Eimreiðin - 01.07.1929, Blaðsíða 72

256
RASPUTIN
EIMREiniN’
hægri hönd við búskapinn. En gamli maðurinn huggaði sig
við þá tilhugsun, að sonur sinn hefði verið af guði valinn til
æðra starfs. Kona Rasputins hafði einnig tekið sér mjög
nærri skilnaðinn við mann sinn, en erfitt átti hún með að
sætta sig við þá tilhugsun, að það væri guðs ráðstöfun, að
þau hefðu orðið að skilja samvistir.
Oft kom það fyrir, að förumenn, sem fóru um í Pokrowskoje,
komu við hjá gamla Rasputin til þess að leita hjá honum
skjóls yfir nóttina. Fyrst eftir burtför Rasputins hafði það ekki
verið sjaldgæft, að ferðamaður segðist hafa mætt manni, sem
samkvæmt lýsingu konu Rasputins myndi hafa verið Grigori.
En eftir því sem tíminn leið urðu slíkar fregnir altaf færri
og vafasamari.
Á þriðja ári eftir burtför Rasputins fóru að berast fregnir
af förumanni einum, sem vekti mikla athygli á sér vegna
ótal undra, sem gerðust í sambandi við hann. Hvað eftir ann-
að bárust fregnir til Pokrowskoje um hin furðulegu verk og
hinar einkennilegu kenningar hins dularfulla manns. Sjálfur
hafði hann sagt opinberlega, að hann væri sendiboði guðs
og að heilagur andi hefði tekið sér bústað í sér. Einnig var
fullyrt, að þessi undramaður héldi nokkurskonar guðsþjónustur,
með fjölda af ungum stúlkum og giftum konum, og er athöfn-
inni væri lokið, væri hann vanur að kyssa þær og faðma að
sér og dansa og syngja. Alt þetta segði hann, að væri hluti
af guðsþjónustunni.
Það, sem mörgum þótti þó kynlegast af öllu, var, að undir
hinum trylta dansi söng hann sálma og andleg Ijóð. Enn var
sagt, að á leið þessa förumanns um skóga og steppur flyktust
utan um hann ungar stúlkur og giftar konur, sem hefðu yfir-
gefið foreldra sína og eiginmenn, til þess að fylgjast með
þessum förumanni, og margar nýstárlegar sögur voru sagðar
af lifnaði þeirra.
Bændur í Pokrowskoje voru flestir þeirrar skoðunar, að
þessi maður hlyti að vera sendur út af djöflinum. En þá bár-
ust aftur fregnir af þessum merkileg amanni. Fullyrt var, að i
klaustri einu hefði hann sagt fyrir óorðna atburði, sem
skömmu seinna hefðu komið fram. En ekkert hafði haft önn-
ur eins áhrif á bændurna eins og fregnin um það, að þessi