Morgunn - 01.12.1947, Síða 42

að þeir, sem sátu í endasætum innra hringsins, sátu svo.
til þétt upp að miðlinum. Á þessum fundum er ekki haft
ljós, en sjálflýsandi plötur settar á lúðrana, svo að fundar-
menn vita jafnan, hvað þeir eru staddir í herberginu. Fyrra
fundinn, sem haldinn var til að fá þessi fyrirbrigði fram,
gat ég því miður ekki setið, en frásögn Jónasar Þorbergs-
sonar, útvarpsstj., af honum, er á þessa leið:
Meðan Einar Nielsen starfaði hér heima að þessu sinni,
voru haldnir tveir fundir fyrir beinar raddir. Fyrri fund-
urinn var fimmtudaginn 3. okt. fyrir námsflokkinn. Á fund-
inum voru rúmlega tuttugu manns. Miðillinn hafði orð
á því við mig, þegar fundurinn var ákveðinn, að vandséð-
ast væri ávallt um það, hvort slíkir fundir tækjust.
Stólunum var raðað í tvöfaldan hring utan við byrgið.
í innri hring voru níu stólar, og innstu sætin voru sitt
hvoru megin við byrgisdyrnar, þannig, að gangur mynd-
aðist úr byrginu fram í hringinn. — Miðiliinn sat í innsta
stól vinstra megin fyrir framan byrgisdyrnar. Hægra
megin við ganginn sat Sigurlaug M. Jónsdóttir, kona Jón-
asar Þorbergssonar. Sá, er það sæti skipar, þárf að gæta
sérstakrar varkárni á þessum fundum. — Á gólfinu í
innri hringnum stóðu tveir lúðrar. Við þá höfðu verið
festir sjálflýsandi hlutir, þannig, að eftir að öll ljós höfðu
verið slökkt, var auðvelt að fylgjast með hreyfingum þess-
ara lúðra. Fundurinn hófs eins og aðrir fundir með bæn
og sálmasöng, og var sungið við og við, meðan á fundi
stóð.
Á þessum fundum miðilsins gerast fyrirbærin með þeini
hætti, að verurnar líkamast inni í byrginu og ganga það-
an um bilið milli stólanna fram í hringinn. Miðillinn situr
í djúpum transi. Fljótlega heyrðum við, er næst sátum,
að byrgistjöldin voru hreyfð, og lágvært þrusk heyrðist
úr byrginu. Sigurlaug, sem sat á innsta stólnum, fast við
byrgidyrnar, varð þess fljótt vör, að mikill umgangur var
milli byrgisisins og hringsins, mismunandi þungar og þétt-