Tímarit Máls og menningar - 01.11.1985, Síða 109

Yfirlit yfir íslensk atvinnuleikhús
í Iðnó sýndi Leikfélagið annars vegar þrjú hressileg verk og þar á móti
þrjú alvarlegs eðlis. Af einhverjum ástæðum voru öll þrjú alvarlegri verkin
fremur daufleg í uppsetningu en í einu tilfellinu er orsökina að hluta til að
finna í þema verksins. Við Islendingar erum léleg guðsbörn hvað þá að við
höllumst að strangtrú kaþólskunnar.
Gagnvart íslenskri leikritun stóð LR sig nokkuð vel, en á verkefnalistan-
um voru tvö ný íslensk verk, annað tekið upp frá vorinu áður, fremur
þunglamalegt verk eftir Svein Einarsson, hitt gamanleikur af léttara taginu
eftir Olaf Hauk Símonarson, frumsýndur af Leikfélagi Húsavíkur fyrr á
leikárinu.
I allar þessar sýningar skorti aflgjafa eða kraft og er það miður því þar var
margt vel gert og fagmannlega. Það er eins með LR og önnur leikhús
hérlendis að það sakaði ekki að hafa dramatúrg, bæði til styrktar leikritahöf-
undum og leikstjórum. Nú er ég ekki að segja að dramatúrgar séu einhverjar
patentlausnir, en þeir gefa góð ráð án þess að vera á öllum æfingum, eru
einskonar gests auga, og það gefst oft vel.
Tvær sýningar leikfélagsins sköruðu fram úr, Gísl og fónsmessumetur-
draumur, þær voru í þeim gæðaflokki að telja verður Stefán Baldursson einn
okkar allra fremstu leikstjóra.
Leikfélag Akureyrar setti upp fjórar sýningar á leikárinu, þar af tvö ný
íslensk verk og annað þeirra skrifað að beiðni leikhússins eins og getið er
um hér að framan, hitt nýtt barnaleikrit. (Ólafur Haukur var óumdeilanlega
mest leikni íslenski höfundurinn á liðnu ári.)
íslensk leikrit hafa verið burðarstoð Akureyrarleikhússins frá stofnun
þess sem atvinnuleikhúss og á þeirri glæsilegu stefnu virðist ekki lát.
Leikfélag Akureyrar er vaxandi leikhús sem stefnir hátt og gerir kröfur til
sjálfs sín. Þó má það ekki reisa sér hurðarás um öxl, en við það jaðraði í
sýningu þess um Edith Piaf. Leikritið krefst mikils mannafla og þótti mér
nokkuð ruglingslegt hve sömu leikararnir léku fjöldamörg hlutverk og
heldur keimlík.
Þrátt fyrir annmarka af þessu tagi mega Akureyringar vera stoltir af
leikhúsi sínu og er von mín að þeir styðji sem styrkast og best við bak þess á
komandi árum.
Alþýðuleikhúsinu hafa verið gefnir ýmsir stimplar eftir síðasta leikár, til
dæmis að það sé orðið kvennaleikhús einvörðungu. Eg verð að segja að mér
fannst mjög skemmtilegt að sjá svo margar af okkar ágætu leikkonum fá
tækifæri til að sýna hvað þær geta í jafn prýðilegum verkum og þessum
tveim. Þá var árangur leikstjóranna og annarra aðstandenda sýninganna
glæsilegur.
507