Félagsbréf - 01.01.1956, Page 23

FÉLAGSBRÉF
21
það kaldrifjaðasta atferli, sem stórveldi hefur leyft sér. Dýrkendur
Stalins hér sem annars staðar höfðu skýringar á reiðum höndum:
Realpólitík, Stalin sér í gegnum allar blekkingar auðvaldsríkjanna, og
hann teflir sína skák, kalt og raunsætt, og má ekki láta sig muna um
smámuni, þegar framtíð kommúnismans og þar með mannkynsins er
í veði. Nú er upplýst í hæstu höfuðstöðvum, að þetta var líka ósatt,
Stalin trúði Hitler, trúði á sinn tígulkonung, var alls óviðbúinn árás
hans. Enda sagði Mólotoff, þegar einræðisríkin höfðu skriðið saman:
„Griðasáttmáli Ráðstjórnarríkjanna og Þýzkalands táknar þáttaskipti
í þróunarsögu Evrópu, þáttaskipti til batnandi samkomulags miRi
tveggja stærstu ríkja Evrópu“. Batnandi samkomulag milli Þýzka-
lands nazismans og Rússlands kommúnismans! Annað livort bjó undir
þessu stórfeRdustu svik sögunnar eða fúlasta hræsni.
Allt liefur verið varið, aUt hefur verið vegsamað, sem Stalin liefur
gert, því að liann gerði það í nafni kommúnismans. En sannleikurinn
er sá, að saga hans hefur linekkt kommúnismanum, þrátt fyrir þau
stórauknu völd, sem hann hefur komizt yfir í kjölfar síðustu styrj-
aldarúrslita. Kommúnisminn liefur glatað möguleikum sínum til þess
að mæla með sér sem málsvara smælingja og undirokaðra og merkis-
bera réttlætis. Það var enginn móðursjúkur auðvaldsjarmur einn, sem
upp liófst haustið 1939, það var lieilbrigð og sönn samúð með lítil-
magna. Það er ekki heldur einber auðvaldsskinhelgi, sem fordæmt
hefur meðferðina á Eystrasaltsþjóðunum, það var og er lieilbrigð og
sjálfsögð fyrirlitning og viðbjóður á djöfullegum fantaskap, fantaskap,
sem nýlendukúgun og yfirgangur annarra stórvelda réttlætir ekki, þó
að það sé liins vegar satt, að t. d. brezkir og franskir stórveldissinnar og
kúgarar og þeirra fylgjarar séu litlir menn til þess að fyrirdæma slíkt.
Manndrápin í Alsír og á Kýpur — svo að það eitt sé nefnt — eru ekki
lieppileg árétting vestrænnar hollustu við réttlæti og mannúð. En livað
sem því líður: Þá fyrst er Stalin og verk lians metin að verðleikum,
þegar þær þjóðir, sem kúgaðar hafa verið eða vélaðar undir Rússa á
valdatíma hans eru frjálsar aftur, allir útlagarnir, bæði þeir, sem þrælk-
aðir eru í Rússlandi sjálfu og liinir, sem eru forflótta út um öll lönd,
lieimkomnir og óhultir í sínum eigin löndum, frjálsir.
VII.
Kommúnisininn hefur ekki staðið við loforð sín, ekki á neinu sviði.
Og það er spurning, hvort afneitunin á Stalin verður ekki að skoðast
sem játning þeirrar staðreyndar. Sjálfsagt vilja þeir, sem nú tóku að