Vera


Vera - 01.12.1994, Blaðsíða 43

Vera - 01.12.1994, Blaðsíða 43
fœðingarheimilið opnað Lokun Fæðingarheimilisins í Reykjavík t aprtl 1992, og þaö álag sem hvtlt hefur á Kvennadeild Landspítalans stðan, hefur farið fyrir brjóstið á mörgum. Þær gleöifréttir hafa hinsvegar loksins borist aö Fæöingarheimilið viö Eirtksgötu verði formlega opnað á nýjan leik sem fæðingarstofn- un, nú stöla t desember. Eltnborg Jónsdóttir Ijós- móðir veröur deildarstjóri á heimilinu, en það verður rekið á vegum rtkisins, sem deild út frá Landspítalanum. Miöað er við að Fæðingarheim- ilið veröi valkostur fyrir frtskar konur meö eðlilega meðgöngu aö baki og þurfa konur aö bóka sig fyr- irfram. Boðiö verður upp á fámennar stofur, og viö aukið rými sem skapast viö opnun Fæðingarheim- ilisins opnast möguleiki á að minnka stóru stof- urnar á Landspítalanum. Á Fæðingarheimilinu verður lögð áhersla á heimilislegt andrúmsloft, og að friður og ró ráöi rfkjum á þessu viðkvæma tímabili sem sængurlegan er. VERA fagnar þessum ttðindum og það gera á- reiöanlega allir velunnarar kvenna og barna. vsv frh. af bls. Randalín er sótt afturtil Sturlungaaldar, til Randa- línar Filippusdóttur, mikillar handverkskonu sem ýmsir telja að hafi skorið út t hurö Valþjófsstaða- kirkju t Fljótsdal. Með þessu vilja Randaltn konur minna á arf formæöranna ogtengslin viö nánasta umhverfi. Námskeið og eigin framleiösla í týrravetur bauð Randatín upp á flölmörg námskeið, bæöi kvöld- og helgamámskeið og sérstaka fjölskyldu- daga. Meðal kvöldnámskeiöa má nefna fatasaum, postulínsmálun, myndvefnaö, útsaum og skrautskrift. Á helgamámskeiðunum var kennt þjóöbúningasaumur, jurtalitun, körfúgerð, útskurður og myndlist. Fjölskyldu- dagamir voru þrtr, dúkkufatadagur, tröllaleirdagur og jólakortadagur. „Námskeiðin og undirbúningur þeirra voru tímafrek og yfirgnæföu t raun aðra starf- semi i húsinu. En aðsóknin var ekki nógu góö m.a. sökum fámennis. Nú eru erfiöir tímar og konur byrja iöulega aö skera niður hjá sjálfum sér. Þó bömin fái aö fara á öll námskeið og skemmtanir sem eru f boði fyrir þau þá leyfa fáar mæður sér slíkt og við rinnum fyrir því. Nú bjóöum viö eingöngu upp á nám- skeiðaþjónustu, þ.e. höldum námskeið ef óskað er eftir af hópum og félagasamtökum, og einbeitum okkur þess í stað að framleiðslunni." Randalín selur einungis eigin framleiðslu. Lára sem er yfirhönnuður velur öll efni og segist vera meðvituð um að velja þau inn t samfellda heild. „Ég veit að þetta er sérvitringsframleiösla sem höfðar ekki til allra, þess vegna er nauðsynlegt fyrir okkur að hafa vömmar á boðstólum vtðar en hér á Austur- landi. Salan þarf aö vera töluverð til að standa und- ir fyrirtækinu og viö leitumst við að framleiða vömr í öllum verðflokkum til aö mæta þörfum viöskiptavin- arins." Framleiösla Randalínar skiptist í tvennt, pappírsvömr og heimilislínu. Framleiddar eru möpp- ur, bréfsefni, öskjur og margs konar bækur úr end- urunnum, handmáluðum papptr. í heimilislínunni eru t.d. rúmföt og náttföt, hvort tveggja úr bómull. „Viö emm sífellt aö leita aö betra hráefni og leit- umst við aö þróa vömna og gera hana samkeppnis- hæfari um leiö ogviö viljum halda I sérstööu okkar. Við bjóöum t.d. upp á þjónustu við verslanir, fýrir- tæki og einstaklinga sem vilja láta hanna eitthvað sérstakt fyrir sig. Þaö getur t.d. verið kynningarefni, funda- og ráöstefnumöppur eða matseðlar." Randaltn hefur tvtvegis fengiö styrk úr Jó- hönnusjóði og Iðnaöarráöuneytinu sem hefur komið sér mjög vel. „Það kom mér satt aö segja á óvart hversu langan tíma það tekur aö koma fyrirtæki á laggimar. Nýjabmmiö er fariö af þessu hjá okkur, en við ætlum okkur að halda ótrauðar áfram. Randaltn er komin til aö veral" , Viðtal Ragnhildur Vígfúsdóttir Askrifendur Veru geta eignast bréfsefni úr srniðju Randalínar meö því ad útvega nýjan áskrifanda! frh. af bls. 11 Forvitni manneskjunnar og árátta hennar til að létta sér lífið - með svo flóknum aðferöum, að héðan af verðum viö múlbundin yfir öllum uppfinningum hennar - varö þess vald- andi að við spyrjum enda- laust: Hvers vegna? Eða var það vegna Hvers- Vegna spumingarinnar sem lífsgæðakapphlaup- iö fór af staö? Aldrei spyrja Ijónin hvers vegna hvolpar þeirra lifa eöa deyja. Þeir deyja bara eða lifa, hvort heldur veröur nú ofan á. Hvers Vegna þarf ÉG að gera það? Hvers Vegna biöurðu ekki Pétur og Pál? Kunnugleg- ar spumingar. Og þreytan sem fylgir verkum þessum er ekki verst, heldur pirringurinn sem orsakast af virð- ingarleysinu fyrir [Deim. Og þar kemst ég loks aö hug- myndinni. Mikið var. Af tvennu mögulegu, er þaö illskárra að taka til hjá öðmm en sjálfum sér. Einnig aö þrifa. Þaö veröur ein- hvem veginn ekki eins tilfinningatengt. Maður losnar undan hvimleiöum hugsunum eins og: Huh, sú held ég að æddi inn á mitt stofúgólf á sk'rtugum skónum, ef hún sjálf hefði verið nýbúin að skúra þaö! Eöa: Best væri að láta krakkaskammimar sjálfar þrifa kámumar á stofúrúöunni. Eða: Sá held ég migi ffamhjá ef hann þyrfti sjálfúr að bogra bak við klósettið með hreinst- græjumar! Og t framhaldi af þvt, horfir maður á fjöl- skyldu stna illskuaugum, vegna tillitsleysis þeirra. Aft- ur á móti yröi þvt öfúgt fariö, ef maöur þrifi hjá öðmm. Þessar tilfinningatengdu hugsanir breyttust t hressi- legt bölv, óháð vináttuböndum. Maöur gengi einfald- lega hreinlega til verks, án jress að spá í hver óhreink- aði hvaö. Skiluröu hvaö ég er að fara? Mérerfull alvara. Hugsaðu þér bara, ef enginn þyrfti að taka til og þrtfa hjá sjálfum sér! Allir þyrftu að vtsu að vinna þessi leiðindaverk hjá einhverjum öörum; t næsta húsi, götu, nú eða hverfi, en gætu Itka að þeim loknum komiö heim, án þess að eiga yfir höföi sér nöldur og nagg og illskulegt augnatillit. Góð hugmynd! Ekki satt? Sem einnig er vonlaus í framkvæmd. Ekki líka satt? Samt ætla ég aö halda áfram að gæla viö hana, því mér finnst hún svo skemmtilega fáránleg. Og ein játning að lokum: í gærmorgun ímyndaöi ég mér að ég væri ókunnug þema t mtnu eigin húsi (og aö sjálfsögöu á alveg brjálæðislega háu kaupi) og satt best að segja lauk ég við verkin fyrr en ég hafði þoraö aðvona. Þvíhlakkaði égtil kvöldsins, er elskhugi minn kæmi heim. Gettu að hverju hann spurði migt morgun, er hvor- ugt okkar ætlaði að tíma að fara ffamúr? Hann spurði: Hvaða bók varstu eiginlega að lesa? HEIMILISIÐN AÐ ARSKOLINN Handavinna fyrir alla Heimilisiðnaðarskólinn Laufásvegi2 Sími 17800 ðingarheimili og framhald
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Vera

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vera
https://timarit.is/publication/858

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.