Tíminn - 24.12.1954, Qupperneq 19

19
JÓLABLAÐ TÍIWIANS 1954
Jól vestur vi
Pétur Slgfússon, segir hér
frá JélahaSdi í Oeuver — þar sem
íslenzk fól vorú á einn hcimlli
Það eru margar kirkjur í Boulder,
— litlar kirkjur, stórar og gríðar-
stórar kirkjur. Ekki veit ég, hversu
margir trúflokkar starfa hér, en
þeir munu vera nokkrir, — allt er
frjálst i þeim efnum, sem vera ber,
og því eingöngu um Fríkirkjur að
ræða. — Dóttir mín og tengdason-
ur eru í fámennu evangelisk-lút-
hersku kirkjufélagi, sem starfræk-
ir litla en snotra kirkju hér i miðri
borginni. Fastir meðiimir þessa
kirkjuféiags eru mill 200 og 300
manns og starísemin er borin uppi
af frjálsum tillögum þessa fólks,
misjöfnum eftir efnahag og áhuga.
Kirkja þessi er byggð í því frjáls-
lega sniði, að í kjallara hennar er
rúmgóður samkomusalur ásamt
eldhúsi og öðrum nauðsynlegum
aukaherbergjum. Eru safnaðar-
fundir haldnir í þessum sal oe vms-
ar kristilegar skemmtisamkomur
og veizlur. — Ennfremur er sunnu-
dagaskóli fyrir börn safnaðarmeö-
lima starfræktur þarna og er
starfsemin lifandi og þróttug, svo
að íslending rekur i rogastans yfir
fjármunalegum fórnum og tíma
þeim og kröftum, sem fólkið legg-
ur fram algerlega ótilneytt og af
fúsum vilja að því er virðist. Sem
dæmi um þetta skal ég geta þess,
að tengdasonur minn leggur fram
5 sterlingspund á hverjum sunnu-
degi árið um kring, eða 260 sterl-
ingspund á ári, sem samsvarar
4238 kxónum íslenzkum, og mér
detta í hug mín eigin kirkjugjöld
heima, sem mér hafa fundizt aö
jafnaði alveg nógu há — og svo
mun vera um fleiri heima, — en
þetta er ekki allt, því meðlimirnir
eru ætíð reiðubúnir að leggja á sig
hverskonar aukastörf í þarfir
kirkjunnar. Þetta kirkjufélag hefir
einn prest og meðhjálpara, sem
einnig er prestlærður og tekur
virkan þátt í hverri guðsþjónustu,
— les bænir, tónar og segir fram
ritningagreinar. Stundum hafa þeir
líka alger verkaskipti, og er þetta
allt með nokkuð öðru sniði en
heima. Fastur organleikari er kona,
sem einnig æfir söngkór kirkjunn-
ar, en við morgunguðsþjónustur,
sem fara fram kl. 9 á sunnudags-
morgnum, starfar kórinn ekki og
syngur þá bara hver með sínu nefi
— og eru þau auðvitað misjöfn
eins og gengur.
Kórdrengur í hempu kveikir Ijós
og slekkur og svo eru kennarar
sunnudagaskólans og kirkjuverðir,
— og sennilega þarf kirkjan sjálf
eitthvað sér til viðhalds eins og
önnur hús.
Já, satt að segja varð ég dálítið
undrandi yfir þessu öllu, en svona
er það, og ég er búinn að vera all-
oft við guðsþjónustur þessa safn-
aðar og á einum skenwntifundi í
kirkjukjallaranum og skal fúslega
játa, að andrúmsloftið innan þess-
ara veggja er viðfeldið og gott, —
einlng, glaðværð og friður virðist
ráða ríkjum, auk einlægni og fórn-
fýsi gagnvart félagsstarfinu.
í byrjun hverrar guðsþjónustu
taka tvær konur úr söfnuðinum á
móti kirkjugestum, með brosi og
hlýlegu ávarpi, í fordyri kirkjunn-
ar. Tveir herrar. vísa gestum til
sætis og innheimta framlög, —
þessum störfum er skipt mánaðar-
lega á milli safnaðarfólksins. Við
útgöngu heilsast prestar og söfnuð-
ur með handabandi og mæla þá
prestar einhver hlýleg og gaman-
söm orð við hvern og einn. Einnig
rirtist mér presturinn vera „hrók-
ur alls fagnaðar á beim í';ha
skemmtifundi, sem ég hefi verið á
hér i kirkj ukj allar asalnum. en
fundurinn fór fram — í stuttu máli
sagt — á þessa leið: Kar'.menn
safnaðarins 40 til 50 að tö'u mætt”.
i samkomusalnum um kl. 20, ásamt
börnum innan fermingaraldurs.
Hver maður fiutti með ser em-
hvern kiöt- eða grænmetisrétt og
auk þess mjólk, brauð, pappadiska
og önnur tæki. Börnin hófu strax
leiki í hliðarherbergjunum, en hin-
ir fullorðnu héldu stuttan fund um
safnaðarmal. Að funai loknum
hófst borðhald — algerlega sam-
eiginlegt og át þar hver írá öðrum
eftir vild og smekk. Borð voru
fljótrudd að máltíð lokinni, þar sem
pappatækin eru svo auðveldlega
afgreidd til eldsins, og allt er kom-
ið í lag á svipstundu. Allir hjálp-
ast að. — Skemmtiskrá, stutt en
sniðug, samin og útfærð af 16 ára
gamalli dóttur safnaðarformanns-
ins, var aðallega fólgin í söng, gam-
anspurningum og getraunum, oili
glaðværð og hlátrum. Síðan var
smágjöfum útbýtt ti) barnanna og
samkomunni slitið um kl. 22. —
Þessi börn eru að minnsta kosti
ekki á götunni á meðan og slitna
ekki tafarlaust úr tengslum við
elara fólkið vegna vanj;andi sam-
En svo byrjar hátíðasvipurinn að
færast yfir oorgirnar, glugga þeirra
og götur, og kapphlaupið í vöru-
húsinu fyigir á hæla honum. —
Strax með byrjun desember fer
mJög að bera á ýmsu utanhúss-
skrauti. Útstillingar í búðarglugg-
u.a oera þess augljósan vott, að
eitthvað stendur tii. Ymislegt
ben>'!ir á. nðþólin mun’ í nánd.
— Jólin hafa frá því ég fyrst man
eftir haft góð og mildandi áhrif á
mig og man ég þau þó í ýmsum
myndum. — Ég hefi ætíð talið, að
jólahátið ætti ekki að byrja fyrr
en með jólunum sjálfum, eða m.ö.o.
á aðfangadag jóla. Svo var þetta á
mínum fyrstu jólum, og svo vil ég
hafa þetta enn; jólaundirbúning
allan hóflegan og hljóðlátan, —
eru því allar þessar skreytingar,
með öllu fylgidóti, harki, hlaupum
og hávaða svo vikum skiptir fyrir
jól, ekki geðfellt né vekjandi nein
jólageðhrif hjá mér. — Þessi jóla-
skreytinga-ósiður er fyrir löngu
búinn að nema land á íslandi og
er því eklci um neitt nýtt fyrirbæri
að ræða hér. Virðist mér augljóst,
að jólahelgin — í eiginlegri merk-
ingu — sé í alvarlegri hættu stödd
gagnvart þessum vágesti, sem vit-
anlega er ekkert annað en skilget-
ið afkvæmi mammons. Jólavöi-u-
auglýsingarnar, jólaskreytingarnar
og jólagjafaóhófið er allt i sam-
einingu á greiðfærum vegi með að
yfirskyggja svo fullkomlega kjarna
hins raunverulega hátíðahalds, að
ég hygg það sennilega til getið, að
innan tíðar verði það álíka marg-
ir, sem vita skil raunverulegs til-
gangs jólahátíðahaldsins og þeir,
sem kunna bænina faðirvor, — en
það er nú þegar staðreynd heima
á Fróni, að þar eru að verða van-
höld allmikil.
Skreytingar margra stærri vöru-
húsanna í Denver t. d. eru svo
íburöarmiklar og fagrar á að líta,
að eigi verður með orðum lýst. Hug-
vitssemi þeirra, sem að skreyting-
um þessum standa, er stórkostleg
og — þegar kjarna málsins er
sleppt — ber að játa, að margar
þeirra eru hreinasta augnayndi,
enda til þeirra variö stórkostlegum
fjármunum, mannlegu starfsafli og
tíma, — en sleppum því.
Ráðhúsið hérna í Boulder er
mjög fagurlega skreytt og uppljóm-
að, allt í töfrandi litbrigðum og
ljósadýrð líkast því sem álíheim-
ar einir mundu líta út í fornum
hugmyndum, og jólastjarnan, sem
sett er upp hérna i fjallinu fyrir
ofan, er fögur á að sjá og gæti
verkað sem tælandi tákn hinnar
heilögu nætur, — en þessi stjarna
er búin að vera þarna s.l. hálfan
mánuð og áhrifin af henni þegar
farin að verða hversdagsleg, bragð-
lítil, — líkleg til að mást út og
hverfa eða ruglast bara saman við
annað glansandi skraut, sem hvar-
vetna blasir við augum — og hefir
gert um lengri tíma; hefði hinsveg-
ar átt að koma í Ijós rétt fyrir jól-
in til að aúka á áhrif hins rétta
augnabliks — jólahátíðarinnar
sjálfrar. — En svona var það, og
þeir um það. — Og í Denver er jóla-
tré eitt svo voldugt, stórt og fagur-
lega skreytt, að höll sú, sem það
stendur í og tilheyrir, hefir verið
höfð opin um lengri tíma, svo að
almenningur geti gengið þar um
garða og glatt augu sín við ólýsan-
legan iburð þess og skraut, drottni
þeim, er fæddist fyrir 1953 árum
til dýrðar og vegsemdar, — en við
fengum hvít jól, einföld og fögur.
Drottinn gaf okkúr þau sjálfur í
fullkcmnu látleysi og á réttum
tíma, — mjallhvít, hrein og fögur.
Honurn sé heiður og þökk! —
Hátíðablær jólanna er hér um
slóðir nokkur annar en heima. Dag-
ana fyrir jólin eru ýmiskonar
skemmtisamkomur og jólatrés-
skemmtanir fyrir börn. Jólatrés-
skemmtanirnar heima eru venju-
lega eftir jólin, enda höfum við
heima viðhaldiö því enn að treina
okkur eins og nokkurskonar eim af
jólahelginni fram um þrettándann.
Jólanóttin er ekki haldin hátíð-
leg hér. Þó eru jólamessur í ýmsum
kirkjum eftir kl. 22 að kveldi. Ann-
ars heimsækir fólkið gjarnan hvað
annað þetta kvöld eins og á sunnu-
degi. Jólagjafir koma ekki fram
fyrr en að morgni jóladágsins og
Framh. á bls. 26.