Morgunn - 01.12.1946, Síða 80

150
MÖRGUNN
andi, og nafnið á honum er mjög óvenjulegt; hann var ekki
skírður þessu nafni. Ég held ég geti náð þessu nafni —
það er Káinn! En hann var ekki skírður þessu nafni, en
hann var samt kallaður þetta“. Svo bætir hún við: „Hann
Rögnvaldur er með honum! Þekktir þú Rögnvald?" „Það
fer eftir því, hvaða Rögnvald þú ert að tala um“. „I-Iann
Rögnvald, sem hún Elínborg þekkir“. Ég sagði, að ef hún
ætti við dr. Rögnvald Pétursson, þá hefði ég þekkt hann,
og frú Elínborg hefði einnig þekkt hann, enda hefðu þau
verið skyld. Finna sagði, að þetta væri sami maðurinn og
sá, er Elínborg þekkti. Ég spurði, hvort þeir Káinn og
Rögnvaldur vildu tala við mig. Finna kvað þá aðeins vilja
láta mig vita, að þeir væru fyrir handan. — Mig furðaði
ekki, þó að þessir menn lcæmu þama fram, ég hafði þekkt
þá báða, en hafði alls ekki búist við að frétta til þeirra á
þann hátt, er orðið var.
1 lok fundarins sagði Finna, að komnar væru tvær kon-
ur, sem vildu láta mig vita, að þær væru fyrir handan.
„Sú þeirra, sem fyrr kom, heldur á stórri bók; þið hafið
þekkzt. Nú sé ég, að hún heitir Guðrún Finnsdóttir. Hún
hefur lika þekkt Elínborgu. Hin konan heldur einnig á
bók, en það er illt að ná nafninu hennar, en á bak við hana
eru miklir hamrar. — Nú hef ég náð nafninu, það er Guð-
finna — Guðfinna frá Hömrum“. Ég spurði um erindi Guð-
finnu, því henni hafði ég aldrei kynnzt, en Guðrúnu skáld-
konu Finnsdóttur hefði ég verið gagnkunnugur, en að vísu
fyrir löngu síðan, eða rúmlega þrjátíu árum. Finna sagði,
að þessar konur vildu aðeins láta mig vita, að þær væru
hinum megin, og að þar héldi tilveran áfram.
Eftir fundinn áttum við Hafsteinn tal saman, og bað
eg hann að finna mig, ef hann kæmi til Akureyrar, og hét
Hafsteinn því.
Fundum okkar Hafsteins bar næst saman í síðastliðn-
um ágústmánuði, kom hann þá heim til mín, og áttum við
þá samræðu um hlutskyggni. Eg rétti honum gamalt um-
slag, sem bar nafn mitt og heimilisfang. Eg bað hann segja