Vera - 01.12.1994, Blaðsíða 37

atvinnurekenda
„Þaö veröur aö hækka launin um-
talsvert í næstu samningum,"
segir Ragna Bergmann formaöur
verkakvennafélagsins Framsókn-
ar. í félaginu eru um 3000 konur og 23 karl-
ar, en hæstu laun félagsmanna eru rösk-
lega 60.000 krónur á mánuði.
„Nú í haust hafa fjórir hópar verið að fara
yfir samningamálin og mér sýnist aö í kom-
launamal • kvermamal
„Hvað er spes kvenna, kvenna - það eru náttúrlega launamálin," sagði Guðrún Jó-
hannsdóttir á landsfundi Kvennalistans að Varmalandi í nóvember síðastliðnum og
ekki að ástæðulausu.
Laun kvenna eru nú um helmingur af launum karla og virðist ætla að ganga seint
að koma á launajafnrétti hér á landi. Árið 1992 voru atvinnutekjur
36-40 ára kvenna 967 þúsund krónur en karlkyns jafnaldrar þeirra fengu
2 milljónir 124 þúsund krónur í tekjur það árið. Árið 1993 fengu verkakonur 93,7%
af tímakaupi verkakarla og afgreiðslukonur fengu 70,8% af tímakaupi af-
greiðslukarla. Árið 1988 voru verkakonur hins vegar með 96,6% af tímakaupi
verkakarla og afgreiðslukonur með 77,7% af tímakaupi afgreiðslukarla og má því
segja að lengi getur vont versnað! Á sama árabili hefur skrifstofukonum þó tekist
aö þoka sínu tímakaupi úr 70,5% upp í 76,5% af tímakaupi skrifstofukarla. Það hef-
ur lengi veriö vitað að menntakonur hafa haft mun lægri laun en menntakarlar og
gildir það bæöi um dagvinnulaun og heildarlaun. Á síðasta ársfjórðungi 1993 höfðu
háskólamenntaðar konur hjá ríkinu 97 þúsund krónur í mánaðarlaun eftir 16-20
ára starf en karlmenn í sömu stöðu voru með 102 þúsund króna mánaðarlaun.
Heildarlaun sömu kvenna voru 149 þúsund á mánuði en karlanna 179 þúsund.
launahækkanir og skattbæytingar
Kjarasamningar eru lausir um áramótin og vinna verkalýösfélögin nú aö sinni kröfugerö.
Meinatæknar fóru í verkfall í vor og náðu fram leiðréttingu á sínum kjörum og hjúkrunar-
fræðingar hafa einnig náö fram leiðréttingu á þessu ári. Þegar þetta er skrifað eru sjúkralið-
arí verkfalli, en umræða um verkfall þeirra hefur veriö frekar neikvæð þrátt fýrir þá staö-
reynd aö sjúkraliðar hafa verið samningslausir I rúmlega eitt og hálft ár.
Það má búast viö að kröfur um umtalsverðar launahækkanir og ýmsar breytingar á skatt-
kerfinu veröi ofarlega á baugi í komandi samningaviöræöum verkalýðsfélaganna viö atvinnu-
rekendur, ef marka má viðtöl VERU við forystukonur í þremur verkalýösfélögum.
andi samningaviðræðum veröi lögö áhersla
á hækkun persónuafsláttar og hækkun
skattleysismarka auk þess sem nauösyn-
legt er aö koma lánskjaravísitölunni út. Við
þurfum líka að huga að starfslokasamningi
fyrir eldri konurnar, því aö í atvinnuleysi eins
og nú ríkir er ævinlega byrjað á því að segja
elstu konunum upp störfum. Við teljum að
lækka þurfi ellilífeyrisaldurinn niður í 65 ár
og eftirlaunaaldurinn úr 70 niður T 67 ár.
Með slíkum aðgerðum bætum við ekki ein-
ungis hag þeirra eldri heldur gerum yngra
fólkinu líka auöveldara að komast inn á
vinnumarkaðinn. Viö munum einnig berjast
fyrir hærri eingreiðslum, eða láglaunabót-
um, sem eru nú 15.000 krónurtvisvar á ári,
en þær þurfa aö komast upp í a.m.k. 50
þúsund á ári. Auk þess viljum við hækka
desemberuppbótina til samræmis við opin-
bera starfmenn."
Ragna segist veröa vör við mikla reiði
meðal sinna félagsmanna, enda hafi verka-
fólk verið látið greiða þjóðarsáttina. Atvinnu-
rekendur og ríkisvaldið hafi svikið sín fögru
loforð og nú sé hungurvælið T atvinnurek-
endum byrjað aftur. „Það er ætlast til þess
að við björgum efnahagsmálunum, við eig-
um aö halda veröbólgunni niöri á meðan
ýmsir hópar hafa fengið 6-7% hækkun á
tímabilinu. Það er mikil neyö ríkjandi hjá
mörgum í okkar félagi, við reynum að hjálpa
fólki meö því að lána því peninga frá viku til
viku en stundum verðum við að vísa fólki til
félagsmálastofnunar."