Tíminn - 23.03.1960, Blaðsíða 12

12
TÍMINN, miðvikudaginn 23. marz 1960.
Þátttaka smáþjóðar
í alheimsmótum
Oft er um það deilt, hvort'/
lítil þjóð eins og íslendingar /
eigi að kosta til þess miklu fé '/
að taka þátt í alheimsmótum.'/
Það Iiggur í augum uppi, að '/
sigurvonir á slíkum mótum '/
hljóta að vera litlar, hver sem '/
í hlut á, og sér í lasi verður /
undir hælinn lagt, hvort svo fá- ^
menn þjóð hafi hverju sinni /
nokkra íþróttamenn, sem mögu ^
leika hafa til þess að komast ^
í úrslit. Margir álíta þess vegna •.
að ef þannig standi á eigi ekki •
að senda neinn, en nota það •
mikla fé, sem þátttakan hlýtur •
að kosta frekar fyrir fjöldann •
hér heima, t. d. verja því til
bygginga eða mannvirkjagerðar
af miklum mætti allt það sum-
ar að þessu marki, enda mátti ^
sjá þess merki í afrekum ^
<þróttamannanna. Þátttaka um- ^
fram sigurvonir ætti því að •
eiga sér stað, ekki hvað sízt
með tilliti til þess að alltaf get-'
ur eitthvað óvænt skeð í íþrótt
um, hinir mestu sérfræðingar
-já ekki fyrir slíkt, og enginn
veit hvenær happið eða óhapp
ið kann að ske.
(
Ótrúlega margir afreksmenn í
íþróttum koma utan af landi
í þágu íþróttanna.
Þeir, sem þessu halda fram,(
hafa vissulega mikið til síns(
máls, og auðvitað þarf að stilla (
í hóf þátttöku á slíkum mótum (
og senda ekki nema vel fram- (
bærilega menn. Þótt miklu sé (
oft eytt vegna hinna fáu út- (
völdu, sem verða fyrir valinu (
að fá að fara í miklar keppnir, (
má ekki einblína á þá hlið máls (
ins- Ef rétt er á málunum hald (
ið, mun f jöldlnn og íþróttirnar (
í heild á ýmsan hátt eflast með (
þátttöku hinna fáu. Þetta verð- (
ur keppikefli sem fjöldinn stefn (
ir að, sem örfar til dáða. Á slík- (
um mótum læra menn ávallt (
eitthvað nýtt, afla sér aukinnar (
kunnáttu og flytja hana með (
sér heim og þeir, sem heima (
sija, hafa bættari aðstöðu til (
framfara. /
Þetta sýnir sagan Ijóslega. /
1936 f jölmenntu íslendingar til /
Ólympíuleika í fyrsta skipti. /
Auk nokkurra keppenda var)
stór hópur íþróttakennara í för '/
inni, og var þeim boðin ókeypis /
dvöl f Þýzkalandi meðan á leik '/
unum stóð. Þegar heim kom /
báru þessir menn með sér ný /
áhrif og blómaskeið hófst í ís-'/
lenzkri íþróttasögu. /
Nýlega eru afstaðnir vetrar '/
Ólympíuleikar, sem haldnir '/
voru nálægt Kyrrahafsströnd'/
Bandaríkjanna. Ólympíunefnd- ’/
in sendi þangað valið lið og '/
þótt drengirnir kæmust ekki á '/
verðlaunapall, voru þeir landi '/
og þjóð tvímælalaust til hins '/
mesta sóma. Aldrei höfum við '/
áður náð svo góðum árangri í ;
skíðaíþróttum á Ólympíuleikum /
enda framar öllum öðrum Norð /
urlandaþjóðum f Alpagreinum. /
Eitt er það þó i sambandi /
við þátttökuna í þessu síðasta /
alþjóðamóti, sem hefði mátt /
betur fara og ætti e. t. v. að /
breyta til um. Ef kostnaðarsöm /
þátttaka í slíkum mótum á bezt'/
að koma heildinni til góða, verð /
ur líka heildin að fá eins lengi /
að keppa um hnossið og kostur '/
er á. Það örfar ekki alla okkar '/
beztu skíðamenn, — og er jafn '/
vel ekki gott fyrir þá fáu út- '/
völdu heldur, að búið sé að '/
ákveða hverjir skuli fara löngu '/
áður en þörf krefur og meira '/
að segja áður en það keppnis- '/
tímabil hefst, sem leikarnir eru '/
haldnir á. /
Hér var öðru vísi að farið, •/
begar valið var til Melbourne ^
1956. enda kepptust þá margir ^
Komandi sumar er Ólympíu-
sumar í tvennum skilningi
fyrir íþróttaunnendur á ís-
landi. Stóru félögin í höfuð-
staðnum búa sína menn undir
erfiða úrtökukeppni fyrir
Landskeppni við Austur-Þjóð-
verja og Ólympíuleikana. í
Róm. Nýlega hefur verið á-
kveðið að haldið skuli 6. lands-
mót U.M.F.Í. að Laugum í
Þingeyjarsýslu, sem eru sann-
kallaðir „Litlu Ólympíuleik-
ar", enda á vissan hátt mjög
líkt þeim „stóru" í ýmsum
framkvæmdaratriðum.
Þau landsmót, sem haldin hafa
verið á vegum UMFÍ hafa verið
fjölsóttar og skemmtilegar sam-
komur, þar sem æska hinna
dreifðu byg.gða landsins hefur leitt
saman hesta sína í djörfum, prúð-
mannlegum leik. Lang fjölmenn-
ast allra landsmóta var það síðasta
— haldið á Þingvöllum í tilefni af
50 ára afmæli UMFÍ 1957. Öll mót-
in hafa einkennzt af mikilii þátt-
töku í keppnisgreinum, keppend-
um í hverri grein hefur oft skipt
tugum. Hér er því farið eftir
Olympíska kjörorðinu: „Aðalatrið-
ið er ckki að sigra, heldur að taka
þátt“.
Annað, sem sett hefur sérstakan
svip á landsmótin eru skrúðgöng-
ur og vakningarraeður. Eykur
þetta mjög á hátíðleik þeirra, og
hefur góð áhrif á keppnina sjálfa,
því að ,maðurinn lifir ekki á
brauði einu saman".
Síðasta atriðið sem gerir lands-
mótin lík Olympíuleikum er það,
að nokkur ár líða milli þess að
þau eru haldin. Hafa þau verið
betur sótt og betur til þeirra vand
að af þessum ástæðum.
Ýmsir hafa á það bent, að ótrú-
lega margir af beztu íþróttamönn-
um okkar séu utan af landi. Lands
mótin eiga tvímælalaust mikinn
þátt í því. Þar fá hinir fjölmörgu
ungmennafélagar að reyna krafta
sína og mega mótin teljast sam-
nefnari fyrir þá fjölþættu starf-
semi, sem rekin er í ungmenna-
félögunum um land allt.
Það er von og ósk síðunnar að
enn megi svo verða, sem verið hef-
ur, að 6. landsmótið að Laugum
verði vegleg íþróttahátíð, sem
íþróttafólk búi sig vel undir og
íþróttaunnendur fjölmenni á. Sú
ferð mun, ef að líkum lætur,
borga sig vel.
ipJiHjajHfEfáfgjarHfaisiBjgrafafBiHJHnifafEfarafaiarEmfaiBJBfaiararajHiHrafEiHÆfarajgrairafafHiHiangJErarBfHfarafHfHJHiHJHiaiBiaiaEfgiHfEiHJ
Afreksmenn fyrr og nú:
Albert Thomas

Þegar menn ræða um
sigurmöguleika í ýmsum
greinum á væntanlegum
Ólympíuleikum í Róm,
koma ýmis nöfn fram í hug-
ann. Þeir sem „tippa" 5000
m. hlaupið hafa margir þá
skoðun að litli Ástralíumað-
urinn — Albert Thomas —
verði þar fremstur í flokki.
í þessari grein skulum við
lítillega kynna okkur sögu
þessa merkilega garps.
Dvergur, eða hvað?
Þegar hann fæddist í iðnaðar-
hverfi í einni af útborgum
Sidney, þann 8. febr 1935, var
hann svo pervisinn að honum
var vart hugað líf. Það rættist
þó úr kiílinu, sem reyndist líf-
Þrír fræknir hlauparar eftir að þeir
— ásamt Jack Murray, sem vantar á
myndina, settu heimsmet í 4x1 mílu
hlaupl. Þeir eru Dennis Wllson —
Albert Thomas („dvergurinn") og
Herbert Elllott (nr. 1).
seigur, og í dag mælist hann
heila 1.68 m.! Hann hefur rétt
úr kútnum, svo að lengur getur
hann tæpast talizt dvergur, þótt
hæðinni s'é ekki fyrir að fara,
en hér sannast sem oft áður að
„margur er knár, þótt hann sé
smár“, og sést hve sterkur vilji
getur áorkað miklu.
Fyrsta íþróttaiðkun
Sextán ára gekk hann í
íþróttafélag, en stundaði æf-
ingarnax án þess að leggja að
sér að marki þar til 1954. Þá
komst hann í kynni við mann-
inn sem hann s'jálfur þakkar að
mestu framfarir sínar. Thomas
segir um þennan merkilega
mann: „Maður féll í stafi af að
sjá og heyra þennan furðulega
mann, þetta er eins og krafta-
verk.“ Sýnir þetta dæmi glögg-
lega hve utanaðkomandi áhrif
geta haft mikið að segja og hve
miklu þau áhrif, sem menn
verða fyrir frá öðrum geta
áorkað.
Percy Cerutty
Maðurinn, sem þegar varð Thomas leisir .
þjalfari Thomas hefur nu hlotið _
Games-motlnu.
Pirie sést á eftir í 3 mílna hlaupinu á siðasta Emplre
(
heimsfrægð, ekki síður en
„drengirnir" hans. Frægastur
er hann fyrir þjálfun og áhrif á
þann mann, sem margir álíta
Núrma nútímans, Herb Elliott,
en þeir Thomas og Elliott eru
perluvinir og trúa báðir á Cer-
utty eins og nokkurs konar
guð, a. m. k. hvað viðkemur
öllum íþróttum. Afskipti hans
af þeim taka til dagfars alls og
þegar þeir hafa frí frá vinnu
eða námi, s. s. á jólum eða
páskum, dveljast þeir á æfinga-
stöð hans í Portesa, Viktoríu-
ríki.
Leiðin að heimsmeti
„Enginn verður óbarinn bisk-
up“, segir máltækið, og leiðin
fyrir Albert Thomas að heims-
metinu var bæði löng og grýtt.
Áfram hljóp þessi smávaxni
orkuhnútur mílu eftir mílu eft-
ir vinnutíma á kvöldin. í febrú-
ar 1954 hljóp hann 3 mílur á
15:24,8 min. Með æfingakerfi,
sem hann hljóp að meðaltali
110—120 km. á viku hverri,
komst hann á tveimur árum
niður í 13:36,0 mín.
Á Olympíuleikunum í Mel-
(Framhald á 15, síðu).
Orþreyttur eftir keppnl, en . . .
konan og litla dóttlrin veita enda*
lausa gleði og örfun.