Tíminn - 12.08.1961, Blaðsíða 7

TfMINN, laugardaginn 12. ágúst 1961.
7
sévssrð
Guðmundur Vilhjálmsson, SySra-Lóni
Viðauki og leiðréttingar
Þegar birt var í Tímanum 8.
júlí s. 1. afmáelisgrein um Kaup-
félag Langnesinga, hafði greinar-
höfundur ekki tiltæka mynd af
stofnanda og fyrsta kaupfélags-
stjóra þess, Guðmundi Vilhjálms-
syni, sem lengst bjó að Syðra-Lóni.
Guðmundur var fæddur 1884,
að Skálum á Langanesi. Foreldr-
ar hans voru Vilhjálmur Guð-
mundsson bóndi þar og síðar á
Ytri-Brekkum og kona hans Sig-
ríður Davíðsdóttir Jónssonar frá
Lundarbrekku í Bárðardal. Guð-
mundur var kaupfélagsstjóri og
lengstum jafnframt formaður fé-
lagsins í nl. 20 ár.
í fyrrnefndri afmælisgrein var
það misnermt, að Vilhjálmur|
Davíðsson á Heiði hefði verið
meðal stofnenda félagsins, heldur
var það Jóhannes Jóhannesson á
Ytra-Lóni, en nafn hans hafði
fallið niður.
Skrifstofur Kaupfélags Langnes-
inga hafa þegar verið fluttar í hið
nýja verzlunarhús félagsins.
Fyrir neðan mynd af einu elzta
húsi á Þórshöfn stóð Beykishús,
en húsið hét Beykisbúð.
Undir mynd af starfsfólki stóð
Þórhallur Sigurðsson, en átti að
vera Þórhalla Sigurðardóttir. Er
það prentviíla, sem að vísu er aug-
ljós, þar sem um unga konu er
að ræða. Hinar villurnar, sem leið-
réttast hér með, eru ekki blaðinu
að kenna, heldur vegna ófullkom-
inna upplýsinga greinarhöf.
PHJ
Málflutningsskrifstofa
Málflutningsstörf. innheimta
fasteignasala skipasala
Alþýðublaðið er með harmagrát
yfir því, að Magnús Bjarnason
náði ekki endurkjöri í stjórn Kaup
félags Skagfirðinga, og þykist
hneykslast á, að Jóhann Salberg,
sýslumaður, skuli nafa verið kos-
inn í stað Magnúsar, maður, „ ..
sem liggur nú undir kæru fyrir
ýmiss konar misferli, eins og
kunnugt er“, svo sem blaðið
kemst að orði. Segir blaðið, að
með þessu sé verið að „ofsækja“
aumingja Magnús.
Hörmung er að heyra þetta. Jú,
Magnús féll við stjórnarkjörið. En
nýlunda er að heyra það, að ef
maður fellur í fijálsum kosning-
um, þá stafi það af því, að verið
sé að „ofsækja" hann. Allir vita,
að það á sér stað á hverju ein-
asta ári í öllum mögulegum félög-
um, að skipt sé um menn í stjórn-
um þeirra og mun svo verða
áfram, ef þjóðin fær að búa við
frjálsar kosningar. (En sennilega
yrði ríkisstjórninni nú ekki mikið
fyrir því, að afnema stjórnar-
skrána með bráðabirgðalögum).
Mun næsta fátítt, að talað sé um
„ofsóknir" í því sambandi, eða til
hvers heldur Alþbl. að frjálsar
kosningar séu viðhafðar?
Alþýðuflokksmenn hafa rætt
um það opinberlega að takmarka
málfrelsi á Alþingi og fréttafrelsi
í útvarpi. Kannski við megum
eiga von á því, að þessi merkilegi
málsvari lýðræðisins, Alþýðuflokk
urinn, beri. fram frumvarp um
það á næsta þingi, að afnema
frjálsar kosningar og rökstyðji
það þá með því, að koma þurfi
í veg fyrir að Alþýðuflokksmenn
séu „ofsóttir"?
Hvað sýslumann áhrærir, þá er
það rétt, að hann var „ákærður“.
Skagfirðingar þekkja þá „ákæru“
og tildrög hennar. Það er létt
verk að ákæra og laglegur „mór-
all“ væri það eða hitt þó heldur,
ef svipta ætti þann mann öllum
trúnaði, sem yrði fyrir ákæru ein-
hvers og einhvers slöttólfs, — án
þess að nokkuð liggi fyrir um rétt
mæti ákærunnar. Það liggja oft
ýmsir undir ákærum og ef fylgja
ætti til fullnustu þeirri kenningu,
sem ymprað er á í Alþbl.-grein-
inni, er ekki að vita, nema að-
standendum umræddrar ritsmíðar
kynni að þykja nærri sér höggvið.
Annars hefur mér skilizt, að
þeim, sem ekki vildu una áfram-
haldandi setu Magnúsar Bjarna-
sonar í stjórn K. S., sé engin laun-
ung á ástæðunni til þess. Alþýðu-
flokkurinn hefur nú um sinn sýnt
samvinnufélögunum slíkan fjand-
skap, að sjálft íhaldið er yfir sig
hrifið. Eðlilegast hefði verið, að
Magnús Bjarnason, sem trúnaðar-
maður samvinnufélags, hefði and-
mælt aðförum samherja sinna.
Honum virtist annað. Þar næst
| sýndist sjálfsagt, að hann léti vera
I að reyna til að réttlæta þær.
Einnig það varð Magnúsi ofraun.
, 'Á aðalfundi K.S. í fyrra beitti
hann sér gegn því, að samþykkt
væri tillaga, sem fól í sér vítur
á ríkisstjórnina fyrir árásir henn-
ar á samvinnufélögin. Enginn ef-
ast um að Magnús Bjarnason sé
nýtur maður á margan hátt. En
þegar svona var komið, þótti ýms-
um sýnt, að honum væri annað
hentara en gæta hagsmuna sam-
vinnumanna. Þess vegna var
Magnúsi Bjarnasyni nú veitt lausn
frá því starfi, sem hlaut, sam-
kvæmt eðli málsins, að vera hon-
um nokkur þolraun.
— mhg ■
Hilmar Jónsson:
Orftift er íriáls*
Alfreð Gíslasyni í
Keflavík svarað
i:
Jón Skaftason hrL
lón Grótar Sigurðsson. lögfr
i
Laugaveg) 105 (2 hæði
Morgunblaðið birti 2. ágúst all-1
mikla ritsmíð eftir bæjarstjórann I
í Keflavík, Alfreð Gíslason. Er |
það langt mál, sem einn vinurj
hans sagði að hefði mátt orðast
í þremur setaingum. Eg mun nú
leitast við að draga fram aðalatr-
iðin og svara greininni lið fyrir
lið, enda er hún mestmegnis árás
á undirritaðan. Þeim sem elcki
þekkja hæstvirtan 8. landskjörinn
þingmann, skal bent á, að maður
sá er með afbrigðum lítillátur. Tek
ur hann fram í upphafi greinar
sinnar, að val flokksmanna hans á
sjálfum honum sem bæjarstjóra
í Keflavík hafi verið mikið happa
verk fyrir byggðarlagið, „þar eð
Sjálfstæðisflokkurmn muni af
þeim ástæðum halda meiri hluta
sínurn við næstu kosningar.“
Litlar þakkir virðist því Eggertj
Jónsson fyrrverandi bæjarstjóri;
fá fyrir sitt „fómfúsa“ starf og
óvilhalla stuðning við þingmann-
inn í erfiðleikum hans. Fullyrðir
þingmaðurinn, að hann hafi sagt
starfi sínu lausu algerlega „óþving
aður af nokkrum". Skýtur það
æði skökku við tilkynningu hæst-
laus eins og sést bezt á þessum
samskiptum hans við lögregluþjón
ana. Sem dæmi um miskunnsemi
sína segist A.G. hafa haft líf mitt
í höndum sér í tvö ár samfleytt.
Ástæðan er sú að ég hafi gerzt
■tarlega brotlegur við lögin, en
hann af góðmennsku sinni hlíft
mér fram á sinn síðasta embætt-
isdag. Hið hryllilega glæpamál
mitt sem Alfreð verður svo tíð-
rætt um, er meiðyrðamál, sem lög
reglustjórinn á Keflavíkurflug-
velli höfðaði á mig vegna blaða-
greinar um smygl og fleira á
Keflavíkurflugvelli. Var ég dæmd
ur í sekt krónur 600. Var mér
aldrei birtur dómur í málinu né
krafinn um sektina fyrr en þenn
an júnídag, að tveir lögregluþjón-
ar komu frá A.G. og höfðu fyrir-
mæli um að flytja undirritaðan
i fangelsi, ef sektin yrði ekki
greidd þegar í stað.
Til skamms tíma hefur ekki
verið hirt um að innheimta slíkar
sektir en nú mun sá háttur vera
upptekinn. En mér finnst nú nokk
uð djúpt í árinni tekið hjá Alfreð,
að segja að hann hafi haf.t l£f mitt
Keflavíkur. Þangað var ég ráðinn
samkvæmt hollráðum Alfreðs að
því er segir í greininni en hon-
um láðist að fá umsögn um pilt-
inn. „Hefði ég spurzt fyrir um
manninn hjá fyrri húsbónda
hans, Snorra Hjartarsyni, bæjar-
bókaverði í Reykjavík, er ég viss
um, að ég hefði aldrei hleypt hon
um nér að safninu", segir orðrétt
í greininni. Þetta ómak hefði ég
getað sparað Alfreð, þar eð um-
sókn minni fylgdi einmitt með-j
mæli frá Snorra Hjartarsyni ogj
fara þau hér á eftir:
„Hilmar Jónsson hefur unnið
við Bæjarbókasafn Reykjavíkur
frá 1. júlí 1956. Þennan tíma hefur
hann unnið bæði í útlánsdeild
safnsins og lesstofu og jafnframt
gegnt ýmsum öðrum bókavarðar-
störfum. Einnig hefur hann ann-
azt eitt af útibúum safnsins um
nokkurra mánaða skeið. Hann hef
ur því kynnzt og tekið þátt í öll-,
um daglegum störfum á bókasafn-
inu og er því vel undir það búinn
að taka að sér sjálfstæða bóka-
varðarstöðu.
Samkvæmt þeirri reynslu, sem
ég hef fengið af störfum hans,
veiti ég honum mín allra beztu
meðmæli. i
Snorri Hjartarson, bæjar-
bókavörður.“
Að Alfreð hafi einhverju ráðið
um ráðningu mína, er bezt að,
vísa til fundargerðarbókar safns-!
stjórnarinnar. Þá mun koma í
ljós að Alfreð kom þar hvergi
Sími '1380
Guðlaugur Einarsson
Málflutningsstofa, |
| »
ÍFreyiugötu 37, sími 19740 •
i i
ULRICH FALKNER
AMTMANNSSTÍG 2
, virts dómsmálaráðherra. Þar seg-
! ir: „að meðferð refsimála hafi
reynzt áfátt að því leyti a® mörg
um þeirra hafi ekki verið sinnt
og með'ferð annarra dregizt leng-
ur en skyldi“. Alfreð hefur hins
vegar sína snjöllu skýringu á
j lausnarbeiðni sinni og hún er sú,
! „að áframhaldandi samstarf við
j undirmenn mina í lögregluliðinu
hafi verið síður en svo fýsilegt
fyrir mig“. Þeir voru hinir seku,
enda hvergi liðtækir við lögreglu-
störf, en Alfreð saklaus, má lesa
út úr greininni. Saklaus maður
sagði sem sagt starfi sínu lausu
til þess eins að hinir seku gætu
haldið áfram sinni fyrri iðju. Sam
kvæmt þessu ber yfirmanni að
hrökklast frá. ef undirmenn hans
sýna honum mótþróa. Nú gáir sá
góð'i maður Alfreð Gíslason ekki
að því, að í núverandi stöðu sinni
sem bæjarstjóri, er hann eftir
sem áður yfirboðari hinna ógn-
vekjandi lögreglumanna, þar eð
þeir eru ,að einum undanskildum,
bæjarstarfsmenn.
Miskunnsemi A.G. er takmarka-
í höndum sér út af sex hundruð
krónum.
„Bókavörðurinn greiddi dóms-
sektina með tékka úr sjóði bóka-
safnsins", heldur þingmaðurinn á-
fram. Þessi broslega athöfn fór
fram að sögn Morgunblaðsins 28.
júní og eins og aðrir dauðlegir
menn fæ ég í lok hvers mánaðar
kaup mitt greitt, séu peningar
fyrir hendi í bókasafnssjóðnum.
Bað ég annan lögreglumanninn að'
skipta tékkanum, sem hljóðaði
upp á hina venjúlegu mánaðar-
greiðslu. Gerði hann það og bofg-;
að'i undirritaður síðan lögreglu-
manninum 600 krónur af þeim
peningum. Eru þeir vitni að þe.ss-
um sögulega atburði. Það getur
vel verið eftir annarri þekkingu
A.G. að dæma, að hann álíti að
það varði við lög, að ég fái kaup
mitt greitt á réttum tíma. Og
kannski verður' það ein þeirra um
bóta sem hinn nýi bæjarstjóri
okkar hyggst hrinda í framkvæmd.
En smeykur er ég um að það
verð’i fjárfrek „umbótastarfsemi".
Víkur nú sögunni að Bókasafni
nærri. Um störf mín sem bóka-
varðar læt ég nægja að birta
kafla úr síðustu ársskýrslu bóka-!
fulltrúa ríkisins. Þar segir: „í
Keflavík var ungur og áhugasam-j
ur maður, sem starfað hafði á|
Bæjarbókasafni Reykjavíkur, ráð
inn til að gera innkaup á bókum
til nýs safns og starfrækja það,
og á fyrsta ári urðu bókalán safns
ins ofan við meðallag bæjar- og
héraðsbókasafna hér á landi“.
Reykjanesið, málgagn Sjálfstæðis-
flokksins í Keflavík segir enn frem
ur um störf mín í leiðara: „Hér-
aðsbókásafnið hefur farið mynd-
arlega af stað ... “.
Þar með er sagan ekki sögð íj
sambandi við safnið. Á bókhaldi;
þess hefi ég ekki hundsvit enda1
fjárreiður þess í hinni mestu ó-
reiðu, segir 8. landskjörinn. Þenn
an ósóma þurfti því að lagfæra.
Af einskærri tilviljuri varð vinur
A.G., Kári Þórðarson, rafveitu-
stjóri í Keflavík, fyrir valinu, en
hann var kosinn gjaldkeri í stjórn
safnsins. Maður sá er með eindæm i
(Framhald á 13. síðu). I
>*
Á víðavangi
Lýíræíi í hættu
Er þetta lýðræðisskipulag,
sem við búurn 'Við? Hvar er lýð
ræðið og frelsið? Ætlar núver-
andi valdasamsteypa að ganga af
lýðræðinu dauðu? Þannig
spyrja menn þessa dagana. Og
er það nokkur furða? Kosning-
ar eru undirstaða lýðræðisþjóð-
félagsins og í kosningum velja
menn þá stefnu, sem fylgja á
í þjóðmálum á hverju kjörtíma
bili. Sá þingmeirihluti, sem
myndaðist í síðustu kosningum
var kjörinn til allt annarra
verka, en hann hefur unnið. Þeir,
sem kusu Sjálfstæðisflokkinu,
kusu leiðina til bættra lífskjara
án nýyra skatta, álagna og dýr-
tíðar. Þeir kjósendur, sem veittu
þingmönnum umboð til að
framkvæma þessa stefnu voru
sviknir þegar í stað með setn-
ingu „viðreisnarlaganna". Þjóð-
in reis upp oig mótmælti og laun
þegar í landinu fylgdu eftir
þeim mótmælum með almenn-
um verkföllum, sem nálguðust
allshérjarverkfall. Samvinnu-
hreyfingin beitti sér fyrir sann
gjarnri og hóflegri lausn verk-
fallanna og sýndi þá hve já-
kvætt, þjóðholt og ábyngt afl
hún er í þjóðfélaginu, því að
samningarnir voru þannig úr
garði gerðír, að þeir áttu að geta
tryggt varanlegar kjarabætur og
vinnufrið i landinu næstu ár,
ef skynsamlega var á málum
tekið. Enginn hefur enn treyst
sér til að segja að hagkvæmari
samningum fyrir atvinnuvegina
hafi verið unnt að ná. Ríkis-
stjórninni átti þá þegar að verða
það Ijóst, að þjóðin sætti sig
ekki við þá stefnu, sem ríkis-
stjórnin var aí5 framkvæma,
enda hafði ríkisstj. ekkert um-
boð til að framkvæma hana. f
stað þess að bregðast við á lýð-
ræðislegan hátt, traðkar ríkis-
stjórnin á lýðræði og þingræði
og hegðar sér sem einræðis-
stjórn. Hún afnemur þingræðið
og lætur þingmenn sína sam-
þykkja undir hótunum, að taka
vald af Alþingi um gengisskrán
inguna. Hún framkvæmir stór-
fellda gengislækkun — svö stór-
fellda, að engin rök er hægt að
færa fyrir henni. Hún misnotar
rík.isútvarpið á hinn lúalegasta
hátt og lætur lesa upp megnan
áróður kryddaðan talnafölsunum.
Hún neitar afí kalla saman þing.
Hún neitar að ræða málið í út-
varpsumræðu frammi fyrir
þjóðinni. Hún neitar að verða
við kröfu Framsóknarmanna um
þinigrof og nýjar kosningar.
Hún neitar Framsóknarflokkn-
um að fá lesin í útvarp sjónar-
mið Framsóknarflokksins. Hún
framkvæmir þá stefnu, sem er
þveröfug við þá stefnu, sem þeir
fengu umboð til að framkvæma
— og þegar mikill meirihluti
þjóðarinnar mótmælir, hundsar
hún það og vegur enn í sama
knérunninn, þótt lýðræðisleg
skylda ríkisstjórnarinnar væri
tvímælalaust að leggja málin
undir dóm þjóðarinnar fyrst
hún vildi ekki framkvæma
aðra stefnu. Er unnt að ausa
meira vatni á myllu kommóriista
en með slikum vinnubröcðum?
— Svo er höfuðið bítið af skömm
inni með því að saka þá ivðræð-
issinna, sem halda vilja grund-
vallarreglur lýræðisins í heiðri
um kommúnisma og kommún-
istadekur.