Læknablaðið - 15.03.1995, Side 47

LÆKNABLAÐIÐ 1995; 81
255
Eiga læknasamtökin að hafa skoðun
— að gefnu tilefni
í þessu hefti Læknablaðsins
birtast tvær greinar sem h'ta má á
sem andsvör eða viðbrögð við rit-
stjómargrein minni í síðasta
Læknablaði þar sem spurt var
hvort tilvísanakerfi væri nauðsyn
í heilbrigðisþjónustunni. Ég hef
ekki lagt í vana minn að gera at-
hugasemdir við greinar í sama
blaði og þær birtast. Ég veit ekki
frekar en aðrir læknar hvaða efni
verður birt. Hér er engin ritskoð-
un. Hins vegar var bréf þriggja
lækna á Heilsugæslustöðinni í
Fossvogi sent stjórn Læknafélags
íslands og var mér því kunnugt
um innihald þess. Ekki var þess
getið að það mundi einnig birtast
í Læknablaðinu. Hefði þó
kannski verið kurteisi. Grein
Péturs Péturssonar hefur hins
vegar fyrir löngu verið lesin um
allan bæ og mér kynnt efni henn-
ar á ólíklegustu stöðum og ber
ekki að lasta eða harma þótt mik-
ilvægur boðskapur berist víða og
nái eyrum manna fljótt.
En hvað sem lofinu líður kom
mér þó í hug við lestur greinar
Péturs Péturssonar, að það sem
helst hann varast vann, varð þó
að koma yfir hann. í greininni
dettur Pétur kollega ofan í alla þá
pytti sem hann sér aðra kollega
okkar í en ekki sýnist mér lækka
greindarvísitalan í pyttunum við
komu hans þangað.
Greinar þessar gefa ekki mikið
tilefni til andsvara af minni hálfu.
Ég virði tilfinningar allra og skil
þegar þær bera hugsunina ofur-
liði. Ritstjórnargrein mín var sett
fram í spumingarformi og það
átti hver og einn að svara iyrir
sig. Ómótmælt er meginatriðum
greinarinnar. Við búum við gott
heilbrigðiskerfl. Það er etiskt,
faglegt, hagkvæmt og aðgengilegt
þjóðinni. Með það er almenn án-
ægja og góð sátt. Ekki er sýnt
fram á að tilvísanakerfi bæti um
betur. Ég fullyrði áfram að sam-
skipti lækna eru mikil og góð sem
þó jafngildir auðvitað ekki að
þau gætu ekki verið enn betri og
meiri enda kemur það einnig
fram í grein minni og það sé þá
okkar að bæta þar úr. Vonandi
verður það ekki tekið illa upp
þótt ég minni á og þó einkum
viðkomandi, að aðalhöfundur
ályktunar Læknafélags Islands
frá 1993 er einn þeirra sem ritar
hið ylríka bréf um mig frá Heilsu-
gæslustöðinni í Fossvogi. Hægt er
að búa til boðskiptakerfi og setja
fjármálalega stjórnun á sjálfstætt
starf sérfræðinga með öðrum
hætti heldur en tilvísanakerfi.
Það er ekki vel til þess fallið og
flytur kostnað yfir á fólkið sjálft.
Með öllu væri óviðeigandi að
formaður heildarsamtaka lækna
sæti hjá þegar verið er að gera
viðamikla breytingu á heilbrigð-
iskerfinu. Ég hef reynt að halda
mig innan viðeigandi marka í
hinni opinberu umræðu en það
styrkir engin samtök ef svo virð-
ist að mikilvæg mál séu foryst-
unni óviðkomandi. Skoðana-
laust sameiningartákn er einskis
virði og eflir engin samtök hvorki
inná við eða útá við. Ég hef ekki
farið niðrandi orðum um nokk-
urn kollega enda engin minnsta
ástæða til. Þvert á móti. Ég hef
bent á þau atriði sem skipta okk-
ur í hópa.
Mér þykir leitt að góður læknir
norður í landi fari að hugleiða að
hann og kollegar í heimilislækna-
stétt segi sig úr lögum við Lækna-
félag íslands. Til þess er engin
ástæða. En það er nú samt sem
áður þannig í lýðræðislegum
samtökum að meirihlutinn mark-
ar meginstefnuna. Hlutverk for-
manns og stjómar Læknafélags
Islands er m.a. að sætta ólík sjón-
armið. Það reynum við eftir
bestu getu og oft í erfiðri stöðu á
undangengnum árum.
Vert er að árétta að stjórn
Læknafélags Islands ályktaði
gegn tilvísanakerfinu og taldi að
ekki væri sýnt fram á að það
skapaði faglegra kerfí en nú er né
heldur tryggði það meiri hag-
kvæmni. Við báðum því heil-
brigðisráðherra að íhuga málið
betur og lýstum okkur reiðubúin
til samstarfs við hann um skipu-
lagningu starfs sjálfstætt starfandi
sérfræðinga og um boðleiðir milli
lækna. Hugmyndum að slíku
fyrirkomulagi var komið á fram-
færi við ráðherrann.
Ef tillögum okkar hefði verið
fylgt eftir væm engin vandræði
uppi og betur gengið frá þeim
atriðum sem læknar telja að helst
séu ófullnægjandi í núverandi
kerfi og markmiðum ráðherrans
mætt enda þau ekki annarleg.
Stjórn Læknafélags Islands
hefur beitt sér fyrir viðræðum
milli hinna ýmsu hópa lækna og
mun gera áfram og vænta þess að
lausn fáist í málinu.
Ég vil segja við ágætan kollega
fyrir norðan að engin ástæða er til
þess að flýta hugsanlegri ákvörð-
un um úrsögn ef hann hefur af-
stöðu mína til breytingar á fyrir-
komulagi heilbrigðisþjónustunn-
ar sérstaklega í huga. Hann veit
eins og aðrir læknar að minn tími
í forystu Læknafélags íslands
endar og þá taka hugsanlega við
þeir sem hann treystir betur til að
tryggja samstöðu með læknum
og einingu um skipulag heil-
brigðisþjónustunnar. Vonandi
kemur þó aldrei til þess að lækn-
ar telji að sameiningartákn þeirra
geti ekki verið annað heldur en
stytta meðan aðrir leggja þær
niður.
Sverrir Bergmann
formaður L.í.