Læknablaðið - 01.08.1950, Qupperneq 11

LÆKNABLAÐIÐ
69
ureyri nema hvað aldursflokk-
urinn 15—19 ára var ekki eins
áberandi fjölmennur. Að öðru
leyti virtist og veikin hafa hag-
að sér líkt og á Akureyri, en þó
e„ t. v. verið enn vægari.
Alls voru um 1090 sjúklingar
skráðir með mænusótt (skv.
mánaðarskýrslum til land-
læknis) 1 25 læknishéruðum á
tímabilinu okt. 1948 til apríl
1949, þar af 835 eða 77% 1 Ak-
ureyrar, Sauðárkróks og ísa-
fjarðarhéruðum, 51 í Hvamms-
tangahéraði (margir þeirra í
Reykjask.) en í flestum hinna
voru aðeins strjál tilfelli. Raun-
ar verður ekkert fullyrt um það,
að allt hafi þetta verið sama
eðlis og Akureyrarveikin, og
vafalaust skortir mikið á sam-
ræmi í skráningu sem eðlilegt
er, þar eð veikin var langoftast
mjög væg. í Reykjavík voru að-
eins 14 sjúklingar skráðir með
mænusótt á tímabilinu okt.—
apríl, en talsvert margir munu
hafa veikzt með líkum ein-
kennum og fylgdu Akureyrar-
veikinni í hinum vægari tilfell-
um Þótti ekki rétt að skrá slík
tilfelli sem mænusótt, en frá
áramótum var farið að skrá
þau sem „virusveiki“, og voru
alls 134 sjúklingar skráðir
þannig frá jan.—apríl. Er þessi
tala ekki innifalin í ofan-
greindum tölum um skráningu
mænusóttar skv. mánaðar-
skýrslum.
Einkenni og gangur
veikinnar.
Meiri hluti sjúklinganna, er
skráðir voru, fengu engar lam-
anir„ Byrjunareinkenni þeirra
voru venjulega verkir aftan í
hnakka eða hálsi og baki og
hitaslæðingur. Stundum byrj-
aði þetta nokkuð skyndilega,
en margir sjúklinganna kváð-
ust hafa kennt slappleika
nokkrum dögum áður.
Verkjunum var lýst sem
bruna eða seiðingsverkjum,
lagði þá oft út í útlimina og
fylgdi þeim stundum dofa til-
finning eða nálardofi. Stund-
um hurfu verkirnir eftir
nokkra daga, en oft voru þeir
mjög þrálátir, héldust í einum
eða fleiri útlimanna eða í baki
vikum og jafnvel mánuðum
saman og versnuðu við á-
reynslu. Margir voru við-
brigðnir, svitnuðu óeðlilega
mikið og kvörtuðu um þreytu
og magnleysi. Hitinn komst
sjaldan yfir 38°, en púlsinn var
tíður„ Til 37,8—38° hita svar-
aði oft púlstíðni 90—95. Við
skoðun þessara sjúklinga
fannst annars venjulega ekk-
ert sérstakt nema stundum
vöðvaeymsli á blettum.
Lamanir. Byrjunareinkenni
þeirra sem lömuðust voru yfir-
leitt þau sömu og lýst hefir ver-
ið, en oft meira áberandi. Ör-
sjaldan komst hitinn yfir 39°
(39—40). Lamanir komu svo