Tíminn - 26.09.1959, Blaðsíða 9

1' í i\I IN N, laugardaginn 26. september 1959.
9
ALYSE LITT<enS
Syndafa

♦
♦
♦
i
4
II ♦
i
♦
|l
24
Ellinger sat grafkyrr og
rannsakaöi hana með augun
um:
—Hvernig er lífið? spuröi
hann aö lokum.
Karin kinkaði kolli:
— Prýðilegt. Þaö er svo nota
legt hérna. Allir svo almenni
legir . . .
— Það vantaði iíka ekki
annað, en fólk væri ekki al-
mennilegt við þig, sagði Wi-
berger.
Karin hló: .
— Svo verður allt svo nota
legt, þegar maður hefur drukk
ið nokkur glös af víni . . þá
er þægindakenndin fullkomn
uð.
— Eða óþægindakenndin . .
skaut Ellinger inn í,
— Látið ykkur þá líða vel
í kvöld, sagði Wiberger, reis
á fætur og gaf sig á tal við
annán hóp.
— Ef þú bara vissir, hvað
þú ert falleg, frú Fallander,
þegar þú situr svona eins og
núna, sagði Erlinger, í lágri
trúnaðarröddu, sem vakti Kar
inu skyndilega til meðvitund
ar. Hún þorði hvorki að líta
á hann né tala við hann. Hún
gat ekki verið ein með honum.
Allir hinir gestirnir höfðu fjar
lægzt. Karin spratt snögglega
úr sæti sínu og fór inn í aðal
salinn.
Þetta kvöld slapp hún við
að spila bridge. Þess í stað
dansaði hún. Hún hafði litla
æfingu í dansi, en þótti gam
an að honum. Hins vegar sat
Curt og spilaði. Hún gaf hon
um auga endrum og eins, en
þorði ekki að fara til hans.
Þau uröu samferða Elísa-
betu og Hagberghjónunum
heim. Greta var harla óánægð.
Staðsetning hennar við borö
haldið var henni þyrnir í aug
um:
— Vel frá gengið, það er
ekki hægt að segja annað. Esk
il sat lengst niður við borðs
enda. Þeir hafa ekki mann-
þekkingu á við hund, þessir
asnar. Curt var hafður á sömu
slóðum. Og hvers konar pjása
var þetta eiginlega, sem þú
fékkst íyrir borödömu?
— Eg man ekki einu sinni,
hvað hún hét, svaraði Curt.
— Ungfrú eitt eða annaö.
Karin heyrði á raddblæn
um, að hann var líka móðgað
Ur.
— Sáuð þið þennan gauk,
sem ég fékk fyrir borðherra?
hélt frú Hagberg áfram. —
Nei, þetta er eitt það versta,
sem ég hef lent i, Engin mann
eskja í nándinni, sem hægt
var að tala við. En fínt var
þaö, hjálpi oss guð. Og höfö
ingjarnir héldu hópinn við há
borðið. . . .
Karin vissi, að þessi sneið
var hénni skorin. Hún hafði
verið staðsett mjög ofarlega,
allt of oíarlega fannst henni.
Greta hélt áram:
— Svo var þetta svo fínt allt
saman, að maður var skít-
hræddur við aö smakka á
þvi! Södd er ég ekki. Eg fer
beint i búrið þegar ég kem
heim. Eða kokkteillinn! Hann
var nú ekkert annað en ávaxta
saft! Og vínglösin! Fingur-
bjargir.
Eskil var henni sammála.
Curt og Karin lögðu ekki orð
í belg.
— Þér hefur náttúrlega liðið
vel, Karin, sagði frú Hagberg
eftir stundarþögn. Röddin var
hörð og öfundsjúk.
— Já, svo sannarlega, svar
aði Karin. — Mér leið prýði
lega, veizlan var mjög vel
heppnuð.
— Ætlið þið ekki aö koma
með inn, og fá ætan bita?
spurði Gréta.
Curt afþakkaði, Karinu til
mikillar gleði.
Þegar Fallanderhj ónin
komu inn i forstofuna heima
hjá sér, kom Curt Karinu
mjög á óvart:
— Þú varst falleg í kvöld.
Eg heyrði þér mjög víða hrós
að. Eg var ákaflega stoltur af
þér . . .
Karin geislaði:
— Meinarðu þetta, ástin
mín? Hún slengdi handleggj
unum um háls hans. — Finnst
þér ég vera falleg enn þá? Þyk
ir þér raunverulega vænt um
mig? Segirðu það satt. að
þú sért stoltur af mér?
— Þú ert falleg, sagði hann,
tók undir höku hennar eins
og í gamla daga og horfðist i
augu við hana. Hún sá, hvern
ig augu hans urðu heit og
rök. Hún þrýsti sér upp að
honum.. Nú hafði hún fundið
hann á ný. Heimurinn með
öllum sínum áhyggjum fjar-
lægðist og hvarf í þoku.
j En Karin taldi sig hafa fund
(ið heiminn á ný, hennar eig-
in heim, þar sem aðeins voru
til tvær mannverur, hann og
hún.
Kvöld nokkurt var Curt
heima hjá foreldrum sínum.
Karin var háttuð, þegar hann
I kom til baka. Hann kvaddi
■dyra hjá henni og kom inn:
I — Ulla er komin með skarl
atssótt og er mikið veik. Börn
in hafa verið sett í sóttkví og
Birgitta von Stiernman er
, flutt heim til mömmu og
pabba. Foreldrar hennar vilja
ekki láta hana búa einhvers
staðar og einhvers staðar.
— Stúlkan er oröin tuttugu
og tveggja • . .
— Mömmu og pabba líkar
vel að hafa æsku i húsinu. Og
hún er aðlaðandi stúlka.
— Er hún flutt þangað?
— Já.
— Var hún þar í kvöld?
— Já.
Það var stundarþögn.
— Finnst þér hún ekki lag
leg? spurði hann svo.
Hingað til hafði hún ekkert
haft á móti því aö ræða um
þokka annarra kvenna viö
Curt, en nú hryllti hana við
því.
— Auðvitað, svaraði hún
áhugalaust. Bara lagleg.
KannSke dálítið mögur. Held
ur neflöng. Eg býst við, að
hún eldist fljótt.
— Ljóshærðar stúlkur halda
fegurðinni venjulega nokkuð
— Andstaða þeirra dökk
hærðu . . .
Curt starði hissa á hana:
— Við vorum að tala um
Birgittu, sagði hann í áminn
ingartón.
— Jú, hún er falleg, en eins
köld og borgarís.
— Já, fegurð hennar er
köld, en kvenleg.
Karin vissi, að hennar eigin
manngerð var ekki köld, þótt
hún væri kvenleg. Það var
einmitt þetta ylríka við hana,
sem hafði heillaö Curt. En
hún gætti tungu sinnar. Það
var ekki vert aö ergja Curt.
En með sjálfri sér hugsaði
htin illgirnislega: — Það fer
ekki milli mála, að stelpan er
heimskuleg. En karlmenn eru
undarlega innrættir . . .
Hún.var gersamlega búin að
gleyma því, hve henni sjálfri
hafði fundizt Birgitta falleg og
viðkunnanleg.
Tíminn líður hratt. Fyrstu
viku í júlí fer Lars í sitt síð
asta próf og hefur þar með
lokið embættisprófi í lög-
fræöi. Frú Morenius, Maföldu,
Karinu og Bengt Morenius for
stjóra kemur saman um að
halda veizlu fyrir hann. Hún
skal haldin í herbergi Maf-
Öldu.
Karin var glöð yfir prófi
Lars. Curt hafði útvegað hon-
um góða vinnu hjá Till. Henni
létti við að vita honum þann
ig borgið. S. 1. fimm ár hafði
hann kostað hana nokkur
hundruð krónur á mánuði.
Hins vegar hlakkaði hún
ekkert til veizlunnar hjá
Maföldu. Samkvæmt þöglu
samkomulagi hélt hún ein
sambandi við sína fjölskyldu
og Curt við sína. Þessar tvær
fjölskyldur áttu ekki saman.
Þegar Karin bauð Maföldu
heim, gerði hún það þegar
Curt var ekki heima. Það fór
í taugarnar á Maföldu, sem
gjarnan vildi lofa Curt að
heyra meiningu sína á einu
og öðru. Hins vegar hafði Kar
in aldrei heyrt Curt segja
neitt niðrandi um Maföldu,
Hann var alltaf kurteisin sjálf
holdi klædd ,hvaö sem á gekk.
Karin var ekki svo þröngsýn
að halda, að hún þyrfti endi
lega að tilbiðja þá, sem fyrir
tilviljun voru ættingjar henn
! ar, svo hún hafði engar á-
j hyggj ur af því, að Curt þrýsti
ekki fjölskyldu hennar að
brjósti sér. Hún fann heldur
ekki til neinna tengsla við
hans ætt.
Bengt var táknrænn miðl
ungs kaupsýslumaður. Helztu
áhugamál hans voru verzlun
og viðskipti, matur, drykkur,
tóbak, revýjur og kórstúlkur.
Dagmar kona hans talaði
helzt ekki um annað en bók
memitir og leikhús. Á því sviði
var hún líka heldur skemmti
leg. Hún las mikið. Hún sinnti
heimili sínu og fjölskyldu ó-
venj u vel. Þess vegna hélt Maf
alda því fram, að hún væri
hamstrari á alþjóðamæli
kvarða.
Þau sátu við veizluskreytt
íborðið í herbergi Maföldu.
Vesgirnir voru gersamlega
huldir málverkum og teikning
um, eigin klessumálverkum og
.... gparið yður JJaup
a núUi uaajgra. verzlana!
«öL
í ÖILUM
M!
Austuxgtraeti
W.V.V.V.V.V.V.V.VAV.V.W.V.W.’.V.WWiV.VVVW
BBaðburður
TÍMANN vantar unglinga til blaðburðar frá }
næstu mánaðamótum í eftirtaiin hverfi:
Kleppsveg j
Holtin
Norðurmýri
Langholtsveg
Dagblaðið TÍMINN.
-m
Sendisveinar

óskast fyrir hádegi.
Dagblaðið TÍMINN.
/MÍAV.V.V.V.V.V.V.V.V.V.'.V.V.V.V.V'.SW.W.WVJ
RÍKISÚTVARPIÐ:
J
Beethoven-tónleikar
FRIEDRICH GULDA
leikur með
HLJÓMSVEIT RÍKISÚTVARPSINS
undir stjórn
RÓBERTS ABRAHAMS OTTÓSSONAR
í Þjóðleikhúsinu mánudagskvöld 28. sept.
kl. 8,30. |
Aðgöngumiðasala í Þjóðleikhúsinu.
AWW.V.VVW.V.V.V.V.VV.V.WAV.V.W.W^WWí

Varahktabirgðir okkar aukast stððugt
BUÐIN
VARAH LUT I R
iée?
Nýkomið m. a.: ♦
Flestir hlutir í vélar og gírkassa, fjaðrir,
höggdeifar, stuðarár frárnan Qg-áftanT’]iétti-'
gúmmí á hurðir og glugga, læsingar, skrar
og húnar, púströr, pakkningar, o. m. fl.
Sendum um aílt land.
V. KRÍHGLUMYRARVec* • SÍMf 3ZS8!
WiWAW.W.W.'AWAW.V.V.VWL'.VWiWWWNVWI
Tékkóslóvakíuviðskipti
Útvegum neðangreindar vörur frá
Tékkóslóvakíu:
Gaddavír
Gaddavírslykkjur
Saum, alls konar
Múrhúílunarvírnet
Girðingavírnet
Móta- og bindivír
Pípur og fittings
Húsgagnafja'Srir
Tréskrúfur
Smíðajárn og stálplötur
Raflagningarefni
Rafmagnsbúsáhöld
Vasaljósarafhlöður
Ba'ðkör o- m. fl.
Munið, að viðskipti við Tékkóslóvakíu
eru landi voru hagkvæm.
i I
■ , m

'Tl
! ' t
jm
) 1 ;
' V’
\n
R. Jóhannesson h.f.
Laugavegi 17ó. — Sími 17181. "