Helgafell - 01.07.1943, Side 15

Eg sá, hversu gleðina í svip hans bar
við sýn þeirrar myndar, sem speglaðist þar
af glóhærðum, goðfögrum sveini,
— hve glæstur og ítur hann var!
III.
Hvítir fætur fetum smám
flýta sér á lipurtám,
stikla, skrefa, hika, hlera,
. . . hægt nú bara, skyldi vera
einhver hjá, sem heyrði í smám
hvítra fóta lipurtám . . .
Bara hægt . . . nú brosa og viprast
blikhýr augu og skima á hlið,
og við trjábol axlir hniprast,
eins og lömb, sem hrökkva við,
kyrr hún leitar litla bið
lags, og tekur mið.
IV.
Og sem stormhviða stinn
þýtur stúlkunnar armur um skógfarans kinn,
vefst að augum og sviptir hann sýn,
og hún skopast að fanganum, hó, hæ, hí,
bara hristu þig, því
að þau hrökkva ekki, handjárnin mín!