Morgunn - 01.06.1985, Síða 7

eins og uppdöguö nátttröll í nútímasamfélagi og ekki meira
um það að segja.
En það má þó segja að þeir brýni okkur í þeim ásetningi
að gera betur í frœðslu um þessi mál. „Mikilvœgasta mál
i heimiu eins og frumherjarnir hér á Islandi kölluðu það.
Og enn er mikilvœgt mál fyrir alla menn að takast á
við.
Því sá sem hefur öðlast þá vissu að maðurinn lifi „dauð-
annu, verður áldrei sami maður andlega. Honum vex styrk-
ur að takast á við lífið, honum vex ábyrgðartilfinning um
eigin verk og ábyrgð á vélferð samferðamanna sinna, hon-
um vex trúin á manninn og trú á Guð og sköpunarverk
hans.
Gagnrýnendur sálarhyggjunnar innan strangtrúarhópa
uiyndu kálla slíka framsetningu guðlast. En trúi hver fyrir
sig. Hinsvegar hafa margir vísindamenn tálið það ósam-
boðið sér að rœða sálarhyggjima sem visindálegan mögu-
leika og eru sármóðgaðir yfir því að skilgetið afkvœmi
hennar, dulsálarfrœðin skuli vera komin inn í innsta vígi
vísindanna, Háskólann. Gagnrýnendur sálarhyggjunnar í
hópi efnishyggjumamm og guðleysingja kalla hana trúar-
brögð og setja hana í hóp annarra sérvitra hópa sem
loki sig af frá þjóðfélaginu og stundi naflaskoðun. Við þá
er aðeins eitt að segja, — mikil verður undrun ykkar við
cevilok. En auðvitað hafa þessir gagnrýnendur rétt fyrir sér
út af sýnum eigin sjónarhól.
Það eru einmitt þessar andstœður sem eru hvati fyrir
þroska og eflingu skoðana og kenninga þar sem liver held-
ur sínu merki hátt á lofti, en það er tíðarandinn og að-
stceður sem álcveða livað fellur úr gildi þegar það hefur
gegnt því hlutverlá að vera hluti af þroska einstaklingsins
og samfélagsins í efnislegum sem andlegum efnum.
Frumkvöðlar sálarhyggjunnar liér á landi, þeir Einar
H. Kvaran og Haráldur Níelsson mótuðu í uppliafi þá stefnu
uð Sálarrannsóknarfélag Islands vœri fræðslu og visinda-
félag en ekki eingöngu visindafélag. Þetta kom í veg fyrir
morgunn
5