Tíminn - 13.11.1959, Síða 7

lcitum iimsagnar hans, þegar
kviknað hefur út frá olíukynt
um miðstöðvum, en það er
mjög algengt.
— Er ekki erfitt að greina
eldsupptök í brunarústum?
— Jú, oft á tíðum, til dæm-
is' þar sem kviknað hefur
útfrá rafmagni. Þar getur verið
erfitt að greina hvort brunnar
rafmagnsleiðslur eru orsök eða
afleiðing brunans. Það hefur
iika komið fyrir, að kviknað
hafi útfrá rafmagni, þar sem
engar rafleiðslur voru nærri.
Mer er sérstaklega minnisstætt
þegar eldur kviknaði i hús-
horni. þar sem engin leiðsla
var fyrir. En járnplata hafði
l'eitt sítaúminn ofanað og
myndaðist neistinn við nagla
sem stoð í veggnum. Það hefur
komið fyrir oftar, að það hef-
ur kviknað í vegna rafmagns
á stöðum, sem voru nokkuð
iangt frá rafleiðslum.
En hrsakir bruna eru oftast
eðlilegar, og það tekst yfirlei'tt
að gr’áfast fyrir þær.
Auk þessa rannsakar Magnús
aimenn mál. Faisaðar ávísanir
koma þar mjög við sögu. stund
um með öðrum orðum ávísan-
ir „sem ekki er t!l fyrir sem
stendur“. Slíkir pappírar, sem
álagnús hefur fjailað um uppá
siðkastið, hafa hljóðaú uppá 33
krónur, 30—40 þúsund krónur
og þar í millum.
Vandamál barna
Tómas Einarsson fjallar um
vandamáj barna og unglinga.
— Hver aldurflokkur hefur
sín vándamál, segir Tómas. Ald-
urskeið barna segir venjuieg-
ast 'ti! um havð þau hafa fyrir
stafni.
— Á hvaða aldri ber mest
á óknyttum?
g flokkuð á þar tll gerð spjöld.
>kk farsins. Um 60% allra fingra-
u niu talsinS.
— 10—16 ára. Þá eru þau
athafnamest.
— .Hver eru aigengustu af-
bro-í á þsssum aldri?
— ■ Innbrot og þjófnaðir í
auðgtvnarskyni. Svo skemmdar
verk, 'en þau eru áfstíðabund-
in. Til dæmis er mest af rúðu
brotum á veturna. Það gerir
snjórinn.
Víð' tölum vifj þessi börn
með vitund foreldra ,og barna
verndarnefnd fær skýrslur um
málin.
— Þú situr fundi með barna
verndarnefnd?
■— Einu sinni í viku. Hún
'tekur til endanlegrar af-
greiðslu öM þau mál, sem héð-
an fara. Nefndin kynir sér cvo
heimilisástæður barnanna og
viðhorf i'ore]dr.a og ;'eynir að
bæta úr, koma barninu burlu
eða véita foreldrum ráðlegging
ar.
— Algengt, að börnum sé
ráðstafað burt?
— : Það er til heimili á
Breiðuvík fyrir drengi, sem
þannig er ástntt með, að ekki
er talið heppilegt að þeir séu
í sama umhverfi úm sinn.
Þarna eru 14—15 pláss, full-
skipuð yfirleitt.
Auk þessa rannsakar Tómas
Einarsson önnur ahnenn mál,
en sama cr að segja trai flesta
starfsmenn rannsóknarlögregl-
unnar þótt þeir hafi eirthverja
sérgrein, og stafar þrtð vitan-
lega af mannfæð þessarar
stofnunar.
í hita starísi is
Gengt Tómac-i við borðlð
situr Haukur Bjarnasnn. Hann
er að tala í símann: •— Rann-
sóknarlögreglan. Þeti.a er hann.
Ég er ekki búinn að ganga frá
því endanlega. En þett3 ligg
ur bein; fyrir. Þú heíur framið
þarna skjalafak að riokkru
leyti. En þar sem þú greiddir
— Og þið Jón Halldórsson
Upplýsfuð 25 innbrot óg þjófn
aði i oklóber.
— Það er bara smáskrítlur.
— Þú ert ekki uppnæmur.
— En þeir eru það sumir,
jem kæra hór. — Útaf tíkalli
eða öngu. Þjófnaðir sem aldrei
hafa verið framdir. Sumir týna
hlu'íunum heima hiá sér. Ég
skal lofa þér að heyra eina
sögu um bílstjóra, sem hafði
lofað sveitamanni að sofa hjá
sér um nó:t. Hann kemur hing
að og kærir. að það hafi verið
stolið frá isér — ég man ekki
hvað miklú — veskinu hans
með éinhverjum he'.ling í. —
Lögreglumennirnir Kaukur Bjarnason og l ómas Einarsson.
nú paningana aftur, þá er þetta
komið. Ég veit ekki hvernig
dómsmáiáráðuneytið IKUr á
þetta. Þó þú heíðir munnlegt
umboð, þá mátíu náttúrlega ails
ekki ú'tbúa skriflegt umböð
sjálftir. Ég held að þsáta sé
nú i iagi. En það er ráðuneyt-
ið sem segir til u:n. það. Það
fara öll mál þangað. Þeir hafa
ákæruvaldið. Já, það ber ckylda
til að senda öll mál þangað.
Jú.
Haukur leggur tólið á.
— Hvað er á seyði Haukur?
— Það var maður sem úí-
bjó skriflegt umboð sjálfur til
að cækja kaup annars manns.
Hann skilaði. peningunum, en
ekki fyrr en eftir ajy við vorum
farnir aú vinna að því. Ég
reikna með að hann hafi vitað
það.
Haukur hefur ttnnið hj á
rannsóknarlögreglunni írá 1S54.
Áður var hann í göíúlögregl-
unni. en 1954 hjá Sameinuðu
þjóðunum í New York. Þar
kynntíst. hann starfsaðferðum
bandarísku lögreghmnar. Af
þessari skólun telur Haukur
sig hafa mikið gagn. Hauktir
rannsakar almenn mál, einkum
líkamsárásir, nauðgunarbrot og
ökagjaldssvik.
— Hvað af þessum málmn
er erfiðast að eiga við?
— Eríiðast og skgmmtilegast
að eiga við þjófnaðarmál. Það
er að segja meðan þjófurinn er
ófundinn. Það er eltingaleik-
urinn. Svo þegar maðurinn er,
fundínn og búinn að játa, þá er
glansinn farinn af. Það er hiti
starfsins, sem heldiir áhugan-
um við.
„Smáskríthiru
Njörður Snæhólm situr við
ri'ívélin.a og skrifar. Það er
jai'nan þykkur bunki af skýrsl-
um á borðinu hjá .hónum og
bætist Óðfluga við þótt-hann
grynni á staflanum öðru hvoru
og afhendi upplýst mál .
— Hvað hefur þú verið að
rannsaká uppá siðkast.ð?
— Ég er aidrei með eit-t eða
neitt. Lögreglumaðurinn yppir
öxhim.
— Þarna er bunki.
— Bara legumál.
— En þú hreinsar út og
bætir jafnharðan við.
, — Þegar þetta er búið að
liggja nógu lengi og ekkert.
er hæg't að gera í því, þá bara
skilum við.
Og það gat ekki verið um
neinn annan að ræða en þenn
an sveitamann. Hann var far-
inn snemma út'um morguninn,
bils.jórinn hélt hann hefði
síungið af til að nota pening-
ana. Helmtaði að við næðum
í nianninn til að yfirheyra
hann.
Ok.kur leizt nú ekki á þetta
og spurðum hann hvað hann
hefði verið að gera áður en
hann fór hem. Þá var hann
eitthvað að dútla við bílir.n
vastur hiá Stemclár'. Skipta um
dekk og beygja sig. Og við vild-
um ekki taka sve'tamanninn.
Bílstjórinn vondur. Honum var
sa.g! að fara þr.rna vestureftir
og gá þar sem hann hafði verið
að beygja sig. Cg hann fór í
þessu helvítis fússi vestureftir
og fann veskið þar. Hvernig
heldurðu að hefði farið, ef
sveitamaðurinn, bóndi og bezti
vinur hans. hefð; ver.ið dreginn
hingaff, og við farið að bera
uppá hann þjófnað.?
Hjá Nirð" hittum við lika
Jón Halldórsson, en harin ér
úti'Spáejari rannsóknarlögregL
unnar og náinn samverkamað-
ur Njarðar. Hann hittir maður
oft á götunni og spyr: Hvað er
að frétta hjá lögre.glunni; Jón?
Og Jón hrist'r höfuðið. Brosir
og fer að tala um fjarskylda
h'luti. En augun búa yfir leyndri
vit.neskju um síðustu afbrot,
frainin í Reykjavík. — Hann
er augað, sem sér og eyrað,
sem hlerar í mannþrönginni.
Umferb'ardeild
Á neðri hæðinni lítum við
inni umferðardeildma og h:>tt.
um fyrú þá Óskar Ólason. Krist
nuind Sigu-rðsson og Kristján
Sfgurðsspn. ÞessT þrír ran.n.
saka umferðárbrot, árekstra o,g
slys a-f völdum umferðar. E'nn
þeirra rnætir klukkan níu á
morgnana og er til fimm. Hinir
tveir koma klukkan e'.tt og eru
til á;ta.
V:ð spurjum Óskar hvað á.
rekstrar vélknúinna farartækja
séu orðnir margir síðan um
áramót ’58—’59 og fáum að vita
að b?:r séu 1570.
Óskar bæt'r því við að starfs
skily.rði deTd:.rinnar sóu ekki
viðunanleg:
— Ef sá. ;em er hér. á morgn
ana er kallaður út, er deiidin
mannlaus, og þeir, sem boðað'r
eru. verða eð bíða hér. Ef keyrt
er á bíl, förum við að athuga
það. en yið förum oft á tíðum
ekki að elta uppi þann bil, sam
valdur er að áfekstrinum, ef
hann er stunginn af. Við höfum
hvorki bíl né mannskap tl
þess, Hár er eng'n næturvakt.
Við erum ræstir út, ef við er.
um hema, en slíkt er vitan-
lega undir hælinn lagt. Hús.
næð'ð er einsog hver getur
scð, eitt herbergi. sundurþilj-
að i miðju, og sakborningar og
vitni hlusta á yférheyrslur hver
hjá öðrum, því oft eru margir
inni í einu.
Aðrir sterfsmenn deildarinn-
ar lýsu aðspurðir yf'.r því sem
fyrr er sagt. Þeir Kristmundur
og Kristján sýna fram á hve
starf daildarinnar hefur vaxið
gífurlega hin síðari ár samfara
bíiaeign. Árekstrum fjölgar stöð
u-gt og sama er að segja um
alvarleg slys. Þannig hafa átta
dauðaslys af v'áldum umferðar
átt sér stað á þessu ári, en fjög
ur í fyrr.a. Urnferðardelldina
vaatar bíl og fjórð'a mann.
Laiinráíabrugg
Síðast en ekki sízt komum
við inn í tæknideild og hitium
þann sem l3unráo''i brugg.ar,
Ragnar V;gn\ tæknlíéffræð-
ing., Ragnar er eftirmaður Ax
els Helgasonar, sem toínaði
tæknideildh.a, en l'c'ngu fyrór
þá stoínun hcfðu þe'r Sre nn
Sæmundsson og. Ingóifur Þor-
&teinsson tekið fingraför. Skrið.
ur á þá starLemi koir t á með
stofnun deTdarinnar og er hún
nú hvað ve'gunest' þátturinn
í sterfi .rannsóknaiTögreglunn-
ar. Ragnar íor að vinna með
Axel 1952 og gerði í fjögur ár.
— Rannsókiarstörfin lærði
ég af honum, ;egir Ragnar. Og
svo fór ég út t l Dtnmerkuy
1955. V'ar í iæknL og f ngrafara
rannsðknum með döns-ku lög-
reg'iún'ii i Kaúpmannahöfn og
Óðinsvéurii.
Auk þe.'s hefur Ragnar lsyst at
hendi bréfaskólanámskeið frá
tækniháskóla, sem útskrifar
flesta leyn'lögreglumsnn í
Bandaríkjunum með verkefn’,
sem áskilur 75 slig til prófs.
—• Og hvað er k.ngi opiö hjá
þér, Ragnar?
— Við höfum opið frá 8 til
8, 12 tíma á dag. Svo verðum
við að gegna si-mahringingum
að næturlagi, og það getur
' varla talizt ikemmtilegt. Ég cr
nú búlnn að búa við það í sjö
ár að véra jafnt úti á nóttu
sem degi. — Það var einu s nni
að ég kom á innbrotsstað, veit
ingastofu frá STla & Valda, að
maðurinn, sem át-ti að sjá um
húsið, hafði orð á því, að hann
færi að hætta þassu starf'. Þetla
væri í annað sinn á tveimur ár-
um sem hann væri ræstur út
vegna innbrots. Ég sagði að það
væri nú ekki mikið, Ég fengi
stundum tvær hring'.ngar ;onni
nóttina.
Hér vantar næturvakt einsog
er hjá rann:óknarlc; .'cglu í
flestum öðrum löndum. Þá vacd
þessi næturófriður geng'.nn um
garð. Og starf ckkar kærni að
1-angtum meira gagni. Siundum
er kannske ekki hægt að ná i
A3 neðan starfsmenn um-
ferðardeildir viS skrlfborSið,
talið frá vinsiri logreglumenn
irnir Krisímundur Sigurðsson,
Óskar Ólason og Kristján
Sigurðsson.
T’lið of.nf.á: Ingóifur Þor-
steinsson, yf irvarðstjóri,
M-gnús Eggerfsson, var'Ssti,,
NIö-T-i- Snæhéi n og Jón
Hlidórsson, l'igreglutnenn.
v’f'korrsnd' "Ann'óknarlöaraglu
mar.n, og þá verða st"'*f;n að
bíða t'l næ a dags. Hlutirn'r
látnir dankast.
TæknibrögS
Guð'“und’>;* E'md'son er
samverkamaður Ragnars Vign.
V'ð spvrjum har. ■ um starf-
sk'lycð tæknideTdarvnnar:
— Þau eru ákaflega léleg.
Hér erum v'ð með marks 'konar
tæki. -e:n við höíum erigin skT
yrð:. iil að nota. Ljósprantunar.
vélar, ?em eru óviðkomandi
starfi tækn'd? ldar, cg ljós-
myndavélar t'I að mynda af.
brotamc'an í þsssU hsrbergi,
fcn er akki stærra en það. að
litlu mur.ar að við þurfúm ekki
Frnmbs’.i . bÞ 8