Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1915, Qupperneq 19

])á verð eg að treysta á hann. Og eg æski mér ekki annarar
grafskriflar en þessara fáu orða:
„Uún kostaði lcapps um að /tjlgja sannleikanum".
I’essi Irygð hennar við sannleikann har að lokum dýrð-
legan ávöxt og krossgangan snerist í sigurför. Ilún sökti sér
niður í guðspekisnámið með hinu vehjulcga þreki sinu og
staðfestu, og á 1‘áum árum tók liún þeim sálarþroska, er
þurfti, til að ganga úr skugga um sannindi þessara nýju
kenninga. Dulræn sálaröll komu óvenju lljólt í Ijós hjá
henni, — sýn og heyrn á æðri sviðum tilverunnar —, og
tveini árum eftir að hún gekk í félagið skrifar hún: »Nútið-
arskynsemin kallar þelta heimsku og fjarstæðu. Látum svo
vera, hún um það! Eg hefi séð, — og eg get heðið«. Ari
síðar var hún húin að fá þá reynslu og þá fullvissu, er hún
liafði jal'nan þráð. »Eg ueil«, segir hún, »af margítrekuðum
lilraunum að sálin cr til, og að sálin en ekki líkaminn er
maðurinn sjálfur. Eg hefi reynslu fyrir þvi, að eg get skilið
við likamann el’tir vild minni, og að sálin getur leitað
fræðslu ulan likamans og fesl hana í minni minu og með-
vitund, þegar hún hverfur aftur i likamann. Til (iess út-
heimtist að eins löng og slaðfösl æfing. — — Eg veil, að
sþekingarnir, mcistararnir, sem H. P. Blavatsky sagði frá,
eru til, og að þekking þeirra og mátlur tekur langt fram
öllu þvi, sem visindin kunna að gera grein fyrir. Þetta all
og margl flcira hefi eg komist að raun um. Og þessi þekk-
ingarhraut er opin öllum þeim, scm vilja feta »þrönga veg-
inn«, sem eru reiðuhúnir að fórna öllu lil að öðlast sann-
leikann, og eru fúsir til og fullráðnir í að verja þessum
sannleiksforða í þjónustu mannkynsins, en ekki i eigin
þágu«.

19