Þjóðmál - 01.09.2014, Qupperneq 30

Þjóðmál haust 2014 29
síðar tilkynnti ritstjóri Sögu (sem var að
vísu þá orðinn annar) þýðanda og ritstjóra
Svartbókar kommúnismans, að Saga birti
ekki umsagnir — og því síður ítardóma
— um þýdd rit eins og Svartbókina, sem
er raunar líka bönnuð í Kína . Ég ákvað að
skoða nánar þessa umsögn Geirs Sigurðs-
sonar, sem þótti svo tímabær, að ekki var
einu sinni beðið eftir útkomu umsagnarefn-
is ins . Ég komst þá að því, að athugasemdir
hans voru flestar eða allar sóttar í umsagnir
um ævisögu Maós eftir Alfred Chan, Gregor
Benton, Steve Tsang og Andrew Nathan .
Síðar var þeim öllum safnað saman í bók,
sem Gregor Benton og Lin Chun rit stýrðu
og kom út hjá Routledge í Lundúnum 2010,
Was Mao Really a Monster? The academic
response to Chang and Halliday’s Mao: The
Un known Story . Stundum vitnaði Geir
sam visku samlega í þessa heimildarmenn
sína, en annars staðar ekki . Til dæmis
vitn aði hann hvergi í neinn um þessi orð
(bls . 189): „Mao talaði vissulega kínversku
með staðbundnum hreim en ef hann hefði
einungis talað Shaoshan-mállýskuna hefðu
ekki margir skilið hann í Beijing .“ En
Gregor Benton og Steve Tsang segja (Was
Mao Really a Monster? bls . 45): „Mao did
speak Putonghua — though with a very
strong accent . Had he spoken only his local
dialect, no one outside Shaoshan would have
understood him .“ Dómur Geirs Sig urðs-
sonar um bók þeirra Changs og Halli days
er í fæstum orðum (bls . 194), að „fyrir þá
sem fýsir að öðlast skýrari og fyllri mynd af
uppgangi, stjórnartíð og áhrifum kommún-
ismans í Kína — og þætti Mao Zedongs í
því margbrotna ferli — hefur Sagan óþekkta
Hjónin Jung Chang, höfundur metsölubókarinnar Villtir svanir, og Jon Halliday, sagnfræðiprófess or
við King’s College í London, kynna bók sína um Maó á bókmenntahátíð á Indlandi . Á innfelldu
myndinni er kápuforsíða íslenskrar þýðingar Ólafs Teits Guðnasonar .