Vikan - 12.08.1982, Blaðsíða 27

hann til að vekja athygli, berja í borðið eða
hrópa. Nei, þó vil ég ekki viðurkenna að svona
hávaði sé endilega tæki unga fólksins. Þetta
er bara hluti af hinu tæknivædda þjóðfélagi og
því eiga hinir eldri kannski eftir að venjast.”
Úr hávadanum í daudann — ertu hrœdd vid
ad deyja ?
„Nei, ég veit ekki annars hvað það er að
deyja. Ekki vildi ég samt deyja núna. Mig
langar til að lifa svolítið lengur.”
Enga hugmynd um hvad verður um þig?
„Nei, ekki nokkra, en þessi hræðsla viö
dauðann byggist örugglega aðallega á því að
verður ekki lengi. Lifa lífinu alltaf, já einmitt,
þannig á það að vera. Ekki fara þá fyrst, þeg-
ar fjölskyldan, húsið og bíllinn er allt komið,
að lifa lífinu heldur einbeita sér stöðugt að
því. Mér finnst hugsunarhátturinn hjá þessari
stóriðjukynslóð vera þannig að grundvöllur
þess að lifa lífinu sé traust, fjárhagsleg af-
koma, kjarnafjölskyldan, bíll, myndsegul-
band og allt það. Gallinn er sá að þegar
þannig er hugsað er fólk alla ævina að vinna
fyrir því. Lífið líður þá hjá án þess að því sé
lifað. Maðurinn getur haldið áfram að vinna á
skrifstofunni og átt draum um eitthvað stórt,
ef maður er að fara að deyja þá kemur
hugsunin um það sem hefði átt að gera og
ónotaða tímann. Þetta er með öðrum orðum
spurningin um tilgang lífsins.”
Ertu trúud?
„Nei, ekki svo mjög, ekki í þessum kirkju-
lega skilningi.”
Stóridjukynslódin — hvad getur hún lœrt af
unga fólkinu ?
„Að gefa mörgum hlutum tækifæri, gleyma
sér ekki á skrifstofunni og í milljón tonnum af
steinsteypu. LlFIÐ ER TIL AÐ LIFA ÞVÍ.
lltúrdúrar eiga að fá tækifæri — að gera eitt-
hvað sem örugglega alla langar til en ekki
má. Ég má gera hitt og þetta ennþá en það
hann verður bara að minnast þess að slíkt er
ekkinóg.”
Ertu ad gagnrýna lífsgæóakapphlaupjd?
„(Hlátur) Mér finnst allt í lagi að koma sér
upp húsi, bíl og myndsegulbandi en ég vil ekki
að fólk drepi sig á því í ieiðinni eða komi
brenglaðútúr.”
Tískan og samkeppnin — er unga kynslóðin
nokkuð betri?
„Kannski ekki alltaf en nýtt er alltaf nýtt,
nýjar aðferðir og nýjar leiðir. Hlutir fæðast og
hringrásin heldur áfram með unga fólkinu
sem leitar sífellt nýrra leiða. Þaö er ekki hægt
að notast viö leið hinna eldri því hana þekk-
irðu ekki. Tískan er spegilmynd af okkur
sjálfum, þar fær leitunarþrá og hugmynda-
flug tækifæri til að leika lausum hala. ”
Fylgist þú með í tískuheiminum ?
„Já, mjög svo. Maður reynir svoleiðis auð-
vitað, það er hollt að fylgjast með því sem
gerist í kringum mann. ”
Fjölskylduhagir þínir — úr hvernig fjöl-
skyldu ?
„Millistéttarfjölskyldu, báðir foreldrar
mínir gengu menntaveginn. Mamma er bóka-
safnsfræðingur og pabbi tannlæknir, ósköp
venjuleg fjölskylda vildi ég segja. Við höfum
alltaf gætt þess að lifa lífinu. Ef einhver vand-
ræði eru yfirvofandi er bara slappað af. Þó
verður að viðurkenna að ég sætti mig ekki við
lífsmynstur foreldra minna sem er annað en
mitt. Ég er reyndar farin að heiman. Við
skiljum þó hvert annað og viðurkennum þenn-
an skoðanaágreining og ólíkar þarfir.”
Farin að heiman — er heppilegt að fara
snemma að heiman ?
„Maður verður að fá að brjótast áfram.
Þetta er eins og með ungann í hreiörinu sem
þarf spark út úr því til að hann læri flugið.”
Vinna — afstaðaþín til hennar?
„Vinna er mér böl, alveg ferlega leiðinleg.
Eg skil ekki þessa ríkjandi vinnugleði, þó
ábyggilega sé mjög auðvelt að detta í hana.
En það verða allir að vinna og vinnan þarf þá
helst að vera gefandi. Þegar vinna er
„rútína” og endurtekning er hún hræðileg.”
Skóli — viðhorf til hans?
„Mér finnst að flestir ættu að fara meira en
í grunnskóla — ef ég fyndi mitt fag væri ég til
með að vera endalaust í skóla. Skóli gefur
möguleika og er jákvæður og skapandi en
getur að vísu verið fullur endurtekninga á
stundum.”
Músík.
„Ég er ekkert forfallin í músík þó ég hafi
gaman af henni. David Bowie elska ég samt
út af lífinu. Ætli megi ekki segja að ég kunni
best við þá músík sem er nýjust núna. ”
Skemmtanagleði.
„Mikil — ég tek fullan þátt í skemmtanalífi
hjáungufólki (og afmiklum móð).”
Bíómyndir — fer Margrét mikið í bíó ?
Já, það segist hún gera. Hún tókst öll á loft
við spurninguna: „Og hvílík synd að hann
Fassbinder skuli vera dáinn, ég trúi því varla
ennþá.”
Tómstundagaman — í hvað fara tómstund-
irnar?
Heilmikið af þeim fer að sjálfsögðu 1 leiK-
list. „Ég vil bara helst ekki hafa neitt tóm-
stundagaman, ég þarf að fara í bíó og út að
skemmta mér.” Og nú kom líka annað fram
hjá Margréti: „Ég á 11/2 árs gamlan son og
hann tekur eins og gefur að skilja mikinn
tíma. Sambandið við barnsföðurinn er þó
mjög gott og strákurinn er oft hjá honum. Mig
langaði óskaplega mikið til að eignast barnið
þegar ég var ófrísk en vil ekki segja að hann
fullnægi mér alveg. Hvað sem ég geri verður
þó alltaf staður fyrir Andra.”
Undir lok viðtalsins barst talið aftur að
framtíðaráformum og væntingum foreldra
Margrétar. Pabbi hennar vildi að hún yrði
blaðamaður, mamman lögfræðingur en hvað
segir hún sjálf núna: „Ég hef mínar „ambi-
sjónir” í ýmsar áttir og verð að fara og kanna
þetta.” . _
Er hcegt að eiga opnari og k W
meira spennandi framtíð? í—U
32. tbl. Vikan 27