mér eins og ég hefði unniö
þarna frá upphafi og ynni þarna
alla daga. Ég mæti klukkan 6 þá
daga sem ég les, og þá fæ ég til
lestrar þær fréttir, sem eru til-
búnar. En fyrir kemur, að verið
er að skrifa fréttir fram á-siöustu
minútu og reyndar þar til eftir aö
fréttalestur byrjar, og þær sé ég
þá i fyrsta skipti fyrir framan
sjónvarpstökuvélina. Ég lit svo á,
að fréttir séu á ábyrgö þeirra
fréttamanna, sem þær skrifa og
fréttaþulur eigi aö koma þeim til
skila á sem bestan hátt. Ég tel, aö
fréttaþulur eigi sem minnst aö
breyta texta og þá ekki nema um
augljósar villur sé aö ræöa, þvi
hver fréttamaöur hefur sinn stil.
A virkum dögum les fréttastjór-
inn allar fréttirnar .yfir og
leiöréttir þaö, sem hann telur aö
megi fara betur, og finnst mér
mikið öryggi i þvi. Þegar ég er I
vafa um enhver atriði, t.d. fram-
burö ýmissa erlendra oröa, þvi ég
er lítill málamaöur, leita ég til
fréttamannanna, og þeir taka
minum spurningum og eöa at-
hugasemdum
mjög vel og hafa frá upphafi stutt
mig i þessu starfi hversu önnum
kafnir, sem þeir hafa veriö. Fyrir
kemur aö ég fæ að heyra athuga-
semdir frá fólki, þegar ég hef les-
iö eitthvaö skakkt eöa sagt ein-
hverja ambögu, og er þaö vel, þvi
á þvi lærir maöur.
— Hefur þér dottiö i hug aö
breyta kannski til og gerast
fréttamaður?
— Ég hef verið i kennslu i 12 ár
og held, að ég vilji ekki skipta úr
þessu. Starfið hjá sjónvarpinu
hugsaði ég heldur ekki um nema
sem aukastarf um óákveðinn
tima. Og aöbúnaðurinn á frétta-
stofunni freistar min ekki beinlín-
is, þvi þrengsli eru mikil og
starfsaðstaða fréttaétjóra og
fréttamanna ákaflega erfið. En
starfið sjálft er þó áreiðanlega
viðburðarikt og skemmtilegt, svo
það er ekki útilokað að ég sækti
um, ef mér yrði sagt upp hér.
Þ.A.
8 VIKAN 2. TBL.