Morgunn - 01.12.1946, Qupperneq 72

142
MORGUNN
sannfæringar, að málefnið eigi eitthvert mikilvægt erindi
til alls þorra manna í þessu landi.
Fyrir tveim árum kom út bók eftir frú Elínborgu um
miðilinn Andrés Björnsson, og heitir hún: Úr dagbók miÖ-
ilsins. Þessi bók sýnist dálítið óvenjuleg, bæði um fyrir-
komulag efnis og um svip og frásagnarhætti. Okkur var
sagt þarna blátt áfram frá manni, sem hefði frá upphafi
haft miðilshæfileika, og þá á mjög háu stigi, en þeir vald-
ið honum óþægindum og vandræðum í stað þess, að þeir
væru athugaðir og nýttir til þess hlutverks, sem þeim
virðist hafa verið ætlað. Þá var þarna gerð frekari grein
fyrir þessum manni, starfi hans undir handleiðslu þeirra
manna, er kunnu — honum án andlegrar og líkamlegrar
þjáningar, sem stefnt væri í blindni, — að athuga miðils-
gáfu hans og hvað hún hafði að flytja. Einnig er skýrt
frá þeim helztu fyrirbrigðum, sem fyrir hann komu —
eða komu fram í sambandi við hann — og reynt að vott-
festa sem flest.
Þá er komin út um hliðstætt efni ný bók, sem frú Elín-
borg hefur ýmist skrifað eða safnað í efninu og skipulagt
það til útgáfu. Þessi bók heitir: Miðillinn Hafsteinn Björns-
son, og er hún allmiklu stærri en hin. Hún er nokkuð
svipuðu sniði, blærinn líkur, hóflegur og blátt áfram, en
formið þó fastara og bókin sem heild veigameiri.
Fyrsti kafli bókar þessarar er inngangur eftir Jónas
Þorbergsson, útvarpsstjóra, og þennan inngang sinn kallar
hann: MiÖiTlinn Hafsteinn Björnsson og kynni min af hon-
um. Þessi grein útvarpsstjóra er mjög skýr og skilmerki-
leg, yfir henni rólegur blær, en þó nokkur látlaus inni-
leiki. Hann gerir þarna grein fyrir kynnum sínum af Haf-
steini Björnssyni og hvernig háttað sé sambandi hans við
hið ósýnilega, hverjir þar starfi að, og hvað hann telji um
þá vitað, og loks vottar hann þakklátssemi sína gagnvart
spíritismanum og lýsir yfir þeirri sannfæringu, að þá er
að slíkum málum sé unnið með varúð og samvizkusemi,