Morgunn - 01.06.1985, Qupperneq 37

og hver mannvera á í of mörgum flóknum samskiptum við
of marga aðra einstaklinga, til að gera einu jarðlífi kleift
að leysa úr öllum þeim samskiptatengslum fullkomlega.
Engu að síður má rekja flestar þær afleiðingar sem mað-
urinn uppsker til hans eigin gjörða í sama jarðlífinu. Og
ef maður einsetur sér að starfa réttilega þá má hann búast
við góðri uppskeru nokkuð fljótt og án þess að þurfa að
bíða eftir öðru jarðlífi.
Það er engu að síður augljóst að þó svo við getum skynj-
að starfsemi lögmáls orsaka og afleiðinga undir vissum
kringumstæðum, þá eru fjöldi atvika í lífinu sem ekki
virðast falla inn í neitt endanlegt lögmál réttlætis, ef það
er trú okkar að hver einstaklingur hafi aðeins eitt líf. Fyrir
uiörgum skynsömum einstaklingum verður hugtakið um
i’éttlátan Guð jafnvel að brandara og skrípaleik út frá þeim
forsendum. Rökfræðilega er ógjörningur að fallast á hug-
myndina um einungis eitt líf á jörðinni og síðan eilífa
refsingu eða sælu, en jafnframt trúa á guðdómlegt rétt-
læti og alheim sem stjórnast af ákveðnum lögmálum, vegna
Þess að fólk fær ekki að leggja út í lífið frá sömu aðstæð-
um í upphafi lífs síns.
Ef maður er örlátur gagnvart samferðamönnum sínum
í lífinu mun það væntanlega hafa sitt að segja í því að hann
eigi skilið líf sem sér honum fyrir þægindum. Á hinn bóg-
inn þarf stundum á erfiðum kringumstæðum að halda til
þess að ná fram ákveðnum þroska vissra eiginleika, þar sem
þsegindalíf hefði ekki til að bera nægilega sterkan hvata
til aukins þroska og myndi þar af leiðandi leggja litið að
mörkum í þróunarátt. Ef maður leggur sig fram við að
þroska með sér eitthverja vissa eiginleika í einu lífi, mun
hann fæðast í því næsta með meðfædda hæfileika á því
sviði. Þetta skýrir snillingana, en geta þeirra er ekkert
slys heldur árangur sem þeir eiga skilið eftir mikla vinnu.
Hinn fjölhæfi vel greindi maður er afleiðing fjölda lifa,
þar sem hann hefur lært lexíur þær er reynslunni hefur
Verið ætlað að kenna. Þó svo að hinn andlegi nemi telji alla
^ORGUNN
35