Tíminn - 19.06.1960, Blaðsíða 9

T^MXNN, suajaudagina 19. júnf 1960.
i - . >í ■ ■■ / t ""~r
I wn? Ae* C&tœa UV77 M r/cwœa ■
Svipmyndir frá
17.
■ / r
juni
☆
17. júní heilsaði Reykvíking
um með rigninguardembu en
er á leið daginn létti til, ský-
flókar greiddust í sundur og
sólin tók sinn þátt í hátíða-
höldunum. Hátíðahöldin hóf-
ust með skrúðgöngum frá
þremur stöðum í bænum, voru
lúðrar þeyttir og trumbur barð
ar, en fánar blöktu í norðan
golu. Nýbakaðir stúdentar
með hvítar húfur gengu í far
arbroddi ásamt skátum. Æska
höfuðborgarinnar setti þó
mestan svip á daginn, börn-
in gengu í þéttum flokkum,
prúðbúin, glaðvær og hraust-
leg. Þau sungu hástöfum, veif
uðu íslenzka fánanum og mörg
þeirra höfðu uá lofti litríkar
blöðrur.
Sjaldan hefur sést annar
eins fjöldi barna samankom-
inn og á Arnarhóli um eftirmið
daginn en þar var margt og
mikið til skemmtunar. Lúðra-
sveit drengja lé fjörug göngu
lög og börnin sungu óspart.
Síðan fengu þau að sjá nokk
ur atriði úr þremur eftirlætis
leikritum sínum, Karde-
mömmubænum, Undraglerjun
um og Sugga-Sveini. Leikirn-
ir vöktu mikla hrifningu
hinna ungu áhorfenda og eink
um þó söngvarnir úr Karde-
mömmubænum og tóku nú
börnin undir fullum rómi.
Um kvöldið var kvöldvaka
á Arnarhóli. Þar komu fram
Karlakórinn Fóstbræður,
þekktir leikarar og brandar-
arnir dreifðust um miðbæinn
allan fyrir norðangjóstinum.
Ennfremur söng Guðmundur
Guðjónsson óperusöngvari og
vakti mikinn fögnuð áheyr-
enda.
Síðan var dansað á götum
bæjarins, Lækjartorgi, Aðal-
stræti og Lækjargötu fram eft
ir allri nóttu unz þjóðhátíðar
gestir tindust heim fótsárir,
en heitir eftir dansinn og all
ir voru í góðu skapi eftir bjart
an og eftirminnilegan þjóðhá-
tíðardag.
(Ljósm.: TÍMINN, K.M.)
Sigríður Thorlacius ritar um Kvennadaginn 19. júní:
Leiðin til lífshamingjunnar liggur
ekki frá heimilisstörfunum
HitS sanna kve'nfrelsi fólgitS í samábyrg'S
karla og kvenna um myndun þjóftfélagsins
í dag minnast íslenzkar i
konur þess, að árið 1915 var
þeim veittur kosningaréttur
og kjörgengi til jafns við karl;
menn. Það var merkur áfangi
og rétt og skylt að minnast '
með þakklæti oaráttu margra
kvenna — og karla — fyrir
því, að konum yrði veitt laga-
legt jafnrétti á við karlmenn.
Kvenfrelsisaldan reis hátt
víða um heim í kringum alda
mótin síðustu, nú má víst
fullyrða, að það sé aðeins
tímaspursmál hvenær öll1
menningarríki viðurkenna
það sjálfsagða réttlætismál.
íslenzkar konur þurftu ekki
að sækja sinn rétt með blóði
og þjáningum, eins og sums
staðar átti sér stað. Meiri-
hluti þeirra karlmanna, sem
skipuðu löggjafarsamkomu
þjóðarinnar viðurkenndu fús
lega jafnréttiskröfur kvenn-
anna og nú verður þess von-
andi ekki langt að bíða, að
fullkomið launajafnrétti karla
og kvenna verða hér ríkjandi,
svo að konur þurfi ekki að
sóa kröftum sínum í þá ein-
kennilegu orrustu, að koma
fram sem eitthvert minni-
hlutaafl I þjóðfélaginu gegn
ríkisvaldi og öðrum atvinnu-
rekendum.
Jöfn aðstaða
Einu sinni var ég að spjalla
við góðkunningja minn, sem
er mikill áróðursmaður gegn
vínnautn, og sagði við hann,
að mér væri ofstæki í mál-
flutningi ógeðfellt, jafnvel
þótt góðu málefni væri veitt
lið. Þá svaraði hann: stund-
um vinnast mál ekki nema
með nokkru ofstæki. En alda,
sem hátt rís, skolar stundum
burtu því, sem verðmætt er,
raskar gömlum grunni áður
en tími hefur unnizt til að
treysta nýjan.
Kvenfrelsisbaráttan hefur
stefnt að því, að skapa kon-
um jafna aðstöðu til mennt-
unar og starfa og körlum, —
ekki því, að konur eigi um-
fram allt að vinna sömu störf
og karlar. Þó að sum störf
hafi um aldir fyrst og fremst
fallið í hlut kvenna og önnur
orðið hlutskipti karla, þá er
það ekki óumbreytanlegt fyr-
irbæri — sumir karlmenn I
vilja sitja við sauma, elda mat !
og hjúkra sjúkum — sumar !
konur sóttu hér áður sjó, eru !
nú læknar, lögfræðingar o.s. I
frv. En eitt hefur ekki breytzt j
— það eru konurnar, sem ala j
börnin og þar með hefur nátt
úran skipað málum svo, að |
karlar og konur geta aldrei ;
að öllu leyti haft nákvæm- j
lega sömu aðstöðu. Af þeirri
ástæðu munu mál í okkar j
þjóðfélagi og víðar hafa skip-
azt svo, að heirgilisstjórn og
heimilisstörf hafa orðið með-
al megin verkefna kvenna, og
(Framhald á 15. siðu).
AXvempau/