Tíminn - 12.08.1961, Blaðsíða 5

'ÍMINN, laugardagimi 12. ágúst 1961.
Útgefandi: FRAMSÓKNARFLOKKURINN
Framkvæmdastjóri: Tómas Amason. Rit-
stjórar: Þórarinn Þórarinsson (áb.), Andrés
Kristjánsson, Jón Helgason Fulltrúi rit-
stjórnar: Tómas Karlsson Auglýsinga-
stjóri: Egili Bjarnason — Skrifstofur
í Edduhúsinu — Simar: 18300—18305
Auglýsingasimi: 19523 Afgreiðslusími:
12323. — Prentsmiðjan Edda h.f.
-----ERLENT YFIRLIT
frystihúsín
Adenauer spáð mikfum sigri
Kosningabaráttan í Vestur-Þýzkalandi fer nú óíum harínandi
Gengislækkunin og
í greinum Eysteins Jónssonar, sem birzt hafa undan-
farna daga hér í blaðinu, hefur það verið sannað með
glöggum dæmum úr reikningum frystihúsanna, að ekki
hafi verið minnsta þörf að fella gengið vegna þeirrar
kauphækkunar, sem samvinnufélögin og verkalýðsfélög-
in sömdu um.
Eins og menn muna, taldi ríkisstjórnin í vor, að at-
vinnuvegirnir gætu vel staðið undir 6% kauphækkun
strax og 4% til viðbótar á næsta ári. Samvinnufélögin
sömdu um 5% meiri kauphækkun en þetta.
Hvaða áhrif hefur svo þessi 5% kauphækkun á af-
komu frystihúsanna, sem hafa verið talin þau atvinnu-
fyrirtæki, er þyldu kauphækkun verst?
Þessu hefur Eysteinn Jónsson svarað greinilega:
„Eg segi, og byggi á athugun reikninga og verð- og
framleiðsluútreikningum frá Sölumiðstöð hraðfrystihús-
anna og útflutningsdeild SÍS, að vinnulaunakostnaður í
frystihúsum sé, að meðaltali, fremur undir en yfir 20%
af útflutningsverði afurða húsanna. Af þessu er auðvelt
að sjá, að 5% hækkun á kaupi samsvarar 1% breytingu
á útflutningsverði. Þetta verður ekki hrakið, hvernig sem
æpt er í móti því, því að þessi fullyrðing er varleg.“
Mbl. hefur reynt að bera á móti því, að þessir út-
reikningar væru réttir og í því sambandi birt tölur, sem
Eysteinn hrekur skilmerkilega:
„Þeir Mbl.-menn gera sér lítið fyrir og fullyrða, að
vinnukostnaður frystihúsanna sé 50% af útflutningsverði
afurðanna. Þessa rangfærslu er ekki erfitt að hrekja.
Hráefniskostnaður frystihúsanna mun nálægt 50%
af útflutningsverði afurða húsanna.
Nú segir Mbl., að vinnukostnaðurinn sé 50%. Ef ein-
hver heil brú væri í þessu, þá ætti hráefnið og vinnu-
laun í húsunum að gleypa allar tekjur frystihúsanna upp
1 topp og ekki vera grænn eyrir eftir til að mæta eftir-
töldum útgjöldum:
Vöxtum, eins og þeir eru nú léttbær liður, bæði af
rekstrarlánum og stofnlánum; umbúðum, útflutnings-
gjöldum, bílakostnaði, vátryggingum öllum, opinberum
gjöldum, rafmagni og olíum, varahlutum og efni til við-
halds vélum og húsum, ammoníaki og öðrum þvílíkum
efnum, fyrningum húsa og véla og margs konar öðrum
liðum ótöldum, svo sem símakostnaði o. s. frv.“
Þessar staðreyndir, sem Eysteinn rekur, sanna það
vissulega ótvírætt, að gengislækkunarinnar var ekki
þörf vegna atvinnuveganna, enda hefur Mbl. ekki önnur
rök til að réttlæta hana en að birta falskar tölur, eins
og að vinnulaun séu 50% af kostnaði frystihúsanna, þeg-
ar þau eru sannanlega innan við 20%.
Misnotkun útvarpsins
Það hefur nú verið afhjúpað til fulls, að stjórnarlið-
ar ætla ekki að hika við að misnota útvarpið.
Fréttaaukar þeir, sem ráðherrar og embættismenn
hafa fengið til að segja hlutlausar fréttir af einstökum
atburðum, eru nú notaðir til að koma fram einhliða
áróðri um umdeildustu stjórnaraðgerðir, sbr. greinar-
gerðir Ólafs Thors og Jóns Maríussonar um gengislækk-
unina.
Því er hins vegar hafnað, þegar andstæðingarnir
vilja fá að svara þbssum áróðri. Betur er ekki hægt að
auglýsa misnotkunina.
<
<
/
/
/
/
/
/
r
'/
'/
/
'/
'/
/
/
'/
'/
'/
'/
'/
'/
/
. /
/
/
/
/
/
/
/
/
/
\r.
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
(
/
/
/
/
/
/
/
ÞANN 17. september næstk.
fara fram þingkosningar í Vest-
ur-Þýzkalandi og sveita- og
bæjarstjórnarkosningar í Aust-
ur-Þýzkalandi. í gamni og al-
vöru er sagt, að úrslitin séu
fyiir fram jafnviss á báðum
stöðunum. Ulbricht sé viss um
„sigur“ í Austur-Þýzkalandi og
Adenauer í Vestur-Þýzkalandi,
þótt sigur hans byggist á allt
öðrum forsendum. Sam-
kvæmt seinustu skoðanakönn-
un í Vestur-Þýzkalandi hefur
flokkur Adenauers, kristilegir
demokratar, stöðugt verið að
vinna á undanfarið, og myndi
fá um 60% atkvæða, ef kosið
væri nú. Adenauer virðist ekki
heldur kvíða neinu. Hann dvel-
ur nú í sumarbústað sínum suð-
ur á Ítalíu og fékk þar fyrir
nokkru heimsókn bandaríska
utanríkisráðherrans, sem fór
þangað til viðræðna við hann
um Berlínarmálið.
ÝMSAR ástæður munu valda
því, að Adenauer hefur verið
að vinna'á undanfarið. Veiga-
mesta ástæðan er þó talin Ber-
línardeilan. Almenningur virð-
ist líta svo á, að ekki sé heppi-
legt að skipta um stjórn meðan
hún stendur sem hæst. Aden-
auer hafi reynzt traustur og
farsæll í skiptum sínum við
austrið og hann njóti trausts
vesturveldanna. Willy Brandt
kanzlaraefni jafnaðarmanna og
aðalkeppinautur Adenauers,
geti ef til vill reynzt vel, en
hann sé miklu óreyndari en
Adénauer og samstarfsmenn
hans.
Þá hefur það vitaniega sitt
að segja, að flokkur Adenauers
virðist hafa nær ótakmörkuð
fjárráð til áróðurs. Gizkað hef-
ur verið á, að flokkurinn muni
eyða um 400 milljónum króna
í kiosningaáróður, og er það að
sjálfsögðu margfalt meira en
jafnaðarmenn geta lagt af
mörkum.
NOKKUÐ þykír bera á því,
að kristilegir demokratar beiti
óvægilegum og svæsnum áróðri.
Sumir kosningafundir þeirra
eru sagðir minna helzt til mikið
á fundi Hitlers. Þessir fundir
byrja oft á því, að áður en aðal-
ræðumaðurinn talar, hvort held
ur sem það er Adenauer,
Strauss eða einhver annar, að
bornar eru upp áróðursspurn-
ingar, sem beint er gegn jafn-
aðarmönnum, og mannfjöldinn
látinn svara með aðstoð talkórs.
Þannig er búið að „hita“ fund-
inn upp áður en aðalræðumað-
urinn talar og hann fær þá oft
engu lakari undirtektir en
Hitler for'ðum.
Þá gengur persónulegi áróð-
urinn gegn Brandt langt úr hófi
fram. Hvíslað er um það, að
hann sé lausaleiksbarn og því
vafasamt siðferði að gera hann
að kanzlara Þýzkalands. Þá er
honum mjög legið á hálsi fyrir
að hafa gerzt norskur ríkisborg-
ari og raunverulega barizt gegn
Þjóðverjum á stríðsárunum,
þótt sú barátta hans beindist
gegn Hitler og nazistum. Aden-
auer læzt reyna að draga úr
þessum áróðri, en læðir jafn-
framt fram ýmsum eitruðum
setningum, eins og þessari: —
Fyrirrennari minn í kanzlara-
embættinu (þ. e. Hitler) var
Austurríkismaður, gerir það þá
nokkuð til, þótt Norðmaður
verði eftirmaður minn?
Af hálfu jafnaðarmanna er
nokikuð reynt að nota þennan
áróður gegn Brandt til þess að
gera hann að píslarvotti, en það
virðist ekki takast vel.
AF HÁLFU jafnaðarmanna
er lagt kapp á þann áróður, að
kristilegir demokratar séu bún-
ir að stjórna svo lengi, að rétt
sé að skipta um. Þá er aldur
Adenauers notraður gegn hon-
um, en hann er nú 85 ára og
verður því rétt níræður, þegar
næst verður kosið. Fylgismenn
Adenauers benda á, að Aden-
auer beri enn aldurinn vel og
dreifa út ýmsum kímnilegum
sögum til þess að draga úr þess
um áróðri jafnaðarmanna. Ein
er t. d. sú, að Adenauer hafi
nýlega boðið manni sæti í
stjórn sinni með þeim ummæl-
um, að hann gæti ef til vill orð-
ið eftirmaður sinn, ef honum
gengi' vel. Maðurinn svaraði: —
Svo lengi get ég ekki beðið.
Málefnalegum áróðri beinir
Willy Brandt nú fyrst og
fremst að utanríkismálunum.
Uppistaðan i þeim málflutningi
hans er sú, að stjórnin hafi
ekki gert nóg til þess að kynna
málstað Vestur-Þýzkalands út á
við. Áróður Rússa fái því miklu
meiri undirtektir út um heim-
inn, eínkium í hlutlausum lönd-
um, en ella þyrfti að vera.
Nógu góður áróður sé ein
helzta leiðin til að koma fram
sameiningu Þýzkalands. Aden-
auer og fylgismenn hans segja
hins vegar, að hér þurfi gætni
samfara festu. Of mikill áróður
geti aðeins hert kalda stríðið og
gert illt verra. Samningaleiðum
megi ekki loka. Því til sönnun-
ar hefur víða verið komið upp
áróðursspjaldi af Adenauer, þar
sem sýnt er, hvernig hann félck
því ágengt með samningum í
Moskvu, að Rússar slepptu þýzk
um stríðsföngum úr haldi. Ad-
enauer lýsir og jafnan þeirri
trú sinni, að hægt verði að ná
samkomulagi um Berlinarmálið
eftir að lokið sé flokksþingi
kommúnista í Moskvu í októ-
ber. Til þess að svo geti orðið,
þurfi vestrið að vísu að vera
ákveðið og samstillt, en jafnan
reiðubúið til samninga.
AF HÁLFU ‘Adenauers og
fylgismanna hans er því mjög
haldið fram, að jafnaðarmönn-
um sé ekki að treysta, því að
þeir séu tækifærissinnar, eitt í
dag og annað á morgun. Þetta
er auðvelt fyrir Adenauer að
rökstyðja, því að jafnaðarmenn
hafa fyrir kosningarnar breytt
verulega um stefnu, bæði í inn
anríkismálum og utanríkismál-
um. Þeir reyna að gera bilið
milli sín og kristilegia demo-
krata sem minnst. Þeir fara
því ólíkt að og Kennedy, sem
reyndi að gera bilið milli sín
og Nixons sem mest.
Aðalbaráttan í kosnmgunum
er nú framundan og má vera,
að hún breyti einhverju. Jafn-
aðarmenn treysta mjög á glæsi-
leika Brandts í lokaþættinum.
Auk aðalflokkanna tveggja,
ki'istilegra demokrata og jafn-
aðarmanna, taka frjálsir demo-
kratar þátt í kosningunum,
ásamt nokkrum smáflokkum,
sem ekki þykja liklegir til að
fá þingsæti. Flokk/askiptingin í
þinginu er nú þessi: Kristilegir
demokratar 289, jafnaðarmenn
181 og frjálsir demokratar 45.
Þ. Þ.
Brandt og Adenauer á furdi í Berlin. Sagt er, að Brandt sækist nú mjög eftir þvi að fá myndir, þar sem
hann sést við hlið Adenauers.
/
/
/
/
/
/
/
'<
/
/
y
/
/
;
;
;
;
;
;
;
;.
;
;
;
;
;
;
;
;
;
‘r
/
'/
/
/
/
/
/
/
/
;
/
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;
f
/
/
/
/
/
/
/
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;
;