Eimreiðin - 01.05.1965, Qupperneq 82

186
EIMREIÐIN
— Sko, þetta er kvenlíkami, seg-
ir hann.
— Já, segir Jóel.
— En þú sérð ekki liöfuðið og
veizt ekki af hvaða konu þessi
mynd er.
- Nei.
— En finnst þér ekki, að þú
kannist við þetta, — segjum þessar
línur, — minnist þú ekki að hafa
strokið með hægri hendinni hérna
niður frá herðablaðinu, eltir bak-
dældinni og svolítið niður á
mjaðmirnar?
- Ojú.
— Og kannski lyít undir þessi
yndislegu bungubrjóst.
— Já, — en hvar hefur þú fengið
þessa mynd?
— Svo að þú kannast við hinn
fagra, mjúka og rafmagnaða lík-
ama?
— Já, það íinnst mér.
— Þú kannast við aðdráttarafl
jarðar.
~ Jújú.
— Hvað er slíkt á móti aðdrátt-
arafli þessa, — ja, segjum þessa
kropps, — segjum þessa guðdóm-
lega fyrirbrigðis.
— Hvaða útlistanir eru þetta,
segir Jóel þá.
— Þessu aðdráttarafli ræð ég
yíir.
- Nú?
— Langar þig í einrúmi að öðl-
ast nýja reynslu í sambandi við
þetta aðdráttarafl?
— Hvað meinarðu?
— Eg veit, að þú skilur mig, þó
að þú spyrjir. — Hér er ég með
lykilinn. — Þetta þarf ekki að vera
á vitorði annarra en okkar tveggja
og svo þriðju persónunnar.
— Hennar, já?
— Já,hennar auðvitað.
— Ertu að leiða mig í gildru?
— Þú gætir kannski ályktað það,
en reynslan mun sýna þér annað.
— Jæja, ég ætla ekki að tor-
trygg.ia þig-
— Nú, ég sé, að það heíur vakn-
að hjá þér einhver löngun til þess
að kynnast hinum margbreytilegu
tækifærum líísins.
— Ég heyri, að þú ert á sporinu.
— Get ég treyst því, að engir
fleiri komist að Jressu?
— Því máttu treysta fullkom-
lega. — Ég gel þér hér á miða naín
konunnar, húsnúmer og klukku-
stund, þegar þú átt að mæta.
— Og svo?
— Og svo, — og svo verður Jm
sjállur að sjá um, að ekkert vitnist
frá þinni hálfu. — Þú getur til
dæmis farið að heiman eftir kvöld-
mat og sagt, að Jrú þurfir að vinna
fram eltir í skrifstofunni. En þú
skalt búa Jrig út til Jress að finna
hana, lerð í hreina skyrtu, rakar
Jrig vel og þessháttar.
— Það er nú kannski ekki eðli-
legt að biðja um hreina skyrtu,
Jregar maður segist ætla að fara að
taka til í skrifstofunni.
— Nújæja, — þá getur þú beðiö
utn hreina skyrtu um hádegið, Jrvt
að þú þarft að fara á fund.
— En ef hún hringir nú í skrif-
stofuna og enginn anzar í símann-
— Konan meinarðu?
— Já, auðvitað.
— Þú segist bara taka símann úr