Fréttir - Eyjafréttir - 06.01.2005, Blaðsíða 12

12
Fréttir / Fimmtudagur 6. janúar 2005
Skólaslit Framhaldsskólans á haustönn 2004
TÓLF nýstúdentar útskrífuðust frá Framhaldsskólanum á haustönn og hér eru þeir ásamt Ólafi skólameistara.
S
Olafur H. Sigurjónsson skólameistari:
Menntun á að opna augu okkar fyrir
nýjum möguleikum og nýrri sýn á lífið
-Þið eigið að taka fullan þátt í lífinu og hafa tiltæk öll fáanleg tæki til að
opna ykkur leið að þeim tækifærum sem í boði eru
Færri
nemendur
Framhaldsskólanum var
slitið skömmu fyrir jól og út-
skrifuðust alls 18 nemendur
fró skólanum að þessu
sinni, fjórir vélaverðir, einn
af öðru stigi vélstjóra, tólf
nýstúdentar og einn stúdent
sem óður hafði útskrifast af
hagfræðibraut útskrifaðist
nú af nóttúrufræðibraut.
Meðal þess sem hæst bar í
starfi Framhaldsskólans ó
nýliðinni haustönn var 25
óra afmæli skólans sem
haldið var þann 10. sept-
ember. Þetta kom fram hjó
Baldvini Kristjónssyni, að-
stoðarskólameistara, þegar
hann gerði upp önnina.
Baldvin sagði að heldur
færri nemendur hefðu verið
við skólann í haust en
undangengnar haustannir
eða 230 nemendur ó móti
t.d. 270 síðasta haust.
„Þetta er okkur eðlilega
óhyggju- og kvíðaefni, en
kemur e.t.v. ekkert verulega
ó óvart þegar horft er til
þróunar íbúafjölda undan-
gengin ór," sagði Baldvin.
„Frekari talnasamanburður
segir að skipting nemenda
ó nómsbrautir sé nónast
hin sama og var í fyrra. Þar
telurfélagsfræðibrautin enn
flesta nemendur eða 32%,
en síðan koma almenn
nómsbraut og nóttúru-
fræðabraut með sín 24%
hvor. Og blessunarlega
heldur vélstjórnarbrautin
sínum 9%, sem er örlítil
aukning fró í fyrra."
„I heildina gekk skólastarfíð vel, frá-
tafir voru litlar og vinnufriður góður.
Hins vegar þykir mér heldur hafa
dregið úr metnaði nemenda og áhuga
á náminu. Þetta hefur ekki verið mælt,
en er mín tilfinning eftir samtöl við
bæði nemendur og kennara. Fáir sýna
starfi Nemendafélagsins áhuga og við
höfum öll þurft að hafa meira fyrir þvf
að halda nemendum við efnið á þessu
hausti en oft áður. Þetta má líka sjá í
þeirri staðreynd að því miður heltust
nokkrir nemendur úr lestinni þegar
leið á önnina, þá skorti úthald eða
áhuga,“ sagði Ólafur H. Siguijónsson,
skólameistari Framhaldsskólans, í
skólaslitaræðu sinni.
Sem dæmi um þetta þá sagði hann
að dagskólanemar í byrjun annar hafi
verið 222 en það voru ekki nema 204
sem tóku próf. „Það er einhvem
veginn þannig að maður er ósjálfrátt
farinn að skamma þá sem ekki standa
sig, skammast út í þá sem mæta vegna
þeirra sem ekki mæta. Eg ætla ekki að
gera það í dag, ég vil í staðinn hrósa
þeim mörgu sem hafa staðið sig vel og
sumir mjög vel. Eg veit að þau munu
verða góðir fulltrúar fyrir skólann sinn
og okkur til sóma. Það er líka þannig
að þó að stór hluti af orku kennara og
stjórnenda fari í að eltast við þá sem
ekki standa sig, þá eru það þeir sem
skila góðri vinnu og taka þátt í náminu
af áhuga, sem lifa í minningunni og fá
bestu meðmælin.
Við notum gjaman tölur um skóla-
sókn og námsárangur sem mælikvarða
á hvemig starfið hefur gengið. Á
þessari önn fá 77 nemendur einingu
fyrir skólasókn, það eru tæp 38%
nemenda, en vom 40% á haustönn í
fyrra. Meðalskólasókn nú var 94%, en
þá er búið að taka tillit til leyfðra
fjarvista, veikinda og leyfa. Það þýðir
að óheimilar fjarvistir eru 6%, sem
mér finnst of mikið. Einingafjöldi sem
nemendur skila er mælikvarði sem
lagður er á skólann af yfírvöldum, til
dæmis þegar okkur er skammtað
rekstrarfé, þannig að það skiptir okkur
miklu að geta haldið nemendum við
efnið. Einingum sem nemendur lögðu
upp með í haust hafði fækkað um
10% þegar kom að prófum og stóðust
þeir ekki próf í 18,7% prófaðra
eininga. Meðaleinkunn allra prófa var
tæpir 6, sem mætti hækka, án þess þó
að vera slæm í sjálfu sér, því
falleinkunnir draga meðaltalið niður.
Nóg um það, ég vona bara að þeir sem
stóðu sig vel fínni hjá sér gleðina yfir
vel unnu verki, hún er sterkasti hvat-
inn til að halda áfram á sömu braut.
Til þess að ná góðum árangri í starfi
stofnunar eins og framhaldsskóla þarf
mikla og góða samvinnu allra sem að
starfmu koma. I skipulagi skólans er
viss þrískipting, það er menntunar-
hlutinn þar sem samvinna nemenda og
kennara er þungamiðjan, það er stjóm-
unarhlutinn þar sem samvinna stjóm-
enda, kennara og annars starfsfólks er
sett á oddinn og síðan er það stuðn-
ingshlutinn þar sem starf skrifstofu,
fjármála, bókasafns, húsvörslu og
ræstingafólks er í aðalhlutverki.
Hulduherínn
Að þessu sinni er það síðasttaldi
þátturinn, starf ræstingafólksins sem
mig langar aðeins að staldra við. Við
höfum átt því láni að fagna að hafa
einstaklega trausta og samhenta starfs-
menn í þessu starfi í langan tíma. Á
vissan hátt væri rétt að tala hér um
„hulduherinn" því þetta góða fólk
mætir til starfa þegar nemendur og
kennarar fara heim og líka vegna þess
að störfin eru unnin í kyrrþey, ekki
reyndar í algerri þögn, en það er ekki
verið að hafa hátt um mikilvægi
starfsins. Nemendur og starfsfólk
tekur því sem sjálfsögðum hlut að
koma hér að öllu hreinu og fínu á
hverjum morgni, án þess að leiða
sérstaklega hugann að þeirri vinnu er
að baki liggur.
Mér til mikillar ánægju get ég líka
sagt ykkur frá því að nær allir gestir
sem koma til okkar í þetta hús, nefna
það alveg sérstaklega hversu hreint og
vel útlítandi það er, miðað við skóla-
húsnæði yfírleitt.
Hulduherinn samanstendur í dag af
Páli húsverði og fimm harðduglegum
stúlkum, sem allar eru búnar að starfa
hér lengur en elstu menn kæra sig um
að muna. Til þess að undirstrika það
hversu vel við kunnum að meta þeirra
góða starf og þá alúð sem þær hafa
lagt í starf sitt í langan tíma og um
leið, til að kveðja eina úr hópnum,
sem nú lætur af störfúm," sagði Olafur
og átti þar við Eygló Óskarsdóttur en
hinar em Ema Tómasdóttir Ingibjörg
Ólafsdóttir, Marta Sigurjónsdóttir og
Guðrún Ingibergsdóttir. Fékk Eygló
gjöf fyrir vel unnin störf við skólann.
Að vakna
Eg vann eitt sinn með manni sem
alltaf var svo önugur og leiður á
morgnanna. Þegar við vinnufélagamir
fómm að inna hann eftir skýringum,
kom í ljós að honum leiddist svo að
vakna. Ekki vegna þess að hann væri
syfjaður, nei, ástæðan var sú að hann
dreymdi alltaf svo fallega og skemmti-
lega drauma.
Að mennta sig er eins og að vakna,
ekki þó í þeim skilningi að menntun sé
leiðinleg, heldur þannig að hún opnar
augu okkar fyrir nýjum möguleikum,
fyrir nýrri sýn á lífið. Það gengur hvort
sem er ekki að sofa til eilífðar og úr
því að maður þarf að vakna er eins
gott að gera það almennilega. Þið
eigið að taka fullan þátt í lífinu og hafa
tiltæk öll fáanleg tæki til að opna
ykkur leið að þeim tækifærum sem í
boði em.
Nemendur em sífellt að spyrja: Til
hvers þarf ég að læra þetta. Eg ætla að
verða tannlæknir og hvar hef ég þá not
fyrir alla þessa algebm? Eða, ég ætla
að verða íslenskukennari og af hverju
þarf ég þá að læra efnafræði.
Þetta eru ósköp skiljanlegar spum-
ingar hjá ungu óþolinmóðu fólki sem
markað hefur sér stefnu til framtíðar,
sem þeim finnst nokkuð skýr. En
einmitt slíkar spumingar em til marks
um að þama er meiri menntunar þörf.
Réttara væri að spyrja bara: Til hvers
er menntunin?
Rétt er að taka fram að í dag er ég
að tala um þá menntun sem hægt er að
fá í skóla, ekki þá menntun sem fæst í
gegnum hina margbrotnu reynslu sem
við upplifum í starfi og leik, en sú
menntun er vissulega mikil. Markmið
okkar sem í skólanum störfum er að
gefa ykkur, nemendur tækifæri til að
öðlast menntun, sem í fyrsta lagi er
lykill að frekara námi eða ákveðnu
starfi, í öðm lagi nothæft tæki til að
hjálpa ykkur í lífsbaráttunni og hjálpa
ykkur að þekkja tækifærin ykkar
þegar þau birtast. I þriðja lagi vonumst
við til að mennta ykkur og þroska á
þann hátt að menntun ykkar verði
vegvísir í samskiptum við aðra, hún
auki ykkur skilning og umburðarlyndi.
Menntunin verði ykkur leiðarljós, ekki
bara þannig að þið hafið ljósið, heldur
líka að þið vitið til hvers það skal
notað. Eða eins og skáldið Páll
Ólafsson orðaði það:
Læt ég fyrir ljósan dag
ljós um húsið skína,
ekki til að yrkja brag
eða kippa neinú í lag,
heldur til að horfa' á konu mína,“
sagði Ólafur um leið og hann sleit
skólanum.