Búnaðarrit - 01.01.1895, Side 106
102
Þessum hurðum er bezt að loka með snerlum, svo hægt
sje að opna þær að utan og innan.
Hvernig jötur sjc hentugastar, t. d. hversu hátt
skuli vera upp á þær frá gólfi, hversu djúpar og breið-
ar þær cigi að vcra o. s. frv., man eg ekki eptir að
hafa nokkurn tíma sjeð skrifað um, áður en búfræðing-
ur Björn Bjarnarson drap á það í ritgerð sinni um
„skýlalag" í 5. árg. Búuaðarritsins, bls. 57; þar stendur:
„Nóg er að hann (garðinn) sje 2 fet að neðan, en
slái sjer lítið eitt út upp eptir, og eins að jötuborðin
flái að ofan, svo jatan verði trogmynduð; 2'/„ fet er
næg )ötubreidd“. En af því að eg álít tiilögur herra
Bjarnar ekki heppilegar, þá vil eg leyfa mjer að gera
nokkrar athugasemdir við þær, og jafnframt bcnda á
hið helzta viðvíkjandi jötum, sem liefir þótt reynast vel,
Bálkurinn má ekld slá sjer út upp eptir, miklu fremur
þarf hann að vera þykkastur að neðan, svo hann megi
dragast nokkuð að sjer; ekki mega heldur jötuborðin
flá, jatan vera trogmynduð. Hvorttveggja þetta gerir
kindunum óhægra að ná fóðrinu, því bálkurinn og jatan
hrinda svo frá sjer; fjeð á óhægra með að standa í þann-
ig löguðum bálki, og nær síður saman um miðja jöt-
una. Vcrður það því órólegra á jötu og hleypur um
til að leita sjer hægðar, og slæðir því heldur heyinu
niður í húsið. Þar að auki fylgir lieyið sömu rcglu og
flest önnur efni í því, að það toilir ver í fláandi en
stokkmynduðu iláti, cf við því er hrcyft; slæðir því fjcð
meiru upp úr jötunum, einkum ef því líkar ekki fóðrið.
Þar sem mikil lieygæði eru, kemur það ckki eins að
gjaldi þó jöturnar sje ekki sem heppilegastar, því að
þá neytir fjeð allrar orku til að haldast þar, sem það
hefir komizt á jötuna; cn menn ættu að kappkosta að
hafa þær sem hægastar, því að það er í engu kostnað-