Tíminn - 09.01.1955, Síða 10

t V <1 ,1 1
§ 5 » JJ fi

< •< l. :
10
TÍMINN, sunnudaginn 9. janúar 1955.
6. blað.
PJÓDLEIKHÖSIÐ
SinfóníMhljómsveitin
tónleikar í dag kl. 15,30.
ÓPERURNAR
Payliacci
Og
Cavalería
Rusticana
Sýning í kvöld kl. 20.00.
CIPPSFXT.
Nœsta sýning þriðjudag kl. 20.00
Aðgöngumiðasalan opin írá kl.
11.00 — 20.00. Tekið á móti pönt-
unum. Sími: 8-2345, tvær nur.
Pantanir sækist daginn fyrir sýn
ingardag, annars seldar öðrum.
Valcntino
Geysi íburðarmikil og eillandi
ný amerísk stórmynd í eðlileg-
um litum. Um ævi hins fræga
leikara, heimsins dáðasta |
kvennagu’ls, sem heillaði millj-j
ónir kvenna í öllum heimsálf-j
um á frægðarárum sínum.
Bönnuð innan 12 ára.
Sýnd kl. 7 og 9.
Maðurinn frá
Texas
Afburða skemmtileg mynd í eðli
legum litum með gamanleikar-
anum.
Gabby.
Sýnd kl. 5.
NYJA BIO
— 1544 —
Yivu Zapata
Amerísk stórmynd byggð á sönní
um heimildum um ævi og örlögj
mexíkanska byltingarmannsins j
og forsetans EMILIANo!
ZAPATA. Kvikmyndahandritið j
samdi skáldið JOHN STEIN-j
BECK. — MARLON RANDO.j
sem fer með hlutverk Zapata, er j
talinn einn fremstu ,karakter‘ j
leikurum, sem nú eru uppi.
Jean Peters,
Anthony Quinn,
Allan Reed.
Bönnuð börnum innan 14 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Hið bráðskemmtilega
Jóla-„Shotv(i
Í7 nýjar teiknimyndi og fleira.j
Sýnd kl. 3.
i ♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦»♦■
BÆJARBÍÓ
— HAFNARFIRÐI -
Vanþahklátt
hjarta
Itölsk úrvalsmynd ef’clr sam
nefndri skáldsögu, sem komið
hefur út á íslenzku.
Carla del Poggio
hin fræga nýja ítalska kvik-
myndastjama.
Frank Latimore
Myndin hefur ekki verið
sýnd áður hér á landi.
Danskur skýringartexti.
____Sýnd kl. 5, 7 og 9. __
| Ævintýrapriiis inn I
Ævintýramynd í litum.
Sýnd kl. 3.
»»<
HAFNARFJARÐARBÍQ
Einvígið í
sólinni
Ný, amerísk stórmynd í .itum.
Ein með stórfenglegustu .ynd-
um, sem tekin hefir verið.
Aðalhlutverk:
Jennifer Jones,
Gregory Peck,
Lionel Barrymore.
Danskur texti.
Sýnd kl. 7 og 9,15.
Sími 9249.
jleikfeiag:
^leykjavíkur^
Fræuka Charleys
Gamanleikurinn góðkunni
Sýning í kvöld kl. 8.
60. sinn.
UPPSELT.
Frumsýning
IV Ó I
Sjónleikur í 5 sýningum tir
André Obey í- þýðingu Tómasar
Guðmundssonar.
Leikstjóri: Lárus Pálsson.
Miðvikudag 12. janúar
30 ára leikafmæli
Brynjólfs Jóhannessonar
Fastir frumsýningargestir vitji
áðgöngumiða sinna í Iðnó á
morgun, mánudag, kl. 4—6, nn
ars seldir öðrum.
Almenn sala aðgöngumiða hefst
á þriðjudag kl. 4—7 og eftir kl.
2 á leikdaginn.
AUSTURBÆJARBÍÓ
Heimsfræg kvikmynd, sem hlaut
5 Óskarsverðlaun.
A girndarleiðnm
(A Streetcar Named Desire)
Afburða vel gerð og snilldarlega
leikin, ný, amerisk stórmynd,
gerð eftir samnefndu leikriti
eftir Tennessee Williams, en fyr
itzer-bókmenntaverðlaunin.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
■♦♦»♦♦♦♦♦♦♦♦♦»♦
GAMLA BÍÓ
Sími 1475.
Ævintýraskáldið
H. C. Andersen
Hin heimsfræga litskreyttaj
ballett- og söngvamynd gerðj
af Samuel Goldwyn.
Danny Kaye,
Farley Granger,
og franska ballettmærin j
Jeanmaire.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Næst síðasta slnn.
TRIPOLI-BIO
Simi 1182
MELRA
Stórfengleg, ný, amerísk
söngvamynd í litum, byggð á
ævi hinnar heimsfrægu, ástr-
ölsku sópransöngkonu, Nellie
Melbu, se mtalin hefur verið
bezta „Coloratura", er nokkru
sinni hefur komið fram.
1 myndinni eru sungnir
þættir úr mörgum vinsælum
óperum.
Patrice Munsel, frá Metro-
politanóperunni í New York.
Sýnd kl. 7 og 9.
Næst síðasta sinn.
Bamho
Sýnd kl. 5.
♦♦♦♦♦
HAFNARBIO
Síml 8444
Eldur í œðum
(Mississippi Gamler)
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
. Glcsts og gaman.
Bráðskemmtileg og fjörug, ný,
amerísk músík og gamanmynd. j
Aukamyndir:
Fimm nýjar teiknimyndir um
ævintýri hins sprellfjöruga
Villa Spætu.
Sýnd kl. 3.
TJARNARBÍÓ
Óskars verðlaunamyndin
Gleðidagnr í Róm
PRINSESSAN SKEMMTIR SÉR |
(Roman Holiday)
Frábærlega skemmtileg og vel j
leikin mynd, sem alls staðar hef- J
ir hlotið gífxirlegar vinsældir.
Sýnd kl. 6. 7 og 0.
Ólafur Ólafsson
(Framhald af 8. siðu).
segja að verkin lofi meistar-
ann. Það veit ég að öllum sín-
um nánustu vildi Ólafur mjög
vel þakka, svo og læknum og
hjúkrunarfólki á Vífilsstöð-
um, sem aldrei þreyttist í sínu
göfuga líknarstarfi.
Svo kveð ég þig Ólafur með
þökk fyrir liðnar samveru-
stundir og ósk um bjart líf
handan landamæranna. Guð
blessi þig.
Einar J. Eyjólfsson.
Anna Björnsdóttir
(Framhald af 8. siðu).
athygli, heldur til þess að
hlýða eigin lögum. Þó er ef
til vill mesta hamingjan að
hafa á langri ævi ávallt varð
veitt heiðríkju hugans, sól-
skinið í sólinni og hinn
djúpa varma, hafa ráðið yf-
ir hófstilltri skapgerð með
því öryggi, að jafnan var
snúist rétt við hverjum
vanda. Yfij*'hVagð hennar
sagði jafnan þessa sögu, sem
varð æ gleggri stöfum greypt
sem iengra leið á ævidaginn.
Þar átti einnig við það, er
B. Th. segir:
„Og þótt hún kvala kenndi
af kvillum í elli,
brúna jafnheiðskír himinn
hugar ró sýndi“.
Skriðulandi, 13. des. 1954.
Kolbeiwn Kristiwsson.
Fandhelglsmálið
(Framhald af 5. síðu).
stofnunar Sameintíðu þjóð-
anna í Róm hinn 18. apríl n.k.
Er sá dagur valinn með tilliti
til þess, að álit ráðstefnunnar
geti legið fyrir á fundi þjóð-
réttarnefndarinnar, sem
standa mun yfir í tvo mánuði
næsta sumar. Mundi nefndin
þá taka álitið til athugunar í
sambandi við heildarrann-
sókn s:na á þessum málum.
Ákvörðun um þetta atriði eins
og önnur verður ekki tekin
fyrr en á Allsherjarþinginu
1956, þegar heildarskýrsla
þjóðréttarnefndarinnar ligg-
ur fyrir. Tillagan um fiskveiði
ráðstefnuna var samþykkt
með 41 atkvæði gegn 5, en 5
sátu hjá. Voru það Arabaríki
sem hjá sátu, en á móti
greiddu atkvæði Sovét-Rúss-
land, Hvíta-Rússland, Ukr,p,-
ína, Pólland og Tékkóslóvakía.
Með ályktunum þeim, sem
Allsherj arþingið hefur nú af-
greitt með yfirgnæfandi
meirihluta er ljóst, að stefna
íslenzku ríkisstjórnarinnar,
sem haldið var fram á Alls-
herj arþingunum 1949, 1953 og
á þingi því, er nú situr, sé nú
oröinn traustur grundvöllur
fyrir málsmeðferðinni aílri,
og má gera ráð fyrir, að heild
artillögur um yfirráðrrétt
ríkja yfir hafinu muni liggja
fyrir innan tveggja ára. Verð-
ur ekkert um það fullyrt á
þessu stigi, hvernig þær tillög-
ur verða og verður að sjálf-
sögðu að taka afstöðu til
þeirra, þegar þær liggja fyrir.
Að lokum vil ég segja það,
að mjög greinilega hefir kom-
ið í ljós í viðræðum við fjöl-
marga fulltrúa hér, að þeir
bera mjög hlýjan hug til ís-
lands og var auðheyrt, að for-
maður íslenzku sendinefndar-
innar, Thor Thors sendiherra,
hefur átt ríkan þátt í að skapa
þann hlýhug með starfi sínu
hér undanfarin ár.
Regnhogaeyjan
Sýnd kl. 3.
«> Útbreiðið Tímann
Pearl S. Buck:
30.
HJÓNABAND
— Getum við hvergi fundið stað, þar gem við getum verið
ein og út af fyrir okkur? spuröi hún.
— Nei, þetta er almenn baöströnd, og þp,r er alls staöar
fólk am þetta leyti árs, sagöi hann.
Þau sátu samt þarna í sandinum fram á kvöld og nutu
svalans, en hann fann, að hún var alltaf með hugann við
fólkið umhverfis þau. Óafvitandi fór hann að líta sömu
augum á umhverfið í borginni. Ilann sá borgina með sömu
augum og hún, háværan friölausan stað. Honum fannst
hvert andlit bera óvinarsvip. — Þetta fólk starir á mig eins
og í martröð, hugsaði hann, er hann gekk um stræti eða
stóð í þyrpingu í sporvagni. En þess á milli fannst honum
vinsemd lýsa sér í hverjum svip, og þá var fólkið ekki leng
ur ljótt. En í hennar augum var þetta fólk raunar hvorki
illt né gott, fallegt eða Ijótt. Það'bar gndlit ókunnugra, sem
hún átti enga samleið með.
Þau héldu heim til æskuheimilis hennar skömmu síðar,
án nokkurrar ákvörðunar um það, hve lengi skyldi dvalið
þar. Móðir hennar var órðin sjúk, og faðir hennar skrifaði
og spurði, hvort hún gæti komið heim um sinn, unz úr
rættist. Þetta var í júlí, og borgin var heitari en nokkru
sinni fyrr.
— Það er bezt að við förum bæði, sagði William. — Ég
get, alveg eins málað þar, bætti hann við glaðlega.
— Ó, William, geturðu það? hrópaði hún himinglöð og
fieygði sér um háls hans. Slika gleði haíði hún ekki sýnt
mánuðum saman. Hann vissi nú, að það líf, sem fjarað
hafði út úr augum hennar siðustu mánuðina, hafði hún
öðlazt aftur á þeirri stundu, er heimförin ásamt honum
var ráðin.
Þau skildu við allt í ibúðinni, eins og það hafði verið um
sumarið. Hvorugt þeirra talaði þó um það, hvenær snúið
skyldi aftur. Þau aðeins fóru. Og hún var sem manneskja,
sem rís úr rekkju eftir langa sjúkdómslegu alheil, er lestin
ók út úr borginni. Hann gaf henni nánar gætur og sá ljóm
ann í augum hennar. Hann sá á ný hina kviku og fögru
höfuðhreyfingu hennar, er borgin var horfin að baki, og
lestin rann yfir brúnar hæðir með bændabýlum og ökrum.
Mú tók hún fjörlega til máls, hún sem hafði vérið þögul
í New York og ekki séð þar neitt, sem vert væri aö minn-
ast á.
— Líttu á, William, líttu á kornið, sem bylgiast á ökr-
unum. Ég minnist þess ekki að hafa séð svona þroskavæn-
legt korn snemma í júlí. Því hlýtur aö hafa verið sáð
snemma. Ég segi pabba alltaf, að hann sái of seint. Ó, Willi
am, líttu á endurnar þarna. Ég vona, að nú séu komnir
litiir andarungar heima, ef mamma hefir ekki verið of
ip.sin til að leggja undir. Nú er það orðið of seint. Líttú á,
William, þarna eru falleg peningshús — en máluð græn.
Að nokkrum skuíi geta dottið í hug að mála hlöðu og pen
ingshús græn. Ég er viss um, að það er borgarfólk, sem hér
á hlut að máli.
Brúnt hár hennar lokkaðist að vöngum hennar í heit-
um sumarblænum, og kinnarnar voru rjóðar. Hún hélt fast
um hönd hans, og hann fann lífsþróttinn streyma frá
henni til sín. Hann fann ilmin, sem ætið verkaði á hann
sem áfengur drykkur, leggja af henni. Hann minntist kín
verskrar sögu, sem hann haföi lesið einhvers staðar um
konrng, sem hafði elskað konu fyrir það eitt, að þegar
heitc var lagði af henni áfengan ilm. Þannig var Rut, og
hann skildi það vel, að hægt var að elska konu aðeins
vegna þess ilms, er af henni lagði.
Þegar þau komu heim til hennar, hljóp hún þegar um
allt húsið og út um tún og útihús eins og kátur krakki, sem
fagnar eftir langa fjarveru. Ekkert var breytt. Ilonum
fannst sem ekkert hefði breytzt þarna í hundrað ár. Samt
var þetta allt nýtt í augum hennar og þó svo kunnugt sem
hún hefði aldrei að heiman farið. Og nú sá hann hana aftur
euis og hún var I raun og veru, hann sá, að hún varð hin
fyrri Rut um leið.. og hún steig inn yfir þröskuld heimilis
síns. Og honum fannst sem hin fölleita, hægláta stúlka,
sem hann hafði haft hjá sér síðustu mánuðina, hefði aldrei
verið til. Hér var stúlkan, sem hann hafði orðið ástfang-
inn af og kvænzt í þessu gamla húsi. Og eftir nokkra daga
fór honum einnig að finnast, að þau hefðu aldrei farið
burt. Hann lagði til hliðar hálfgerða mynd, sem hann hafði
komið með, og byrjaði á nýrri, og fyrirmyndin var útsýnið
vestur frá gömlu eikinni. Þar hafði hann oft legið í forsæl
unni á liðnu sumri. Þá hafði honum ekki fundizt það vera
ómaksins vert að mála þetta, en nú tók sýnin huga hans
fanginn. Hann undraðist þetta.
Hvers vegna málaði ég ekki einmitt það, sem blasti við
augum? hugsaði hann. Honum fannst ósjálfrátt sem hann
hefði allt í einu uppgötvað leyndardóm listmálárans.
Kann hélt íbúðinni í borginni og greiddi leigu af henni
snmarið út, en þau fluttu þangað aldrei aftur. Hann reýndi
ekki að fara þangað aftur til dvalar einn, því að hann vissi,
að hann gæti ekki málað án þess að hafa Rut hjá sér. Hon
ura. var lífsnauðsyn að vita af henni nálægt sér, geta horf
ið frá henni endrum og eins,, jafnvel gleymt henni stund
og stund, en ætíð horfið til hennar aftur þegar hann þarfn
aðist þess. Hann gat skilið viö hana í þessu húsi, en í New
York hafði hann ætíð borið nokkurn ótta um hana og
taliö sig verða að vita á hverri stundu, hvernig henni liöi