Búnaðarrit - 01.01.1895, Blaðsíða 137
133
með bryggjum til hliðanna. Br hún hentugt áhald og
kostar nálægt 2 kr.
4. Kvísl („gaffall") er alþekt verkfæri, og jafnframt
nauðsynlegt á hverju heimili. Kvíslina má nota bæði
við vatnsveitingar (framræslu) og þúfnasljettun, einkum
þakningu. Er mjög þægilegt og miklu fljótlegra að nota
kvíslina við það, heldur en að þurfa að beygja sig nið-
ur við hverja þöku, og laga hana til með hendinni.
Vinst þannig tvent í einu við not kvíslarinnar: verkið
gengur fljótar og þreytir minna. Góðar handkvíslir
kosta 2,50—3 kr.
5. Mykjulcvisl líkist vatnsveitingakvísl, og getur cnda
notast í hennar stað. Er hún einkum ætluð til þess
að moka til áburði og dreifa honum; hún kostar 2—
3 kr.
6. Heylcvísl er einkum höfð tll þess að dreifa heyi,
er staðið hefir í drýli, sæti, eða bólstrum, og breitt er
til þurks. Hefir hún enn sem komið er fengið litla út-
breiðslu hjer á landi, og er víða alveg óþekt. Að nota
kvíslina við heybreiðslu er miklu þægilegra og fljótlegra
heldur en þegar það er gert með tómum höndunum.
Ættu að vera á hverju heimili oigi færri en 2—4 kvísl-
ir, og á stórheimilum, þar sem mikið er um að gera,
þyrftu þær að vera floiri. E>ær kosta um 2 kr.
7. liistuspaM, sem notaður er við þúfnasljettun, er
ckki mjög algongur, að minsta kosti ckki á Suðurlandi.
í hans stað nota margir torfljá, en það er miklu lakara,
og verður ver gert. Með spaðanum má hafa þökurnar
jafnar, ekki þykkri í miðjunni en til brúnanna, en með
torfljá verður það naumast. Að taka grasrótina ofan af
með ristuspaða hefir því sjcrstaklega tvo kosti fram yflr
gömlu aðferðina: það vcrður betur gcrt, og gengur fljót-