Tíminn - 01.11.1959, Blaðsíða 9

/T ÍMINN, sunnudaginn 1. nóvember 1959.
1. kafli.
■ Jiilie Lovett kom til London
frá skólanum morgun nokk-
urn í júlílok. Hún varð svo-
lítið vonsvikin af því að eng-
inn tók á móti henni á járn-
brautarstöðinni, en móðir
hennar hafði kannske sofið
5'fir sig eftir annríkt kvöld og
beið hennar heima. Júlía
kvaddi kunningjastúlkur sín-
ar er hún hafði orSið sam-
ferða til London og fékk sér
leigubíl heim.
Það var Prudence, sem opn
aði þegar hún hringdi dyra-
bjöllunni, þessi gamla her-
bergisþerna, sem verið hafði
hjá móður hennar mörg und-
anfarin ár, sló höndum sam-
an og sagði:
— Er ungírú Gilmour ekki
með yður, Júlía?
Clare Gilmour var leikhús-
nafn rnóður hennar og Prud
ence kallaði hana aldrei ann
að. — Hún fór á járnbrautar-
stöðina til þess að taka á móti
yður. Þið hljótið að hafa far
izt á mis, og hún kemur vafa
laust rétt strax.
— Það var leiðinlegt.
— Já, henni verða það von
brigði. Eg varð að vekja hana j
klukkan hálf niu, því að hún;
vUdi alls ekki verða of sein til
þess að taka á móti yður.
Júlía gekk inn í stóru stof-
una, sem var hlaðin rósum ]
eins og vant var. Þannig hafði
: stofan verið vetur sem sum- j
ar síðan Júlía mundi fyrst eft;
i'r sér. Þessi litfögru blóm;
minntu hana ætíð á móður
hennar.
Hún settist á einn hæginda
stólinn og teygði frá sér fæt-
urna. Henni hafði snemma
orðið það ljóst, að hún yrði |
að sjá sér sjálf farborða í lif-
inu, og þess vegna hafði hún
ákveðið að verða kennslu-
kona. Henni gazt vel að börn
um og kunni vel að umgang-
ast þau, svo að hún taldi, að
þetta starf myndi falla sér
.... •^paiið yður luaup
6 ttdHi margra verzlaiiaí
tfÓBM
liílffl
flttOM!
(f!|) -Ausbuxstrætí.
.■.■.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.
^•.-.w.vw^.v.v.■.*.■.■.■.■.V.V.V.V.V.".V.V..,.,.V.,.V.*.V.V.V
Hvað kostar innbú yðar í dag?
Samkvæmt lauslegri áætlun, sem ger(5 hefur verií ný-
lega, mun meíal innbú hafa kostaft 50.000 krónur 1950,
»» ...................
| Þáttur kirkjuruiar
íslenzka þjóðkirkjan og
flóttamannavandamálið
„EKKI HAF til að sigla um,
; ekki land til að ganga um, ekki
I hiininn að horfa á.“
| Þessi orð úr einhverri böl-
bæn hatursmanns frá liðnum
1 öldum hafa oft komið í hug-
ann viðvíkjandi flóttamönnum
| á þessari hraeðilegu hernaðar-
öld okkar 20. öldinni. En aldrei
skildist mér það betur, en eftir
að einn slíkra manna barst á
brautir mínar, skolaði á fjörur
þessa lands eftir mikla hrakn-
inga, fangelsanir og þjáningar.
Böl þessa fólks er þyngra en
tárum taki, og einn hinn svart-
asti og svívirðilegasti smánar-
blettur í sögu mannkyns og þá,
;li ekki sízt þeirra þjóða, sem
kalla sig kristnar, cn orsaka
samt slíka neyð.
Heimilisleysi — það er hlut-
skipti fióttamannsins í allri
sinni dýpt. Hann hefur ekki
einungis glatað heimili sínu,
eignum sínum og föðurlandi
og oft öllum vinum og ástvin-
um, heldur er einnig framtíðin
; öll sveipuð niðamyrkri efa,
: óvissu, öryggisleysi og ótta.
Flóttamaður á ekkert, bókstaf-
I lega ekkert, enga von, ekkert
athvarf utan þá samúð, sem
kann að bærast í einhverju
hjarta, fórnfýsi einhverrar
handar, sem gæti líknað og
miskunnað. Og í mörgum til-
fellum eru þó þessi fáu sam-
; úðarríku hjörtu yfirkomin af
ótta og ógnum og þora ekki að
fylgja kalli samvizkunnar.
Kúgun og ófrelsi, angist og
frelsisþrá skapa í flestum til-
fellum þær hugðir, sem knýja
fólk til að yfirgefa föðurland
sitt, flýja út í óvissuna án þess
; að gera ráð fyrir að eiga aftur-
i kvæmt, með einhverri vonar-
glætu um, að allt sé betra en
lúta þrælatökum valdasjúkra
og grimmra þjóðhöfðingja
heimalands síns.
Kannske ætti engin þjóð að
skilja þessar kenndir þessa
i blindu, sterku frelsisþrá betur
i en íslenzka þjóðin, því að ein-
mitt slík ástriða flutti feðurna
austan um hyldýpishaf frá
byggð og vinum í óvissu ey-
landsins í norðri, hér úti við
Dumbsbaf.
Ég minntist eins einasta
i flóttamanns, og mér ofbauð
i það djúp örvænis og harma,
sem opnaðist í sál hans, því
miður ásamt hatri og hefndar-
löngun, sem höfðu kælt hjarta
' hans, fryst vitund han:s án úr-
bóta gagnvart allri tilverunni.
En hugsið ykkur til eru marg-
i ar milljónir slíks fólks, karla,
i kvenna og barna, sjúklinga og
i;;;j gamalmenna, sem reika at-
hvarfslaus og umkomulaus um
|| þessa auðugu jörð aðeins vegna
1 grimmdar og valdafýknastra
stríðsvarga og þrjálaðra vald-
iiii; hafa, sem hóta höli og bölvun.
1 Eftirstríðsár tveggja heims-

styrjaida hafa magnað þetta 11
ægilega vandamál, svo allt B
hugsandi fólk, allar mnaneskj-1|
ur, sem enn eru ókalnar á |
hjarta, hlýtur að hrylia við.
Hvað er unnt að gjöra til að jjj
bæta þetta böl, blása að neista 1;
vonarinnar, efla trú þessa ó-H
gæfusama fióttafólks á gleði og |j
gæfu lífsins og handleiðslu iiiii
Guðs?
Meistarinn mikli sagð: j|
„Hungraður var ég og þér gáf- B
uð mér að eta, þyrstur var ég |ii
og þér gáfuð mér að drekka, ||
nakinn var ég og þér klædduð |
mig, gestur var ég og þér hýst- S
uð mig, sjúkur var ég og þér ii;
vitjuðuð mín, í fangelsi var ég j§
og þér komuð til mín.“ Og svo 1
bætti hann við: „Hvað, sem þér jjjj
gjörið þessum minna minnstu |
bræðra, það gjörið þér mér.‘* f
Við getum rétt þessum iij
minnstu bræðrum hjálparhönd
og sannað þannig kærleiksþel
íslenzku þjóðkirkjunnar. Við }\
getum lagt málefni þessu lið
á einn eða annan hátt með jj
hjarta, hug og hönd á árinu, jj
sem Sameinuðu þjóðirnar
'helga þessu vandamáli mann- -1;
ikyns. Við getum tekið þátt í ij
fjársöfnun þeirri, sem mun |
fara fram næstu daga, sleppt |
einni bíóferð, einum dansleik, |
einni brennivínsflösku, einu jj
skemmtikvöldi þeirra vegna. |j
Peningarnir verða hafðir til að j;
sefa hungrið, kosta ferðir |
þeirra til þeirra landa, sem f
geta tekið móti þeim, útvega ij
þeim ferðaskilríki, atvinnuleyfi, jj
sjúkrahúsvist, lyf og líknar- Ij
hendur.
En þið getið gefið fleira en
peninga, samúðarríkur hugur, ||
'skilningsrík orð, bréf og hlaða-
greinar, allt, sem vekur til um-
hugsunar, skilnings og úrlausn g§
ar, allt, sem á einhvern hátt jjjjj
er fallið til að afmá þennan
smánarblett úr samfélagi
manna, en skapa hollt og fag--f|
urt heimilislíf og samskipti §f
þjóða í friði og bræðralagi, er | i
mikilsvert og dýrmætt.
Svo gæti skeð, að isumir gætu | i
hugsað sér að veita viðtöku iijj
einhverjum af þessu allslausa jj|;
fólki, veita því stað til að starfa, -
heimili til að annast, hjörtu ||
til að elska, jörð til að ganga
jm í gleði og trú, himinn til að
horfa á í bjartri von á betri j§
hag. Með slíkum gjöfum handa |
minnstu bræðrum meistarans
Jesú Krists skapast ríki Guðs á
jörðu, réttlæti, friður og fögn-
uður hinum aitslausa.
íslendingar, tökum því hönd-
um saman, hvort sem þið búið j:;ji
í borg eða sveit og igerið hlut
þessarar litlu þjóðar sæmileg-
an í hjálp við hina heimilis-
lausu og landflótta. Margt
smátt gerir eitt stórt.
Rvík, 30. 10. 1959.
Árclíus Níelsson.
en sama innbú mundi kosta 100.000 kr. í dag.
Við viljum því beina þeim ummæium til allra heimíla og
einstaklinga a$ endurskoða og hækka hrunatryggingar
sínar mi(>a$ vit5 núverandi vertllag.
Sendisveinn
óskast fyrir hádegi eða allan daginn.
PRENTSMIÐJAN EDDA H.F.
Þetfa er hægt a3 gera meS einu simfali.
SÆEMTvnpjMHjTmir© ©nfrasÆym
tiMBOÐ í ÖLLUM KAUPFÉLÖGUM LANDSINS.
Blaðburður
Ungling vantar itl blaðburðar i
KÁRSNES 1
NORÐURMÝRI
Afg-iðsla TÍMANNS