Eimreiðin - 01.07.1929, Blaðsíða 188

372
FLÓTTINN ÚR KVENNABÚRINU
eimreiðin
var gleðin svo mikil yfir því, að ég hafði Iátið undan, að
fólkið vildi alt fyrir mig gera. Marga daga lá ég síðan alein
og skrifaði enn bréf til Svíþjóðar og bað um hjálp. Jafnframt
velti ég því fyrir mér, hvernig ég ætti að fara að því að flýja-
Eg hugsaði ekki um annað en að bjarga Iífi mínu. Loks var
ég orðin svo hress, að ég gat farið á fætur. En kringum-
stæður mínar bötnuðu ekkert við það. Ég var einmana, hafði
engar bækur að lesa. Konurnar vildi ég ekki umgangast, eftir
alla þá meðferð og auðmýkingu, sem ég hafði orðið fyrir.
Nokkrar nótur og fermingarbiblían mín var alt, sem ég hafði
hjá mér. Alt annað hafði orðið eftir í Evrópu eða týnst á leið-
inni. Ég reyndi að syngja, en ég gat það ekki. Ég starði á text-
ann, en orðin dóu á vörum mér. Hvernig átfi ég að geta sungið-1
Tímunum saman sat ég yfir biblíunni minni og las upphátt.
Brátt fréttist um þrengingar mínar til útlendu sendisveit-
anna í Kabul, og kona túlksins við þýzku sendisveitina ákvað
loks að leita mig uppi. Eftir langa leit tókst henni að hafa
upp á heimilisfangi mínu og kom að finna mig. Ég þurfti
ekki að gefa henni langar skýringar, og áður en hún fór átti
hún langt tal við manninn minn, sem bar þann árangur, að
hann leyfði mér að fara út, ef ég væri í för með henni. Hún
var mér eins og bezta systir, gerði alt sem hún gat til að hug-
hreysta mig og hafa ofan af fyrir mér. En ég var ekki rneð
sjálfri mér og tók mér alt nærri, hvað lítið sem fyrir kom-
Hún sendi lækni sendisveitarinnar til mín. Hann kvað miS
þjást af skorti og almennri taugaveiklun, stafandi af fósturláti
og síðan illum aðbúnaði.
* *
*
/ *
I vandræðum mínum skrifað’ ég utanríkisráðherranum 1
Afganistan, sem var mágur Amanullah konungs, og skýrði
honum frá högum mínum. Einnig fékk ég að vita, að Þjóð'
verjarnir í Kabul voru reiðubúnir að hjálpa mér. Þeir sendu
mér á hverjum degi matvæli og sýndu mér velvild á ýmsa
lund. En það mun hafa komið við þjóðarmetnað Afgana, a®
kona tigins landa þeirra þægi styrk frá útlendingum. Utan-
ríkisráðherrann talaði við konungshjónin, og létu þau Tawbad
Khan, bróður drotningar, greiða mér eitt þúsund rúpíur. En