Eimreiðin - 01.07.1929, Blaðsíða 124

308
Á FJÖLLUM
EIMREIÐIN
eins og að Bleikur vissi, að hann yrði ekki með framar, hann
elti mig eins og hundur hvert sem ég fór; jafnvel þó és
stæði á gróðurlausum melkollum tímunum saman, við að mála,
kom hann og beið þangað til ég hætti. Hann vakti mig á
morgnana með því að frísa við tjaldskörina, og eina nóttina
kom hann að tjaldinu og hneggjaði hátt. Þegar ég leit út,
voru hinir hestarnir stroknir. I þessari sömu ferð hjálpaði hann
mér með sundfimi sinni og snarræði til að bjarga tveim hest-
um og farangri mínum úr Hvítá.
A Hveravöllum er óþarfi að láta sér verða kalt, þvl
þar má tjalda á volgri grundinni. Þar er líka hellir, sem
maður getur þurkað plögg sín, ef rosaveður er. Fyrir
skömmu var bygt þar sæluhús rúmgott og reisulegt — en
svo að kalla gluggalaust. Það er höfuðgalli á öllum fjalla'
kofum, að þeir eru koldimmir, fúlir og loftlausir, þeir eru
bygðir fyrir fjallmenn og nauðleitarmenn af vanefnum. Það
mætti hugsa dálítið meira um birtuna, þrátt fyrir alt. I þessU
sambandi vil ég minnast á sæluhús Skaftfellinga við Hafursey-
Þar er ákjósanleg birta, eldunaráhöld og þrifnaður í góðu
lagi, og ekki rist níð á hverja spítu eins og í »sæluhúsinu a
Mosfellsheiði*. Vfir höfuð er umgengni í mörgum fjallakofum
þannig, að ekki er siðuðum mönnum sæmandi og tjaldstaðir
ferðamanna illa hirtir. Við Hvítárvatn var frágangurinn þanmSf
að það tók 2—3 tíma að hreinsa völlinn og grafa niður
skarnið og dósirnar.
Stórasandsvegur er nú aflagður, enda sjást þar ekki ruðn-
ingar nema á köflum, og vörður einungis á stöku stað. Fvrir
þann sem fara vill á milli Hveravalla og Arnarvatns á Arnar-
vatnsheiði er bezt að fara vegleysu beint hjá Lyklafelh
og Krák á Stórasandi. Þá fer maður hjá Hundavötnum
(eða Hundsvötnum). Enda þótt þau séu ekki á kortinu, er
eitt þeirra á stærð við Apavaín í Grímsnesi. Vötn þessi eru
mjög einkennileg og fögur. Eitt þeirra er fagurgrænt að lit,
og skriðjökull gengur ofan að því að sunnan. Við norðurenda
Lyklafells eru mikil eldvörp. Einn gígurinn er nokkuð staerri
en gígur Skjaldbreiðar í Þingvallasveit. Úr honum virðist eim
hver hluti Ölduhrauns hafa runnið. Það getur ekki farið h]a
því, að leið þessi verði síðar mjög fjölfarin, því hringferð