Tíminn - 16.05.1961, Blaðsíða 9

9
ggjEIiNN, þríðjudaginn 16. mal 1&A.
í annað sinn hefur Sam-
band íslenzkra samvinnu-
félaga boðið kaupfélögum
víðs vegar af landinu að
velja fulltrúa úr hópi hús-
maeðra, sem viðskipti eiga
við samvinnufélögin, til að
dvelja vikutíma að Bifröst í
Borgarfirði til fræðslu og
skemmtunar. S.l. föstudag
var blaðamönnum boðið að
Bifröst að hitta húsfreyj-
urnar og fylgjast með síð-
ustu dagskrárliðum, sem
jjeim voru fluttir.
Hraunið um Hreðavatn er
enn grátt og kjarrið nakið, en
hlýja í lofti, og tún tekin að
grænka um Borgarfjörð. Inn-
an dyra í Bifröst er nánast vor-
galsi í gestunum, alls staðar
berast ómur af hlátrum og
samtölum. Um leið og við snör
umst inn úr dyrunum er hringt
til kvöldverðar og það er
skemmst frá að segja, að
hvergi hef ég komið í kvenna-
hóp, sem mér hefur virzt gjörvi
Iegri við fyrstu sýn, en þessar
húsfreyjur, sem eru fulltrúar
frá 18 kaupfélögum úr öllum
landsfjórðungum. Þótti mér
fara saman smekklegur klæða
burður, hvort sem var þjóðbún
ingur eða tízkuklæðnaður, og
frjálsmannleg framkoma, án
allrar tilgerðar.
ALDREIBORH)SKUGGA Á
Eftir að máltíðinni lauk,
innti ég nokkrar konur eftir
því, hvernig þeim hefði líkað
vistin. Hefði ég ekki haft seg-
ulband, hefði ég vafalaust ver-
ið vænd um að hafa blekking-
ar í frammi, svörin voru nefni
lega öll á eina leið: Þetta hef-
ur verið dásamlegur tími, aldr
ei borið skugga á, allir annast
okkur af stakri alúð og hvorki
sparað tíma, fé né fyrirhöfn
til að gera dvölina sem ánægju
legasta.
Ungfrú Olga Ágústsdóttir,
sem starfað hefur undanfarin
tvö og hálft ár hjá fræðslu-
deild SÍS, skipulagði húsmæðra
vikuna og hafði stjórn henn-
ar á hendi, með öruggum stuðn
ingi þeirra hjóna, séra Guð-
mundar Sveinssonar,' skólastj
og frú Guðlaugu Einarsdóttur.
Alls sóttu húsmæðravikuna 44
konur.
Margir ágætir fyrirlesarar
voru fengnir til þess að
skemmta konunum og fræða
um svo ólík efni sem skrúð-
garða, trúmál og heimilishætti
á Spáni, svo aðeins örfá efni
séu nefnd. Dag hvern var viss-
um tima varið til útivistar og
heyrðist mér að Vilhjálmur
Einarsson, i ennari og íþrótta-
kappi, myndi á þeim útivistar-
stundum hafa gersigrað hin 44
kvennahjörtu, enda var það ein
skemmtun á föstudagskvöldið
að keppa hver kvæði beztan
botn við þenna vísuhelming:
44 húsfreyjur á fræðslu
og hvíldarviku í Bifröst
Útivist með Vilhjálmi
vermdi blóð í æðum.
Og botninn sem beztur
þótti var svona;
Skyldi það enda í algleymi,
uppi á Sigurhæðum?
Höfundar beggja vísupart-
anna voru Skagfirðingar, fyrri
helminginn orti kunn skáld-
kona, frú Hólmfríður Jónasdótt
ir frá Sauðárkróki, en botninn
gerði frú Margrét Magnúsdótt-
ir á Nautabúi. Fyrriparturinn
hafði brenglast lítillega í með-
förum, en Hólmfríður sagði
þetta vera hina upprunalegu
mynd hans.
HJÁ BORGFIRÐINGUM
Á miðvikudag buðu konur í
Kvenfélagi Norðurárdals öllum
hópnum til sín í Hreðavatns-
skála á kvöldvöku og bazar,
á fimmfudag var farið að Reyk
holti, hlýtt á messu og þegnar
veitingar hjá prestshjónunum
og létu konurnar mikið af við-
tökum öllum þar. Sýndi prest-
ur þeim staðinn og rifjaði upp
sögu hans. Á heimleið var
staldrað við hjá Barnafossum
og húsmæðraskólinn að Varma
landi heimsóttur, en þar efndu
námsmeyjar í skyndi til sýn-
ingar á handavinnu sinni.
Á föstudagskvöldið skemmtu
húsfreyjurnar sjálfar á kvöld-
vöku, blönduðu þar hæfilega
gamni og alvöru. Kynnir var
frú Margrét Elíasdóttir frá Ak-
ureyri, en margar konur
skemmtu með kvæðalestri, leik
þætti, söng, græzkulausu gamni
í leik og ræðu og fleiru, sem
of langt yrði upp að telja. Frú
Hólmfríður Jónasdóttir flutti
frumort kvæði og vísur, og frú
Bifröst í Borgarfirði.
Ásta Sighvatsdóttir frá Akra-
r.esi, fyrrum kennari á Blöndu-
ósi, lýsti dagskráratriðum þeim
sem konumar höfðu hlýtt og
þakkaði öllum, sem stuðlað
höfðu að því að gera þeim
hvern dag ógleymanlegan.
Þetta var stíðasta kvöldið,
sem konurnar dvöldu í Bifröst
og okkur varð skrafdrjúgt yfir
góðum veitingum. Einhvern
veginn lá í loftinu, að naumast
tímdi nokkur að fara að hátta.
Þar kom þó að fólk tók að
hverfa í herbergi sín. Utan
við gluggann minn leiddu þrest
irnir blíðutóna úr trillum sín-
um í vorhúminu og þreytan
togaðist á við löngunina að
hafa „aukið degi í æfiþátt,
aðrir þegar risu á fætur.“
SÍÐASTA DAGSKRÁIN
Á laugardagsmorgun fylgdist
ég með dagskránni, scm hafin
var með hréssilegum morgun-
söng. Baldvin Þ. Kristjánsson
spjallaði um tryggingamál, Vil
hjálmur Einarsson talaði um
líkamsrækt og síðasta erindi
vikunnar flutti Helgi Sæmunds
son, formaður Menntamála-
ráðs, um þær sérstæðu bók-
menntir íslenzkar, sem alþýðu
menn skapa — stundum í elli
eftir erfitt ævistarf, bókmennt
ir, sem að stílsnilld og lifandi
persónulýsingum standa fylli-
lega á sporði ritverkum spreng-
lærðra rithöfunda. Gerði hann
einkum að umtalsefni bækur
Magnúsar Björnssonar frá
Syðra-Hóli, en þær hafði hann
lesið, er hann sat fjötraður í
mjúkum fannafaðmi Norður-
lands og hafði lítið Ijós og yl
annað en það, sem bækurnar
veittu. „Eftir hundrað ár“,
sagði Helgi, „er vafasamt að
talað verði um Skúla Guð-
mundsson eða Jón Pálmason.
Það er miklu sennilegra að
Húnvetningar verði þá montn
astir af honum Magnúsi".
Síðdegis var húsmæðravik-
unni slitið og stjórnaði skóla-
stjórinn þeirri athöfn. Olga
Ágústsdóttir kvaddi konurnar.
Sagðist hún hafa verið uggandi
um að efna til dvalarinnar svo
snemma vors, en reynslan
hefði orðið sú, að á gönguferð
um sinum um nágrennið hefðu
konurnar mætt vorinu, séð
mosann taka sumarlit og fugl
ana hópast til hreiðurgerðar.
KVATT OG ÞAKKAÐ
Úr hópi gesta þakkaði Sigur
laug Sigurðardóttir frá Brim-
nesi í Skagafirði. Sagði hún
meðal annars, að sízt sæti á
þeim að gleyma að þakka þjón
.ustufólkinu, — húsfreyjur
væru öðru vanari en að ekki
þyrfti nema lyfta hendi, þá
væri þeim veittur allur beini.
Þó taldi hún, að enn væri hið
bezta eftir, — að koma heim,
hitta heimafólk hraust og glatt
og mega lifa á ný þessar ó-
gleymanlegu samverustundir á
Bifröst í endurminningunni,
þegar ferðasagan yrði sögð.
Að lokum flutti forstjóri S.
Í.S., Erlendur Einarsson ávarp.
Taldi hann æskilegt að hér-
lendis ætti eftir að þróast svip-
uð kvenfélög innan samvinnu-
hreyfingarinnar og t.d. í Sví-
þjóð.
_0—
Gjarnan ekki gleymast oss,
glaðra vina kynni.
Líkt og mjúkur kveðjukoss
hvísli úr fjarlægðinni,
kvað Hólmfríður Jónasdóttir
um dvölina á Bifröst.
Kaupfélag Skagfirðinga valdi
fimm konur af félagssvæðinu
til þáttöku í húsmæðravikunni
þær Þóru Þorkelsdóttur, Fjalli
Hólmfríði Jónasdóttur, Sauðár
króki, Guðrúnu Sveinsdóttur
Eyhildarholti, Margréti Magn
úsdóttir, Nautabúi og Sigur
laugu Sigurðardóttur, Brim
nesi. Er dagskráratriðum öll
um var lokið, litu þessar kon
ur inn á herbergi til mín og
báðu mig að koma á framfæri
fyrir sína hönd innilegu þakk
læti til Sambands íslenzkra
samvinnufélaga og Kaupfélags
Skagfirðinga fyrir að gefa þeim
tækifæri til að njóta þessarar
annarrar sæluviku, sem þær
nefndu. Skagfirzka sæluvikan
fer fyrir ofan garð og neðan
hjá sumum okkar, sögðu þær,
en þessarar viku höfum við
notið, hverrar stundar.
— Hvað hefur ykkur þótt
skemmtilegast eða hugnæmast
af því efni, sem flutt hefur
verið? spurði ég.
— Þær voru ófúsar að gera
upp á milli málefna, en kom-
ust þó að þeirri niðurstöðu,
að erindi séra Guðmundar
Sveinssonar um listir hefði
þeim þótt opna fegursta sýn
og erindi Óla Vals Hanssonar
um garðrækt fjalla um það
hagræna atriði, er stæði hjarta
þeirra næst, ræktun fagurra
jurta og gagnlegra.
Ekki voru skoðanir skiptar
um það, að betri félagsandi
en þróaðist í kvennahópnum
í Bifröst þessa viku, fyndist
hvergi. Alúð, gestrisni og
hjartahlýja hefði umvafig þær
hvar sem þær fóru, svo að ó-
mögulegt væri að nefna þar
einn fremur en annan af starfs
liði, fyrirlesurum, eða húsráð-
endum heima á staðnum eða
annars staðar, sem þær bar
að garði.
Kynnin við hinar konurnar
eiga líka eftir að verða okkur
dýr fjársjóður í minningunni,
sögðu þær. Við höfum kynnst
vandamálum hverrar annarrar
og örvast til umhugsunar um
fleira en það, sem að okkur
sjálfum snýr.
—0—
Ekki get ég lokið þessum
pistli svo, að ég þakki ekki
Jóni Arnþórssyni, fulltrúa, fyr
ir hve vel hann bjó að okkgr
blaðamönnum, sem fórum í
heimsókn að Bifröst, og sam-
ferðafólkinu fyrir skemmtileg-
ar samverustundir.
Sigríður Thorlacius.
Húsmæðraskólanum að Hall!
ormsstað var sagt upp laugar-
a’aginn 6. þ. m. að viðstöddum,
allmörgum gestum. Athöfninj
fór fram með venjulegum
hætti.
í vetur stunduðu nám í skólan-
um 26 nemendur, 15 í eldri deild
og 11 í yngri deild.
Hæstu einkunn yfir skólann
hlaut Sigurlaug Stefánsdóttir frá
Mjóanesi, nemandi í eldri deild,
ág. eink. 9,20, en hún lauk námi
á einum vetri. Hæstu einkunn
eftir tveggja vetra nám hlaut
Ragnhildur Haraldsdóttir frá Þor-
26 námsmeyjar í Húsmæðra-
skðlanum á Hallormstað
valdsstöðum á Langanesi, ág. eink. deild kr. 5.725.00. Samanlagður nemanda að jafnaði, og heimilis-
9,03, og í yngri deild Valgerður
Vilhjálmsdóttir frá Þórshöfn, I.
eink. 8,66. Hæst i verklegum grein
um varð Bergljót Stefánsdóttir frá
Ártúni, Hjaltastaðaþinghá 9,04.
Þess má geta, að meðaleinkunn
allra brautskráðra námsmeyja
varð 8,04.
Meðalkostnaður á nemanda varð
í eldri deild kr. 7.050,00 en í yngri
kostnaður fyrir báða vetur hefur
því orðið rétt um 13.000.00 kr.
Dagfæði varð kr. 23.00.
Skólinn fékk rafmagn frá Gríms-
árvirkjun stuttu eftir áramótin
en hafó áður búið við ótryggt
dísilrafmagn frá eigin aflstöð.
Heilsufar var með ágætum í
vetur tæplega 1 veikindadagur á
líf ánægjulegt.
Þegar hafa borizt margar um-
sóknir utn skólavist næsta vetur
og horfur á að skólinn verði full-
skipaður.
Að loknum skólaslitum skoð-
uðu gestir sýningar á handavinnu
og matreiðsluprófum og nutu veit-
inga.
Handavinnusýningin var mjög
fjölbreytt og margt fagurra muna.
Sérstaka athygli vakti sérsýning
duglegasta nemandans úr báðum
deildum.
Við skólann starfa nú auk for-
stöðukonu Ásdísar Sveinsdóttur
tveir fastir kennarar, handavinnu-
kennari Ingunn Björnsdóttir og
Ingibjörg Þoreklsdóttir matreiðslu
kennari, ennfr. tveir stundakenn-
arar, Þórný Friðriksdóttir og Sig-
urður Blöndal og Margrét Björns-
dóttir, aðstoðarkennari.
Sumargistihúsið að Hallorms-
stað-hefur ekki starfað tvö undan
farin sumur, vegna þrálátra trufl-
ana í rafstöð skólans, en verður
nú opnað á ný. V.H.