Helgafell - 01.07.1943, Qupperneq 66

322
HELGAFELL
Frá Sýningarskála myndlistarmanna
Fátt sýnir betur, hversu illa og
ómaklega hefur verið búið að íslenzkri
myndlistarstarfsemi fram að þessu, en
það, að bygging Sýningarskálans á
síðastliðnum vetri verður að teljast til
stórviðburða í sögu hennar. En lista-
menn vorir hafa frá fyrstu tíð verið á
stöðugum hrakningi með sýningar sín-
ar um þessa höfuðborg húsnæðisleys-
isins, og fólk hefur orðið að leita uppi
fáránlegustu kjallara og hanabjálka til
að kynnast árangrinum af ævistarfi
sinna beztu listamanna. Þess vegna er
opnun Sýningarskálans einnig merki-
legur viðburður í sögu bæjarins.
Eins og vænta mátti hefur skálinn
reynzt að koma í góðar þarfir, enda er
hann hinn vistlegasti og öllum þeim,
er að byggingu hans stóðu, til hins
mesta sóma. Skálinn var opnaður í
viðurvist ríkisstjóra íslands, sem flutti
merkilega ræðu um þýðingu listanna
fyrir menningarlíf þjóðanna, en sjálf-
ur er hann áhugamaður um myndlist.
Síðan hófst almenn yfirlitssýning um
íslenzka myndlist, ein hin stærsta, er
hér hefur verið haldin, og sóttu hana
alls um átta þúsund manns. Sýningin
var mjög ótvíræð staðfesting þess, sem
áður var vitað, að vér höfum þegar
eignazt fleiri en eina kynslóð mynd-
listarmanna, sem þjóðinni er mikill
sómi að, en hitt ber að harma, að
sumir hinna eftirtektarverðustu fulltrú-
ar hinnar yngri málaralistar virðast
ekki hafa séð sér fært að taka þátt í
sýningunni. Að vísu er ekki vitað,
hverjar orsakir hafa legið til þessa, en
hvorki er sæmandi að ætla þeim að
hafa óttast samanburð við aðra sýn-
endur, né hitt, að þeim hafi getað ver-
ið það á móti skapi, að verk þeirra
bæru af öðrum á sýningunni. Þá mun
mörgum hafa orðið það vonbrigði,
hversu hlutur myndhöggvara vorra var
íátæklegur að þessu sinni, og er raun-
ar engu líkara, en að þeir hafi tekið
þátt í sýningunni með hinni mestu
ólund. Verður ekki séð, að nokkur
þeirra hafi ,,tekið á því, sem hann
átti til“, nema ef vera skyldi frú Gunn-
fríður Jónsdóttir, sem átti stærstu og
fyrirferðarmestu verkin á sýningunni.
— Þá verður naumast heldur hjá því
komizt að átelja það, að myndaskráin,
sem sýningargestum var gefinn kostur
á að kaupa, var mjög hroðvirknislega
úr garði gerð, og er slíkt, þó í smáu
sé, því síður afsakanlegt sem lista-
mönnum ber, öðrum fremur, að gera
kröfur til sín um vandvirkni og smekk-
legan frágang.
Þá heyrir brezka Málmstungu- og
bókasýningin, sem haldin var að til-
hlutun British Council, til eftirminni-
legra myndlistarviðburða frá þessu ári.
Er vandséð, hvernig hægt hefði verið
að taka hinu vingjarnlega boði um
þessa sýningu, ef Sýningarskála mynd-
listarmanna hefði ekki notið við. Sýn-
ing þessi var mjög ánægjuleg bending
til þeirra, sem láta sig varða listrænt
uppeldi þjóðarinnar, að gera það eitt
af höfuðviðfangsefnum sínum, er styrj-
öldinni lýkur, að greiða götu merki-
legra erlendra myndlistasýninga hing-
að til landsins.
Enn er þess að geta, að tveir úr
hópi snjöllustu málara vorra, Gunn-
laugur Óskar Scheving og Þorvaldur
Skúlason, hafa nú í haust haldið sam-
eiginlega sýningu á verkum sínum í
Sýningarskálanum. Sýning þessi var
vafalaust ein hin svipmesta og mynd-
arlegasta, sem hér hefur sézt, enda
vakti hún mikla og almenna athygli.
Hefur Helgafell gert ráðstöfun til þess,
að hennar verði nánar getið í næsta
jólahefti og verða um leið birtar nokkr-
ar myndir af málverkum frá sýning-
unni.
*