Árdís - 01.01.1933, Qupperneq 19

17
Það var þessi trú sem siuddi þær í erfiðleikunum,—það var sú
sama trú sem huggaði þær þegar sorg og mæða bar að.—Og seinast
var það þessi sama trú sem lýsti þeim seinustu spor þeirrá í þessum
heiiu.
Já, í þessari trú viljum við leiðbeina börnum okkar. Vitanlega
kemur sá tími, þegar þau komast til ára og skilningur þeirra vex,
að þau velja og bafna, ákveða fyrir sig sjálf. Við getum aðeins
beitt þeim áhrifum að erfitt verði fyrir þau að tapa trú. Einn mikill
enskur prestur segir svo frá að á tímabili hafi hann mist trú og
ekkert viljað hafa með neilt þess háttar, en bænir móður hans, versin
úr biblíunni sein hún hafði kent honum létu hann ekki í i'riði,
aftur og aftur kom það i huga lians. Honum leið svo illa í trúleysi
sínu að loks opnuðust augu hans. Hann fyrirvarð sig fyrir að hafa
fylgt þeim sem hæddust að frelsara hans og hann ákvað loks að
helga honum líl' sitt.
Susanna Wesley átti nitján börn. John Wesley var fimt-
ánda barn hennar og Charles Wesley það átjánda. Ekki er sér-
lega mikið sagt um hana. Þó er þess getið að uppeldi hennar á
börnunum hai'i verið grundvöllur skapgerðar þeirra og kensla hennar
hafi komið þeim ótrúlega fljótt áfram. Hér getum við lesið á
milli línanna. Áhrif hennar lifa þann dag í dag.
Hið sama má segja um Mrs. Booth. Þegar margt bar á móti
og maður hennar sýndist vera að yfirbugast kom hún til hans með
orðin: “Stattu fastur, vertu stöðugur, þú veizt á hverjum þú stend-
ur.” Þó að við konur séum ekki líkamlega sterkar og ekki eins
andlega sterkar og við ættum að vera, þá vitum við á hverju við
stöndum, og hvert við getum farið til að I'á þann styrk er við þurfum.
og getum líka hvíslað orðum frelsárans að mönnum okkar og börn-
um: “Sjá, eg er með yður alla daga, all til veraldarinnar enda.”
Við getum haldið uppi ljósi trúar á heimilum okkar, við getum kenl
börnum okkar meðan þau eru litil og rétt fram stöðvandi hendi
síðar, Jiegar þörfin krefst þess. \rið getum með jiessu komið því
til leiðar að erfitt verði fyrir unga fólkið að hrinda í burtu því góða
og samia, og við getuin treyst jiví að á endanum finni þau hinn eina
grundvöll og taki sína stöðu á honum. Þá þurfum við engu að
kvíða, jmrfum ekki að óttast framtíðina né neitt sem henni fylgir.
Já, saiinarlega er okkur lagt mikið verk í hendur og að vinna
jiað með trúfestu og dygð er ásetningur okkar allra. Og jió árang-
urinn sjáist ekki æfinlega strax og alt gangi á móti jivi sem við
óskum og biðjum, getum við samt haldið áfram með stöðuglyndi
og trú, því að við vitum að Guðs blessun er yfir verki okkar, sé liað
unnið i Hans nafni.