Neytendablaðið - 01.11.2009, Blaðsíða 12

Kredia, sem skilgreinir sig sem fyrirtæki á sviði smálána, sms-
lána og örlána, tók fyrir nokkru að bjóða svokölluð smálán. Fram-
kvæmdin virðist einföld; allt sem þarf er að skrá sig á netinu og
senda svo sms þegar mann vantar pening. Lánin geta verið að
upphæð 10.000, 20.000, 30.000 eða 40.000 kr. og þau þarf að
greiða upp innan fimmtán daga.
Hvaða lög gilda?
Ef lánaskilmálarnir eru skoðaðir kemur í ljós að þeir eru ekki í
samræmi við lög um neytendalán. Hins vegar er það því miður svo
að lán sem eru einungis veitt í fimmtán daga, eins og í þessu tilfelli,
falla ekki undir lög um neytendalán.
Hver eru kjörin?
Ef lánskjörin eru svo skoðuð nánar kemur í ljós að 10.000 kr. lán
í 15 daga kostar 2.500 kr., 20.000 kr. lán kostar 4.750 kr., 30.000
kr. lán kostar 7.000 kr. og 40.000 kr. lán kostar 9.250 kr. Inni í
þessum kostnaðartölum er, skv. upplýsingum af heimasíðu Kredia,
kostnaður við lántökuna sjálfa auk vaxta en ekki er nánar sundur-
greint hvað er hvað. Kostnaðurinn við minnsta lánið er því 25%
sem svarar til 600% kostnaðar á ársgrundvelli.
Varað við lántöku
Lán sem þessi hafa verið harðlega gagnrýnd í nágrannalöndum
okkar enda beinist markaðssetningin aðallega að yngri neytendum
og þeim sem hafa lítið handa á milli.
Þá er ekki hægt að kalla lánskjörin neitt annað en okur. Jafnframt
er örðugt að sjá hvernig það leysir einhvern fjárhagsvanda að fá lán
sem skal svo greitt til baka með allt að 25% álagi innan 15 daga.
Neytendasamtökin vilja því vara fólk eindregið við töku þessara
lána og hvetja yfirvöld jafnframt til aðgerða er sporni við slíkum
lánveitingum.
SMS-lánin komin til Íslands
Meira en 60% af vefnaðarvöru- og fataframleiðslu í Banda-
ríkjunum fer fram í fylkjunum Norður- og Suður-Karólinu
og Georgíu. Sumstaðar er þessi iðnaður – eða jafnvel eitt
einstakt fyrirtæki – stærsti atvinnuveitandinn á svæðinu
og þingmenn í slíkum kjördæmum eiga erfitt með að horfa
fram hjá því þegar þeir eru á höttunum eftir atkvæðum.
og hjá fyrri forsetum, sem og hjá þeim sem á eftir Nixon hafa komið,
varð niðurstaðan: Frjáls viðskipti eru góð en um vefnaðarvörur
gilda önnur lögmál.
Ekki hægt að tala um frjáls viðskipti
Rivoli segist ekki hafa hitt neinn í Washington sem var ánægður
með reglurnar sem gilda um innflutning á stuttermabolum og
enginn reyndi einu sinni að verja þær. Julia Hughes er talsmaður
vefnaðarvöru- og fatainnflytjenda (US association of importers of
textiles and apparel) og hún bendir á að það eina sem sé fáránlegra
en regluverkið sjálft er að það fellur undir samninga um frjáls
viðskipti. Samningur sem er kenndur við frjáls viðskipti ætti að gera
viðskiptin auðveldari en ekki flóknari. Frelsi í innflutningi á efnum
og fatnaði er þó alltaf að aukast og Auggie, sem háð hefur marga
rimmuna, telur að baráttan við Kína gæti jafnvel orðið sú síðasta.
BP
1 NEYTENDABLA‹I‹ 4. TBL. 2009