Tíminn - 24.12.1954, Side 6

6
JÓLABLAÐ TÉRÆANS 1954
Anna Bjarnadóttir B. A.:
Jclœte$i
.9 . >
í l

Að morgni hins 17. desember 1919 vorurn við,
nýliðarnir á Westfield College, vaktar fyrir allar
aldir. Við klæddumst í flýti, komumst ut t-
skólanum, og hlupum yfir götuna, yf'r áð'Seiir-
court Hall, sem var nokkurs konar hjáleigs f 1
Westfield, þar sem margir nýstúdentar hcfíu
herbergi sín. En nú varð hindrun á vegi -okkr.".
Garðhliðið, sem var hátt og rammbyggi, var
læst að innanverðu. Fyrirliði okkar teyndi þá r j
klifrast yfir girðinguna og tókst það. en hún
lenti í þyrnirunna hinum megin og losnaði það-
an eftir mikil umbrot, með skrámur á andlrt' o~
rifur á fötum. Hún opnaði fyrir okkur hixum,
og fórum við þá inn í húsið og héldum fund á
einu stúdentaherberginu. Við klæddum okkur
í dulargerfi og skipulögðum morgungönguna.
Það var gamall siður á Westfield College. sem
er kvenstúdentagarður og hluti af Lundúna-
háskóla, að nýstúdentar syngi jólasöhgva
(Christmas Carols) við dyr kennaranna og helziu
virðingarmanna meðal stúdenta síðasta morgun-
inn fyrir jólaleyfið. Þessi Christmas Carois eru
ævafornir enskir jólasöngvar, fjörugir og fagrir.
Klukkan 7 hófum við gönguna. Fvrst sung-
um við við dyr forstöðukonunnar, M;ss Phiil-
potts. Þar sungum við enska jólasálminn: Came
all ye faithful. Við sungum hann á latínu: Adeste
fideles, laeti triumphantes, venite, venite in
Betlehem (Komið þér trúir, fagnandi og glaðir,
komið, ó komið í Betlehem). Svo héldum við frá
einum dyrum til annara og sungum: Good king
Wenceslas, The first Noel, Godd Christian men
rejoice o.s.frv. Við d,>T einnar kennslukonunnar
sungum við á þýzku: Stille Nacht, heilige Nacht
(Hljóða nótt, heilaga nótt). Snart það lag við-
kvæmasta strengi í hjarta mínu, því það er
lagtð við jólasálminn okkar, Heims um ból.
Klukkan 8 var göngunni lokið, og hórfust þá
morgunbænir. Þvínæst var morgunverður, og
þóttumst við hafa vel til hans unmð í þetta
sinn. Nóttina áður höfðum við tekið seint á
okkur náðir, því við þurftum að láta niður í
ferðatöskur okkar og taka niður myndir og
gluggatjöld, því allt lauslegt varð að láta niður
í skúffur, og skilja yið herbergin auð og tóm,
svo auðvelt væri fyrir starfsstúlkur skólans »ð
ræsta þau fyrir jólin.
Að loknum morgunverði fóru stúlkurnar að
leggja af stað heimleiðis, og allur skólinn endur-
Anna Bjarnadótti'r B. A. í Reykholti ritaði þessa
ske.'-mísi e.in jóáy en íyr.r '7.' irn ián segi'r
þar frá jóíalevfí sínu á i»árkéía.'>: u.unKt í Eng-
lansT, én þ'r ’-<n st.?rr* 4 ea-' ii. W Anna
Bja.rnadóttír er kunn fyrlr binar áysetu ensku-
kenn'~taöæknr s'nar en£*» er tn í "remsíu r#8
enskukennara og hef*r víStæka þekkingn á enskri
tunpi oj öókmenntuí i. Hvn fr ö 'b.'v Bjirna
heit.’ns Sætntmdssonar fiskifræffing- og kemnr
þvi enrum á óvart er frá henni kemur skemmti-
Iejra r'tnð fráswgn. Frú Anna kejiutli en' ku rið
mennteskóla nn í Iíevkjivík oe ríkisútvaj p*ð, en
hefir nú un langt árabíl verrð kennari við bér-
aðsskólann í Reykholti, eftir að htin fluttist
þangað með manni sfnum, sé -a Ernari Guðna-
sy ni sóknarpre ti þar. Hefir Reyknoltsskóli og
neraendur haft ómetanlegt gagn og stuðning af
kennslustörfuin þeirra hjóna.
ómaði af kveðjuorðum og óskum um gleðileg
jól. Ar.drúmsloftið var mettað af fögnuði og
tilhlökkun. Jólaleyfið er langt í Englandi, hér
um bi! mánuður, og stúlkurnar voru að fara
he m, allar nema ég. Eg var að yfirgeía eina
heimil ð, sem ég átti á Englandi.
Miss Phillpotts hafði útvegyð mér stað í
jólaleynnu hjá rússneskri fjölskyldu. Þegar hún
var í Syiþjóð á stríðsárunum (1914—1918), hafði
hún kynnst prófessor Ellis1) og getizt vel að hon-
um. Nú var hann fluttur með fjölskyldu sína til
Enri nds og hafði beðið Miss Phillpotts að út-
\-ega sér stúlku til þess að lesa latínu og stærð-
fræði með dóttur sinni, Sonju, sem var að búa
sig undir stúdentspróf og átti að koina til áYest-
f eld næsta ár. Nokkru fyrir jól kom prófessor
Ellis í heimsókn til Miss Phillpotts á Vvestfield
með konu sína og dóttur, og gerði hún þá boð
f.yrir mig og bað mig að sýna þeim húsakynni
skclans. Mér leizt mjög vel á prófessorinn. Hann
var Ijóshærður og norrænn yfirlitum, enda var
hann af skozku bergi brotinn í föðurætt. Ivona
hans virtist mér vera Rússi í húð og hár. Hún
hafði stór svört augu, var dökk á hár og hörund,
breiðleit, með Htið nef. Dóttirin var lík móður
sinni. Hún var 19 ára, en virtist yngri. Báðar
voru mæðgurnar í loðkápum og báru marga
skartgripi. Eftir nokkra daga fékk ég bréf frá
Sonju, fullt hrifningar yfir því, að ég ætlaði að
vera hjá þeim í jólaleyfinu. Kvaðst hún hafa
búið mér lierbergi beint á móti sínu, og svo
skyldi hún kenna mér rússnesku og ég hénni
Llenzku. „Blessað barn er þetta“, hugsaði ég.
Þegar ég stóð í forstofu skólans með ferða-
töskur mínar, tilbúin að leggja af stað, kom
Miss Phillpotts þar að. Líklega hefur hún séð
á mér umkomuleysissvip, því allt í einu vék
hún sér að mér, faðmaði mig að sér og kyssti
mig um leið og hún óskaði mér gleðilegra jóla.
Svo hélt ég með ferðatöskur mínar út í skamm-
degisþokuna.
Eg fór með strætisvagni frá Hampstead, sem
er úthverfi í Norður-London, til Waterloo járn-
brautarstöðvarinnar, og er það allt að því
klukkutíma ferð. Þaðan var klukkustundar
jámbrautarferð til West-Byfleet, Surrey, þar sem
]) Nöfnunum hefi ég breytt, öðru eklci.
Myndin til vinstri sýnfr gamla bókasafniS í Westfie'd
College. A3 cfan sjáum við íbúðarher’&ergi stúdenía.