Læknablaðið - 15.06.2001, Side 55

UMRÆÐA & FRÉTTIR / UNGAR KONUR í LÆKNASTÉTT
Sigríður Björnsdóttir og
Hulda María Einarsdóttir.
Opinberlega eru allir vegir færir
Hvað finnst ykkur um það sem sagt hefur verið, að
komtr og karlar velji ólíkar sérgreinar og sér-
greinarnar sem konur velji séu oft minna metnar?
Hefltr það einhver áhrif á ykkttr og eru einhverjar
áþreifanlegar eða óáþreifanlegar hindranir í
veginum?
Sigríður: „Fólk verður fyrst og fremst að fara í þá
sérgrein sem það hefur áhuga á. Það skiptir sköpum.
Það er hægt að leggja á sig ótrúlega mikla vinnu ef
það sem maður er að gera er nógu skemmtilegt."
Hulda: „Það verður fyrst og fremst að kynna
sérgreinarnar vel svo auðveldara sé að velja.
Opinberlega eru manni allir vegir færir, en það eru
ákveðin fög sem konur virðast síður fara í, eins og
þvagfæraskurðlækningar og bæklunarskurðlækn-
ingar, sem mögulega skýrist af líkamlegum burðum.
En varðandi afstöðu til einstakra sérgreina, þá held
ég að það sé auðveldlega hægt að hafa áhrif á hana
með málefnalegri umræðu. Það er til dæmis allt of
ríkjandi neikvæð umræða um heimilislækningar og
heilsugæslu inni á spítölunum."
Takið þið þátt í þeirri umrceðu sem er um konur í
lceknastétt?
Hulda: „Ég var fyrir tilviljun dregin með á
framsækninámskeið sem Félag kvenna í læknastétt á
íslandi hélt og fannst það mjög skemmtilegt. Þá sá ég
nýja hlið á málunum, en áður var ég eiginlega alger
anti-feministi.“
Sigríður: „Félagið er mjög góður vettvangur til að
ræða málin okkar á milli, en við erum ekkert að segja:
Við erum svona og þeir svona, það er einfaldlega
leiðinlegt. Umræðan innan félagsins er hins vegar
mjög gagnleg, við sem erum ungar og á leið í
framhaldsnám fáum ráðleggingar hjá þeim eldri og
reyndari. Ég fór að starfa með Félagi kvenna í
læknastétt á Islandi í tengslum við framsækninám-
skeiðið, en ég ásamt tveimur öðrum sá um skipulag
og undirbúning námskeiðsins."
Hvenær kemur læknirinn?
Námskeiðið vakti mikla athygli starfsfélaga þeirra
Sigríðar og Huldu á spítalanum. Karlmönnunum sem
unnu með þeim fannst mjög fyndið að þær væru á því
sem þeir kölluðu „sjálfsstyrkingarnámskeið“. Þær
létu það lítil áhrif hafa á sig, kannski helst að þær
ræddu það lítið á vinnustaðnum en þeim mun meira
sín á milli. Námskeiðið var að þeirra mati mjög
Læknablaðið 2001/87 555