Tíminn - 23.03.1960, Blaðsíða 11

11
T f MI N N, miðvikudaginn 23. marz 1960.
I/ •11 ■ 11° •■ ■
. Kanarnir hlusta ekki neitt
í kvöld efna ungir dæg-
urlagasöngvarar til hjóm-
leika í Austurbæjarbíói og í
þeim bópi er aðeins ein
stúlka Okkur fannst því til-
valið að ræða ofurlítið við
þessa ungu söngkonu Eftir
fáein símtöl komumst við
að því að hún starfaði í
Verzlunarsparisjóðnum.Þeg
ar við komum þangað niður
eftir var okkur sagt að fara
upp á loft og banka á fyrstu
dyr til hægri.
Ekki gekk ferðin upp eins og
á varð kosið því við urðum að
olnboga okkur áfram í gegnum
hóp manna sem sátu og stóðu
þar á ganginum. Allir voru
þeir miög mæðulegir á að líta
og litu mjög flóttalega á dyr til
vinstri Þegar við komumst
loksins í gegnum hópinn og inn
í herbergið til hægri var það
það fyrsta sem við spurðum
um: — Hvað eru ailir þessir
menn að gera hér? — Oh, þeir
eru að bíða eftir bankastjór-
anum.
Skrifstofumær á daginn
söngkona á kvöldin
Unga söngkonan. sem við
ætlum að ræða við er kölluð
Día af vinum sínum og aðdá-
endum. Hún er aðeins 16 ára,
en þrátt fyrir lágan aldur hefur
hún sungið með ýmsum hljóm-
sveitum í meir en ár. Hennar
fulla nafn er Díana Bjarney
Magnúsdóttir og er skrifstofu-
mær í Verzlunarsparisjóðnum
á daginn, en söngkona á kvöld-
in. Er við komum inn í her-
bergið sem hún vinnur í sat
hún við ógurlega stóra ritvél og
vélritaði á víxla af miklum eld-
móði og varð okkar alls ekki
vör fyrr en við hrópuðum nafn
hennar.
Alls ekkert óstyrk
nema í fyrsta sinn
— Segðu okkur, Díana, kvíðir
þú nokxuð fyrir að koma fram
í Austurbæjarbíó?
— Nei, ekki neitt, ég var
hálf feimin í fyrsta skipti sem
ég kom fram, en það var í Hlé-
garði fyrir rúmu ári og söng þá
með Skafta Ólafssyni, agalegt
fjör maður.
— Þér finnst auðvitað ógur-
iega gaman að syngia er það
ekki?
— Ju, ég verð nú að segja
það, ég hef alltaf haft áhuga
fyrir söug.
— Meo hvaða hljómsveit
syngur ur þessa dagana?
— Ég er hætt að syngja í bili
að minnsta kosti, ég er að hugsa
um að fara að læra söng hjá
Demetz og svo er ég líka með
hlutverk í revíu sem er á upp-
siglingu í Sjálfstæðishúsinu, en
ég má vist ekki segja frá því,
svo þú mátt ekki skrifa það.
Hefur sungið með fjórum
hljómsveitum
— Segðu okkur. með hve
mörgum hljómsveitum hefur þú
sungið, síðan þú fyrst komst
fram?
— Fjörum, fyrst með Skafta
Ólafssyni, síðan Fimm í fullu
fjöri, þá City og nú síðast með
Disko. Með þeim söng ég á
Keflaví Kurflugvelli.
— Finnst þér gaman að
syngja fvrir kanana?
— Ég held að þeir hafi nú
ekki verið að hlusta mikið á
okkur. bað eru nú meiri lætin
í þeim Hreint ekkert gaman að
syngja bar.
— Hverjir eru nú uppáhalds-
söngvararnir þínir?
— V;ð skulum nú sjá, það er
Pat Boone, Nat King Cole, Ella
Fitzgerald, Connie Francis. Nú,
svo Ellv, Ragnar Haukur og ég
tala ekki um Guðberg Auðuns-
son.
— Ert þú nokkuð skotin
þessa dagana?
— Nai, guð, ég er alveg frjáls
enn að minnsta kosti
Þar sem við erum farnir að
tefja hana frá starfinu kveðjum
vi?f og lofum að fara á
tónleikana til að heyra hana
syngja jhm.
Krossfari gegn
klámi
Randolph Churchill, son
ur gamla mannsins, hefur
fengið ærlegan löðrung hjá
gömlum vini sínum.
Það er útvarpsfyrirlesar
„inn og stjórnmálamaðurinn
lord Boothby, sem hefur ráð
ist harkalega á hluta brezku
sunnudagapressunnar — og
þá fyrst og fremst á út-
breiddasta blaðið í heimi,
„News of the World“, sem
um þessar mundir birtir
endurminningar kynbomb-
unnar Diana Dors.
Og svo segir hann:
„Minn gamli vinur, Rand
olph Churchill var áður
fyrTi tryggur krossfari gegn
' ■'’ klámi. Nú steinþegir hann
um þetta mál.
Svo er nefnilega mál með
vexti, að Randolph Churc-
hill skrifar nú í „News of
the World.
Hinn digri Randolph er
ekki vanur að láta árásum
ósvarað svo það verður gam
an að heyra hverju hann
svarar lord Boothby.
Má ekki lítik
lækka sig
með vinnu
Nú hef ég ekkert meira
að seglja . . . allt er farið,
minkakápan, skartgripim-
ir . . . Þetta segir Narriman
uppgjafadrottning, sem áð-
ur var gift Farúk konungi
Egyptalands. Hún á ekki
eyri til í eigu sinni.
Hún vill fara að vinna.
Hún hefut ákveðið að taka
á móti tilboði frá stóru
tízkuhúsi í Beirut. Þeir
bjóðast til að borga henni
8000 líbönsk pund á mán-
uði sem fyrirsæta og hún
á að koma fram í þeim kjól
um, sem síðar verða seldir
prinsessum í Saudi-Arabíu.
En Narriman er líka harð-
lega gagnrýnd fyrir þetta.
Blöð í Beirut skrifa að
þetta sé hneyksli og atyrða
hana harðlega. Hún verður
að halda virðingu sinni, ekki
lítillækka sig með vinnu.
s~-gja þau.
En hvað á aumingja stúlk
an að gera?
Konan, sem Farúkkonung
ur hlóð eitt sinn gulli og
demöntum á sér aðeins eitt
takmark í dag, að lifa eins
og annað fólk og hjálpa
móður sinni.
Móðirin er alvarlega veik
Velkonmir í
byltinguna
Fidel Castro er dálítið
barnalegur. Samtímis því
að hann ræðst harkalega á
Bandaríkjamenn og leggur
hald á eigur þeirra, leggur
hann sig í líma við að laða
bandaríska ferðamenn til
eyjarinnar.
Hann hefur komið upp
og þarfnast hjúkrunar. Hún
þjáist af hjartasjúkdómi og
læknar í London segja að
hún lifi sennilega ekki lengi.
— Hún er orðin sjúk mín
vegna, segir Narriman.
Útlegð Farúks og hneyksl i
ið í kr’ingum skilnað þeirra j
Narrimans og konur.gsins!
hafði slæm áhrif á taugar;
móður hennar. I
Hinn frægi franski rithöf |
undur Francoise Mauriac,
segir með beizku brosi frá |
ævintýri, sem hann lenti
nýlega í. Hann var á göngu
ferð um eina af götunum
risastórum spjöldum, þar
sem tveir náungar, annar
með skammbyssu og hinn
með vélbyssu benda á móti
hinum væntanlega ferða-
manni og fyrir neðan stend
ur með stórum bókstöfum:
VELCOME TO OUR REV
OLUTION.
Þetta á sem s-agt að laða
ferðamennina að.
i'álfur franki, takk
a bökkum Signu, þeg-
ar hann kom auga á eina
af fyrstu bókum sínum í
frumútgáfu í glugga forn-
bókasala.
Hann langaði til að eign
ast bókina og sú löngun óx,
er hann tók að fletta bók-
inni og sá að hann hafði
skrifað langa tileinkun til
vinar síns á hana.
—Hvað viljið þér fá fyr
ir þessa bók? spurði hann.
— Þrjá af hinum nýju
frönkum, sagði maðurinn.
Hvað? spurði skáldið undr
andi — og það er tileinkun
^rituð á hana.
— Þér verðið að afsaka,
sagði bókasalinn — ég hafði
t ekki tekið eftir því að höf-
'l undur hafði ritað í hana,
! þá fáið þér hana fyrir hálf
an franka.
í Bretlandi hefur glæðst mikið áhugi á tónlist og sézt stúlkan hér á mynd-
inni leika á fagot, sem er naerri þifí eins .tórt og hún sjálf