Tíminn - 26.07.1961, Blaðsíða 1

1-23-23
167. tbl. — 45. árgangur.
Miðvikudagur 26. júlí 1961.
Unnu hjörtu
Islendinga
Stúlkan á myndinni leikur á sekkjapipu og gerir það með prýði,
þótt hún sé lítil, en hljóðfærið stórt. Hafa þeir unnið við húsamáln-
ingar o.fl. að Núpi í Dýrafirði. Á kvöldum skemtu þeir sér og öðr-
um með ýmsum íþróttum, söng, dansi og sekkjapípuleik. Má segja,
að þeir hafi unnið hjörtu allra, sem þeim kynntust, með Irfsgleði
sinni og einlægri framkomu. Sjá grein á bls. 3.
Metlöndun á Siglufirði:
40 þús. mál
á sóiarhring
í gærkveldi var kominn 3—
4 vindstiga kaidi á síldarmið-
unum fyrir austan og voru bát
ar, sem ekki eru búnir ný-
tízku blökkum, farnir að tala
um það sín á milli í talstöðvar,
að varla væri bátaveður. í aII-
an gærdag voru bátarnir að
kasta öðru hvoru fyrir austan
og fá nokkurn afla.
Samfelld löndun var á jSiglufirði
í gær, og þann sólarhringinn hafði
j verið landað þar 40 þúsund mál-
um í verksmiðjurnar, með 8 lönd
unarkrönum, og er þetta mesta
sólarhringslöndun á Siglufirði,
sem sögur fara af síðan öll þessi
löndunartæki komu til sögunnar.
Lítilsháttar dró úr löndunarhrað-
anum síðdegis í gær, en von var
með kvöldinu á fyrstu skipunum
að austan, eftir veiðina í fyrrinótt.
Það er um 20 klukkustunda sigl-
ing austan af Seyðisfjarðardjúpi
fyrir stærri bátana og miklu meira
fyrir marga hina gangminni. Þrjár
verksmiðjur til viðbótar voru að
fara í gang hjá SR á Siglufirði í
gær, og afkasta þær samtals 15—
16 þúsund málum á sólarhring.
Mikill fjöldi skipa var í gær á
leiðinni til Siglufjarðar að austan,
(Framhald á 2. síðu.)
Ný Fróðárundur?
Vestan af Snæfellsnesi hef-
ur borfzt frá mörgum aðilum
til blaðsins sú saga, sem hér
, segir:
Nýi bóndinn á Fróðá í Fróðár-
40 kg. steinn í höfuð konunnar
Hópurinn er að klifra í snar-
brattri skriðu. Allt í einu losnar
' steinn undan fæti eins göngu-
manna. Steinninn er um 40 kíló-
grömm og tekur að skoppa niður
skriðuna. Kona á fimmtugsaldri,
að nafni Aðalbjörg, er stödd
stuttu neðar í. skriðunni og stefnir
steinninn á hana.
Guðmundur Jónasson, fjallabíl-
stjóri er nærstaddur, sér steininn
á síðustu stundu og kaliar í ofboði
til konunnar. Um leið strýkst
steinninn við höfuð konunnar,
hún steypist um koll, en kemur
fyrir sig höndunum vegna aðvör-
unarinnar.
Menn hlaupa þarna til. Konan
iá hreyfingarlaus í skriðunni, en
bjargið skoppaði áfram niður hlíð-1
ina. Allir héldu, að hún væri látin
eða að minnsta kosti alvarlega
slösuð. Mikið blæddi úr höfði
hennar.
Konan reyndist hins vegar vera
með fulla rænu og ekki illa særð,
þótt mikið blæddi. Guðmundurl
fjallabíJstjóri og hjálparmaður
hans bjuggu um sár hennar til
bráðabirgða og studdu hana nið-
ur jökulinn.
Þetta gerðist í síðustu öræfaferð
Guðmundar Jónassonar, sem lauk
í fyrrakvöid. Leiðangurinn var, er
þetta gerðist, að ganga á Kerlingu,
hnjúk í vesturrönd Vatnajökuls.
Konan fékk dálítið taugaáfall,
en stóð sig prýðilega á leiðinni
niður í tjaldbúðirnar, var hún hin
hressasta og kleif fjöll sem aðrir.
Úr þrotabúi
viðreisnarinnar"
Viðreisnin var flan frá upp-
hafi eins og Framsóknarmenn
sýndu fram á strax í fyrravet-
ur.
Áhi'if hennar í fyrstu um-
ferð, sem nú er lokið, til hækk-
unar á verðlagi og framleiðslu-
kostnaði, gátu aldrei orðið und-
ir 1,100 millj. til 1,200 millj.
kr. miðað við óbreytta við-
skiftaveltu. Þetta er byggt á ó-
hrekfiandi upplýsingum, sem
stjórnarliðið hefur ekki reynt
að hrekja.
í þjóðarbúi, þar sem allar
þjóðartekjur voru taldar 5—
6000 milljónir, hlaut þetta áð
leiða til óbotnandi dýrtíðar og
taumlausra erfiðleika fyrir at-
vinnulíf og framleiðslu.
Eftir eitt ár var líkia þannig
komið, að kjaraskerðingin var’
orðin 15—20% miðað við okt.
1958, og tekjur bænda og verka
manna. Ríkisstjórnin stóð og
barði höfðinu við steininn, og
vildi í engu breyta til lækkun-
ar á verðlagi. Þá hófust víðtæk-
ustu verkföll, sem hér hafa
þekkzt, enda þá enginn finnan-
legur, sem því gat haldið fram,
að hægt væri orðið að lifa af
verkamannakaupi né tekjum
þeim, sem bændum eru ætlað-
ar. Tæpast er hægt að hugsa
sér aumari niðurstöðu en þetta.
j Algjört þrot kr'epustefnunn-
i ar. En þetta var einmitt það,
1 sem sagt var fyrir þegar út í
þessa glæfra var lagt.
hreppi, Jón B. Jónsson, hefur nú
í sumar staðið í miklum bygginga
framkvæmdum á Fróðá. Hann
fékk jarðýtur úr Reykjavík til
þess að grafa grunna fyrir íbúðar-
húsi, skepnuhúsum og veiðimanna
kofa. Fyrir stuttu réð hann til sín
smiði til húsagerðar.
Segir sagan, að ekjci hafi verið'
allt með felldu, meðan á dvöl
þeirra smiða stóð. Eiga þeir að
hafa séð sauðifé fljúgandi í loftinu
um hábjártan dag, og kvörtuðu
þeir einnig sáran yfir því að vera
klipnir og kvaldir um nætur og
héldi það fyrir þeim vöku, ag því
er hermt er. Svo er víst, «»j þeir
fóru á brott eftir fáeina daga.
Ailt frá dögum Eyrbyggjásögu
hefur Fróðá verið talin hið mesta
draugabæli. Ein svæsnasta drauga
saga landsins er í Eyrbyggju, og
gerðist á Fróðá. Síðan hafa mynd-
azt áframhaldandi þjóðsögur um
staðinn.
Smiðirnir virðast þó vera konrn-
ir yfir mestu draugahræö’sluna,
ef satt er frá henni sagt, því að
vinna er nú hafin á ný í hús-
byggingunni. Verður fróðlegt að
vita, hvort meira ónæði verður
af völdum dularafianna á Fróðá.
Barn hrapar
til bana
Á sunnudaginn varð sá
hörmulegi atburður á Bakka-
firði eystra, að barn hrapaði
í bakka eða hömrum við sjó
og beið bana af.
Hér var um ag ræða stúlku-
barn á fimmta ári, en ekki hefur
blaðinu tekizt að fá örugga vit-
neskju úm nafn þess eða for-
eldra. Litla telpan féll fyrir háan
bakka í sjóinn, og tókst ekki að
bjarga lífi henn»-