Eimreiðin - 01.07.1929, Blaðsíða 68
252
RASPUTIN
EIMREIDIN
Rasputin hefur verið sakaður um að hafa átt mikinn þátt
í hruni zardæmisins. Reyndar höfðu ýms feigðarmerki komið
í ljós á því, áður en Rasputin kom til sögunnar, og auðsætt
að það átti ekki langt líf fyrir höndum. En ekki er ólíklegt,
að hann hafi flýtt nokkuð fyrir hruni þess með þeirri spillingu,
er hann flutti með sér til hirðarinnar. Skal nú nánar sagt frá
þessum einkennilega manni.
II.
Grigori Jefimowitsch Rasputin fæddist árið 1871 í þorpinu
Pokrowskoje, skamt frá borginni Tobolsk í Síberíu. Faðir
hans var ökumaður og flutti ferðamenn og ýmsan varning til
nálægra þorpa. En jafnframt því stundaði hann einnig búskap.
Er honum jafnan lýst sem grandvörum og trúræknum manni.
Af móður Rasputins fer einnig hið bezta orð, og bæði voru
þau hjón mjög vinnugefin. Tvent var það, sem Grigori hafði
sérstakar mætur á í æsku. Var annað hestar; voru þeir hans
líf og yndi, og í hesthúsinu dvaldi hann öllum stundum, er
hann mátti því við koma. Hitt var biblían. Lærði hann snemma
að lesa á henni og varð henni brátt þaulkunnugur spjaldanna
á milli, og kom það honum í góðar þarfir síðar.
Þá er Rasputin komst á legg, lenti hann brátt í mikilli ó-
reglu með öðrum unglingum þar í þorpinu. Stofnuðu þeir
til óeirða á götum úti og frömdu ýmsa óknytti, og var Rasp-
utin jafnan forsprakkinn. Þá varð hann ástfanginn af stúlku
einni að nafni Praskowja Dubrowin, og varð hún síðar kona
hans. En ekki hafði hjónabandið nein áhrif á líferni Rasputins-
Lifði hann jafntaumlausu óreglulífi eftir sem áður, og var hinn
mesti óhófsmaður um vín og kvennafar.
Á þessum árum kom fyrir hann atburður, er hafði töluverð
áhrif á hann. Eitt sinn, er hann var staddur úti á akri að
vinnu sinni, heyrði hann alt í einu undurfagran englasöng
baki sér. Og er hann snéri sér við, þóttist hann sjá Mariu
guðsmóður í geislum sólarinnar. Sýn þessi vakti hjá honum
ýmsar hugsanir, sem ásóttu hann oft. Honum fanst sem Drott-
inn mundi ætla sér eitthvert sérstakt hlutverk að leysa af
hendi, en hann sá jafnframt fram á, að fyrir þessa æðri köll'