Tíminn - 25.03.1956, Page 8
8
TÍMINN, sunnudaginn 25. marz 1956
BÖRN EXGNAÐIST hún 7. Fjórar
dætur og 3 syni. Missti eina dótt-
ur unga, en hin lifa öll. Öll eru
börnin efnisfólk. Þau eru: Stein-
dór, búsettur vestan hafs; Sigríð-
ur, búsett í Reykjavík; Aðalheiður,
sem starfar við hjúkrun á sjúkra-
húsinu Sólvangi; Þórunn nudd-
kona, Hafnarfirði; Ragnar, verk-
stjóri, Keflavík og Karl, rafvirki,
Reykjavík. Hún á nú stóran hóp
barnabarna og orðin er hún lang-
amma.
Fyrstu árin eftir lát manns síns
dvaldi hún áfram í Eyrarsveit en
flutti til Rvíkur 1922 og hélt þar
heimili með börnum sínum. Nú um
langt skeið með dætrunum tveim-
ur, Aðalheiði og Þórunni. Árið
1950 fluttu þær í eigin íbúð, sem
þær höfðu þá með dugnaði miki-
um lokið við. Þær hafa nú leigt
íbúð sína í Reykjavík og hja í
Hafnarfirði, því þar vinna nú sy?
urnar báðar, sem fyrr getur. Eítir
að María kom til Reykjavíkur
vann hún á ýmsum stöðum. Naut
hún hvarvetna trausts og virðing-
ar yíirboðara sinna vegna verk-
hæfni og trúmennsku. Hún héfir
alla tíð fylgt alþýðustéttunum aö
málum og verið skeleggur baráttu
maður fyrir bættum kjörum
þeirra. Hún er enn við góða heilsu,
gengur að heimilisstörfum og fylg
ist af áhuga með öllu sem gerist,
en sjóndepra háir henni noklcuð
ÞAÐ ER SKAÐI hverju byggðar-
lagi, að fá ekki notið stai’fskrafta
góðs fólks, hvort sem það er karl
eða kona. En jafn mikilhæf kona
og María er, gat vitanlega ekk;
slitnað úr tengslum við sitt gamla
byggðarlag. Með ferðalögum um
fornar slóðir, nánu sambandi v;ð
ættfólk sitt heima í héraði og í
gegn um alla þá, sem nutu gest-
risni hennar í Reykjavík, hetir
hún haldið lífrænu sambandi við
sínar æskustöðvar og fylgzt af á
huga með öllum málum, er til
framfara máttu horfa.
Fyrir löngu síðan var í Eyrar-
sveit kosin nefnd, skipuð konum
einum. Skyldu þær vinna að fjár-
öfiun til byggingar kirkjugarðs í
§
1
H
Páskaegg í {msundatali
Olæsilegt úrval. — Veré vlð aiira hæfi.
Hvað vantar í hátíðamatinn?
KoniiS
sendið — símið
því íyrr — því fcdra
fyrir ydur — fyrir okkur
Delicious-epli — Appelsínur — Bananar — Sítrónur — Allt til bökunar |
— Niðursoínir ávextir — Grænmeti — Súpur — Sósur — BuÖingar —
o. fl. o. fl.
Góð þjónusia — Glæsilegar búðir
Bara hringja, svo kemur það
aiutisui
80 ára: María Málmfríður Matthíasdóttir
80 ÁRA VARÐ 23. þ. m. frú María
Málmfríður Matthíasdóttir, Sunnu-
veg 6, Hafnarfirði. -— Hún er fædd
að Skerðingsstöðum í Eyrarsveit,
Snæfellsnesi. Foreldrar hennar
voru Matthías bóndi Brandsson og
kona hans Þórunn Þórðardótíir,
er hún ein af 12 hörnum þcirra
merku hjóna. Var hún í foreldra-
húsum fram yfir fermingu eða þar
til faðir hennar dó.
Árið 1903 giftist hún Pétri T’inns-
syni skipstjóra frá Hvallátrum á
Breiðafirði. Afbragðs manni og at-1
crkusömum. Bjuggu þau fyrstu ár I
in í Ólafsvík. Heimili þeirra var í
með miklum myndarbrag og róm-
uð gestrisni þeirra og hjálpfýsi.
1912 fluttu þau í Grundarfjcrð
Var Pétur heitinn þar skipsíjóri
og jafnframt útgerðarstjóri. Mann
sinn missti María haustið 1917 og
voru þó fjögur börn þeirra innan
við 14 ára aldur. Það þurfti því
dugnað og hagsýni á þeim tímj.m
að sjá svo stórri fjölskyldu vel
borgið. En hún var vandanum vax-
in. Kona vel greind og hafði ó-
venju mikla starfsorku til að bern.
Gott dæmi um dugnað hennar og
skörungsskap er eftirfarandi: Þeg-
ar nún sá að hverju fór með mann
sinn, vildi hún sjálf hjúkra hon-
um, enda þótt hún ælti ekki að
heiman gegnt, en hann lá í Stykk-
ishólmí. Ferðir voru engar á miili
Grundarfjarðar og Stykkishólms á
þeim tíma nema þegar fiskimenn
fóru á bátum sínum til aðdrátta,
því verzlun Grundfirðinga var þá
öll í Stykkishólmi. Hún lét slíkt
ekki aftra sér. Þegar hún hafði
komið þar málum að geta yfirgefið
heimili sitt, klæddist hún karl-
mannafötum og gekk til Stykkis-
hólms í.mikilli ófærð og vondu
veðri í fylgd með karlmanni. Þetta
er löng leið og yfir fjall að fara.
sókninni. Konur þessar sýndu
mjög mikinn dugnað. Þær öfluðu
fjár meðal annars með hlutaveltu.
Konurnar leituðu til ættingja og
vina í Reykjavík. Þá var það María,
sem að sér tók að hitta garnla Eyr-
sveitinga og reka erindi kvenn-
anna. Árangurinn varð undraverð-
ur og er gott dæmi um vinsældir
hennar og hæfileika til þess að
vinna góðu máli framgang.
ÉG, SEM ÞESSAR línur rita, hef
átt því láni að fagna, að þekkja
Maríu og börn hennar frá því ég
var barn að aldri. Móðir mín og
hún gerðust vinkonur á unga aldri.
Á þá vináttu hefir aldrei skuggi
fallið.
Á árunum fyrir 1950 var ég oft,
vegna starfa míns, gestkomandi í
Reykjavík. Var þá oft langdvöium
á heimili hennar og naut þar móð-
urlegx-ar umönnunar. Um lcio og
ég óska henni til hamingju með
þessi merku tímamót, vil ég þakka
henni og börnum hennar fyi-ir -allt
og allt mór og mínum aúðsýnt,
bæði fyrr og síðar. Ég bið guð að
blessa henni ævikvöidið og voria
að oft enn fáum við, vinir hexmar,
að heimsækja hana og finna hand-
takið hlýja og trausta.
Það var gestkvæmt á heimili
hennar á afmælisdaginn, en stærri
var samt sá hópurinn, sem úr fjar-
lægð sendi henni kveðjur og þakk-
ir fyrir unnin góðverk.
Þorkell Sigurðsson.
Gróður og garðar
(Framhald af 4. síðu.)
rakan flöt, t.d. strigaklút, flóka,
„filter“ — eða þerripappír, gam-
alt teppi, baukkörfu eða kassa með
mold“.
Englendingar rækta líka must-
arð (sinnepsjurt) á sama hátt og
fá uppskeru eftir viku. Sumir sá
líka inni næpufræi og nota blöðin
kornung sem salat. Allt er þetta
góður matxxr og ágætt til tilbi'eyt-
ingar með kjötinu, fiskmetinu og
brauðinu. Ættu húsmæður að
reyna ræktun garðperla, eða must-
arðs eða næpna inni. Má sá jafn-
skjótt og hægt er að ná í mold —
og sá og uppskera mörgum sinn-
um.
Ingólfur Davíðsson.
Nýútskriíaíir verk-
fræSingar
f janúax-mánuði s.l. luku 9 vei’k-
fi-æðingar prófi við Verkfræðiháskól-
ann í Kaupmannahöfn, þessir.
Byggingarverkfræði:
Hjálmar Þórðarson
Ragnai: Halldórsson
Sigurður Hallgi-ímsson.
Rafmagnsverkfræði:
Gísli Jónsson
Guðmundur Jónsson
Sæmundur Óskarsson
Þorvarður Jónsson.
Vélaverkfræði:
Ilaukur Sævaldsson
Jón Brynjólfsson.
Gjafir og áheit
Lausn á krossgátu nr. 35:
Láréff: 1. Helga. 6. lóa. 8. rag. 10.
tær. 12. ái'. 13. ró. 14. sin. 16. man.
17. ála. 19. slói’a.
Lóðrétt: 2. elg. 3. ló. 4. gat. 5.
Grása. 7. króna. 9. Ari. 11. æra. 15.
nál. 16. mar. 18. gó.
Skrtfa'ð og skraffað
(Framhald af 7. síðu.)
ið til frambúðar þann markað, er
við höfðum áður.
l>etta er vissulega ný sönnun
þess, að nauðsynlegt sé orðið að
endurskipuleggja fisksöluna, en
slíkt getur ekki orðið meðan í-
haldið hefir einhver áhrif á stjórn
landsins.
/ slendingaþættLr
Ingvar Þóroddsson,
fyrrum bóndi á Reykjum í Ölfusi, lézt þann 24. þ. m. að heimili
sínu, Varmalæk í Hveragerði.
Aðstandendur.
Lífið í kringum okkur
(Framhald af 6. síðu.)
getur búið eggjum sínum og
ungum sómasamlega vistarveru,
eru einu lífsþarfir hennar og
raunar það, sem allt líf hennar
snýst um. Allan veturinn er hún
dreifð um sund og voga, þar
sem hún kafar af miklum dugn-
aði eftir uppáhaldsfæðu sinni,
sem er skerjasteinbítur, öðru
nafni sprettfiskur. Hún for-
smáir sarnt ekki aðra fiska svo
sem sandsíli, smákola o. fl. Á
þessum tíma árs fer hún sjald-
an á land, en sefur á sjónum
milli þess sem hún stundar veið
airnar af kappi. En þegar hlýir
vorvindar taka að þíða klakann
úr urðarholum og skútum við
sjóinn, þá fer teistan að slá
slöku við veiðarnar. Og einn
góðan veðurdag veitum við því
athygli, að teisturnar eru farn-
ar að safnast saman uppi undir
landsteinum þar sem höfðar,
hamrar og skriður ganga í sjó
fram. Þar hefjast nú hinir marg
brotnu látbragðsleikir tilhuga-
lífsins, sem ýmist fara fram
ofan sjávar eða neðan. Mikilvæg
tákn eða hvatar í þessum leikj-
um eru hvítu vængspeglarnir,
hinir fagurrauðu fætur og hin
blóðrauða tunga og gómar. Er
þessu skarti flíkað óspart og á
margvíslegan hátt til þess að
vekja athygli tilvonandi maka.
I
ÞEGAR TEISTAN er orp-
in ,hefst amstur hins daglega
lífs á ný. Hjónin taka bæði þátt
í útungun eggjanna og skipta
þannig með sér verkum, að
karlfuglinn liggur á á nóttunni
en kvenfuglinn á daginn. Síðar
vinna þau lxæði jöfnum höndum
að öflun fæðu handa ungunum.
Þeir eru þurftarfrekir og það er
því mörg máltíðin, sem foreldr-
arnir verða að færa þeim unz
þeir verða fleygir um það bil
fimm vikum eftir að þeir koma
úr egginu. Á haustin og fram-
an af vetri halda íjölskyldurnar
venjulega hópinn, en þegar líð-
ur á veturinn fer að losna um
fjölskylduböndin unz þau rofna,
að fullu í solli tilliugalífsins á
vorin. Finnur Giiðmundsson,
Á Kvenpalli
(Framhald af 5. síðu.)
und manna. Þá fór hann með mig
þangað, sem lamparnir eru settir
saman og sýndi mér, að fá mér per-
ur með ýmsum litum, svo að ekki
þarf framar að óttast hinn hvítbláa
blæ, sem upphaflega einkenndi
þessi Ijós. Nú er einnig hægt að
koma í veg fyrir að ljósin flökti,
en hitabreytingar valda miklu þar
um. Því er farið að framleiða perur,
sem þola allt að 20 stiga frost. Kost
ir fluoi’esentlampanna umfram
aðra raflampa eru þeir, að hver
lampi á að endast 3 þúsund tíma
í stað þess, að venjulegur lampi
á að endast eitt þúsund tíma og að
fluoresentljós gefur 4 sinnum
meira Ijósmagn með straumnotk-
un en venjulegir lampar. Rafha býr
til fiuoresentlampa með mismun-
andi Ijósstyrk, allt frá 15 vatta til
160 vatta straum.
Snyrtileg umgengni.
ÞÁ MUN TALIÐ það helzta,
sem ég fræddist um við heimsókn-
ina í verksmiðjuna. Ekki kann ég
að lýsa þeim mikla og margbi’otna
vélakosti, sem þar er notaður, cn
aftur á móti vakti það athygli mína
hve öll umgengni var snyrtileg.
Sömuleiðis undraðist ég hve lítill
skarkali var í vínnusölunum.
í Rafha vinna 70 manns. Þeim er
séð fyrir björtum og rúmgóðum
matsal og inn af honum er eldhús,
þar sem hitað er mórgunkaffi og
eldaður hádegismatur. Starfsdeg-
inum lýkur kl. 4,15.
Fylgist með kröfum tímans.
Fyrir húsmæður skiptir það
miklu máli, að nauðsynleg raf-
magnstæki séu fáanleg á sem
hagkvæmustu verði, en séu jafu-
framt traust og endingargóð.
Raftækjaverksmiðjan í Hafnar-
firði virðist fylgjast með kröfum
tímans og notfæra sér þær nýj-
ungar, sem skynsamlegar eru, un
leiða lijá sér sýndarmennsku,
sem hækkar verðlag, en eykur
ekki uotagildi hlutanna.
S. Tk.