Tíminn - 26.07.1961, Blaðsíða 16

Miðvikudaginn 26. júlí 1961.
M7. blað.
☆
Á efslu mynd'
tnni er hin nýja
kirkja í Eyvind-
arhólum á vigslu
daginn. Næst
sést ,er sóknar-
nefndarmenn og
prestar ganga
til kirkju meS
helga gripi, og
fara fremstir
Eyjólfur Þor-
steinsson á
Hrútafelli og Sig
urSur Jónsson i
Eyvindarhólum.
NeSsta myndin
er af skírnar-
fonti þeim, sem
burtfluttir Eyfell
ingar gáfu kirkj
unni. (Ljósmynd:
Sigurjón Jónss.)
☆
Kirkjuvígsla und-
ir Eyjafjöllum
Hingað er kominn fransk-
ur listmálari til að gleyma
öllu, sem hann hefur lært og
verða sér úti um nýjabrum í
listinni. Hann heitir Claude
Blin, þrítugur að aldri, hefur
undanfarinn áratug verið bú-
settur í París, lokið námi við
École Nationale des Beaux
Arts og hefur skömm á þeim
skóla eins og öllum öðrum
skólum.
— Annað hvort er maður list-
málari eða ekki listmálari, sagði
Claude Blin í viðtali við blaða-
mann Tímans á Moccakaffi í gær,
skólar eru oftast íhaldssamir og
sneiða hjá nýjungum. Það getur
verið ágætt fyrir gagnrýnendur
og listfræðinga að ganga í skóla
og raunar geta listmálarar lært
tækni og tækjameðferð á skóla-
bekk. En uppspretta listarinnar
er ekki í púltinu
Á reimuðum skóm
Það bendir strax til þess að
Claude Blin er góðpr listmálari,
að hann hefur ekki skegg niðrá
bringu eða hár niðrá herðar, hann
gengur ekki einu sinni í grodda-
peysu eða reimalausum skóm.
Hann gæti alveg eins verið starfs-
maður á ferðaskrifstofu eða verzl
unarmaður í sumarfríi. En klæða-
burður manna er enginn lokadóm-
ur á list þeirra og því skyldi fólki
ráðlagt að leggja leið sína í
Mocca þessa dagana og virða fyrir
sér vatnslitamyndir Blins, en þær
hefur hann allar málað hér á ís-
landi. Flestar frá Reykjavík og
Mývatni.
Endurnýjun
— Ég bjó mig lengi undir ís-
landsferðina, sagði Claude Blin.
í hálft ár málaði ég eingöngu
vatnslitamyndir til þess að vera
sem bezt undirbúinn, þegar hing-
í bollanuiii ?r kaffið hans Guðmundar á Mocca, á veggjunum eru vatnsi
litamyndir Claude Blins — og svo er stúlkan aS horfa á Ijósmyndarann IM.
Franskur máiari sýnir
Reykjavík í nýju ijési
Sunnudaginn 23. júlí vígði
biskupinn, herra Sigurbjörn
Einarsson, nýja kirkju að
Eyvindarhólum í Austur-Eyja-
fjallahreppi að viðstöddu
miklu fjölmenni.
Austur-Eyfellingar, búsettir
í Reykjavík og Vestmannaeyjum,
fjölmenntu til vígsluhátíðarinnar.
Eftirtaldir prestar aðstoðuðu
við vígsluna: Sigurður Einarsson
í Holti; Jón M. Guðjónsson á
Akranesi; Sigurður Haukdal á
Bergþórshvoli; Arngrímur Jónsson
í Odda; Sveinn Ögmundsson í
þykkvabæ og Hannes Guðmunds-
son á Fellsmúla.
(Framhald á 2. 'síðu.)
að kæmi. Það er óþægilegt að
vasast langar leiðir með olíuliti
og léreft. Heima í París mála ég
aftur á móti jöfnum höndum olíu-
og vatnslitamyndir. Ég hef ferð-
azt um flest lönd Evrópu, gert
mér far um að kynnast fólkinu
og atvinnuháttum, landslagi og
litum. Þannig hef ég leitazt við
að endurnýja list mína og frjóvga
hana. Og nú er ég kominn til ís-
lands.
, — Og ánægður með dvölina
— Ég kom hingað snemma 1
júní, ætlaði upphaflega að vera
aðeins mánuð, en fer ekki fyrr en
um miðjan ágúst, svarar Claude
Blin, hér hef ég hitt fyrir vinsam
legt fólk og hjálpfúst og dvölin
hefur í alla staði orðið árangurs
rík.
— Kynnzt íslenzkum máluium?
— Já, bezt lízt mér á Sverri
Haraldsson, Nínu Tryggvadóttur,
Kristján Davíðsson og Barböru.
Nofar bursta
— Og málað mikið?
— Vissulega. Ég er ekki lands-
lagsmálari, þótt greina megi í
myndum mínum landslag, útlit
húsa og yfirbragð bæja. Það er
nánast tilviijun. Það, sem orkar a
mig og vekur myndir mínar, eru
litirnir og uppbyggingin. Það. sem
er á bak við hlutina. Þú tekur eft
ir því að drættirnir í myndunum
eru mjög breiðir og bygging':
einföld. Það er vegna þess, að éa
nota bursta en ekki pensla. ein
og flestir vatnslitamálarar. Þetta
geri ég ekki vegna fordildar eða
til þess að skapa mér persónuleg-
ian stíl, heldur til þess að losna
tvið öll aukaatriði úr uppbygging-
unni og litaspilinu, reyni þannig
að sópa burt því, sem glepur fyrir
:iarna máisins.
Gott fólk hefur stundum verið
J vorkenna mér vegna sólarleys-
þar sem ég hef staðið og málað.
Það er mikill misskilningur, ég er
ekki að mála póstkort til land-
kynningar, heldur að sækjast eft-
ir nýjum og ferskum áhrifum. Og
þau koma jafnt í rigningu og
dumbungi. Og hér hef ég upplifað
margt óvænt og nýstárlegt.
Povkjavík í nýju Ijósi
Claude Blin hefur í hyggju að
íara til Siglufjarðar og kynnast
þar iðandi athafnalífinu og hann
mun einnig dvelja vikutíma í Land
mannalaugum og ganga á vit ís-
lenzkrar náttúru. Hann hefur þeg-
ar ferðazt til Mývatns og Þing-
valla og kynnt sér Reykjavík. Og
víst er um það, að Reykvíkingar
munu græða á íslandsferð Claudes
Blins engu síður en hann sjálfur,
því að á myndum hans í Mocca-
kaffi birtist höfuðborgin okkar í
nýju ljósi, sem enginn innborinn
hefur skynjað hana áður. — j.
Claude Blin
skegglaus aá reimuðum skóm.
Ekið á kú
Fimmtudaginn 29. júní var ekið
á rauðkolótta kú austan til við
túnið á Þyrli á Hvalfjarðarströnd,
sennilega síðari hluta dags. Eig-
andi kýrinnar, Sigurður Helgason,
býst við, að hann verði að lóga
henni, vegna meiðsla, sem hún
hlaut, og óskar hann, að sá, sem
ók á kúna, gefi si.g fram við hann
'eða rannsóknarlögregluna í Reykja