Tíminn - 22.08.1961, Blaðsíða 14

TÍMINN, þriðjudaginn 22. ágúst 1961.
En hvað var um Hallfrlði?
Hún sat framarlega í kirkj-
unni, að norðanverðu, milli
foreldra sinna. Hún var náföl,
hvíldi með höfuðið við öxl
Sigurður og lygndi augunum,
eins og hún svæfi. Ekkert tár
vætti hvarma hennar, brjóst-
ið lyftist að sönnu nokkuð,
en hægt og rólega. Móðir
hennar hélt um aðra hönd
hennar og strauk hana lát-
laust. Hún drúpti höfði og
tárln hrundu þétt. Sigurður,
faðir Hallfríðar, sat hins veg-
ar við dóttur sína. Hann hélt
í hönd hennar milli sinna
handa án þess að hreyfa þær.
Hann var mjög alvarlegur,
horfði þurrum augum inn í
kórinn, á prestinn, sögðu
sumir, og bar höfuðið hátt.
Svo gekk líkfylgdin undir
sálmasöng út í kirkjugarðinn,
að gröfinni stóru, og þar
stóðu kisturnar þrjár hlið við
hlið. Faðirinn í miðið. Prest-
urinn kastaði rekunum og
söngurinn hófst að nýju. Lík
mennirnir hófu moksturinn
og kepptust við. Hallfríður
losaði sig úr handarkrika
Sigurðar, gekk út um sálu-
hliðið, upp á kirkj uhólinn, þar
settist hún, svo aðeins sá of-
an á kollinn og brast í ákaf-
an grát. Þar fundu foreldrar,
hennar hana, er greftruninni
var lokið. Þau gengu að gröf'
inni, höfðu þar skamma við-
dvöl, héldu svo frá kirkjunni.
Er þau komu að túnjaðrinum
kom Óskar yngri hlaupandi
á eftir þeim, reyndi að fá þau
til þess að koma heim og
þiggja góðgerðir. Þegar það,
tókst ekki, kvaddi hann þau.1
Og er hann rétti Hallfríði
höndina, blikuðu tár í aug-
um beggja.
XXXIX.
Ásrún bauð séra Þórði og
maddömunni; Ásmundi hrepp
stjóra og Ásdisi, konu hans,
til erfisdrykkju á Sjávar-
bakka, auk þess líkmönnun-
um öllum, konum þeirra og
nokkrum fleiri hjónum, þar á
meðal hjónunum á Hálsi, en
ekki Sveini í Lækjarbrekku,
eða konu hans.
Allur þessi hópur hélt að
Sjávarbakka um kvöldið og
var þar setið að át- og
drykkjuveizlu lengi nætur.
Þegar séra Þórður sýndi á
sér fararsnið, bað Ásrún hann
að tala við sig. En þar sem
að öll bæjarhús voru fullset-
in, fór Ásrún með prestinn
fram á dyraloft. Þar settust
þau á sína kistuna hvort.
Prestur renndi augum um
loftið. Þar var allt fágað og|
snyrtilega fyrir komið. Ann-
að sást ekki á Sjávarbakka.
Og presti var hugsað til þess
með nokkrum söknuði, að
þetta ætti eftir að breytast
með nýrri ábúð. Nú varð hon-
um litið til Ásrúnar. Hún sat
þögul, sorgmædd og þreytu-
leg.
— Hvað viljið þér mér hing
að? spurði prestur.
Það var sem Ásrún vakn-
aði af dvala. — Eg bið yður
ur héldi nýja bænum. Bærinn
er þó byggður fyrir mína pen
inga og barnanna minna.
— Já, það er þá svona, sagði
séra Þórður. — Dettur yður
í hug, að Hallfríður hugsi sér
nýja bæinn áfram?
— Eg get ekki svarað því,
en hún á ekki að sitja hér í
makindum, þegar ég verð að
hrekjast burtu.
— En segjum nú svo, að
Hallfríður sé ófrísk, þá má
hún ekki við því að missa
37
að fyrirgefa það ,að ég kalla
yður hingað, sagði hún. —
En annan einverustað á ég
ekki meðan gestirnir voru
hér. Eg þarf víst ekki að
spyrja um það. Það er víst
engin leið til þess, að ég fái
að halda jörðinni, þó að ekki
væri nema hálflendunni?
— Nei, Ásrún mín. Því mið-
ur .Mér hefði verið það hin
mesta gleð'i, að þér hefðuð
setið hér áfram. En það er
ógjörningur. Jónas, sem tek-
ur jörðina, er búinn að sleppa
sinni jörð. Hún er byggð. Það
er ekki þægilegt um ábýli á
þessum árum. Þaö eru alltaf
margir um eitt, ef eitthvað
losnar, nema fjallabýli. Þér
gátuð í vetur fengið jörðina,
er Óskar heitinn sleppti
henni. Um það þýðir ekki að
tala nú.
— Gætuð þér ekki komið
þvl til leiðar, að ég fengi að
vera í húsmennsku hér með
einhverja lítilsháttar grasnýt.
Látið mér eftir nýja bæinn.
Eg heyri sagt, að þér kaupið
hann, sagði Ásrún.
— Vilduð þér eiga heima
í nýja bænum? sagði prestur.
— Já.
— Jæja, Ásrún mln. Ekkl
bjóst ég við þessu.
— Haldið þér, að mig taki
það ekki sárt að hrekjast héð
an, vera húsvillt, en Hallfríð
1 — Þakka yður fyrir, séra
Þórður, mælti Ásrún. — Nú
hef ég von.
Prestur horfði á hana.
Mörgu hafði hann kynnzt um
dagana. Þetta tók öllu fram.
i Upp á dyraloftið barst
sálmasöngur innan úr bæn-
um. Prestur reis úr sæti sínu
og gekk til dyra. Hann var
feginn því, að þessu samtali
vaí- lokið.
En Ásrún átti eftir að tala
við hreppstjórann. Hún bað
hann um einmæli.
— Já, Ásrún min. Eg skal
ræða við þig. En það má ekki
taka langan tíma. Eg sé að
presturinn býst til brottferð-
ar. Eg ætla að vera honum
samferða. Svo vék hann sér
að konu sinni og bað hana
að ferðbúast. (
Þegar Ásrún bauð til dyra
loftsins, kom hik á Ásmund
hreppstjóra. — Þessi glæfra-
stigi er ekki fyrir gamlan
mann eins og mig, sagði
hann. Þó fikraði hann sig
upp á loftið.
— Hvað viltu tala um, Ás- ^
rún mín? sagði hann, ter|
hann hafði hagrætt sér á
kistunni.
Ásrún sagði honum í fáum
orðum, hverju prestur hefð'i
lofað henni.
— Nú er það undir þér kom
íð, hvort þetta tekst, sagði
hún loks.
— Þarna kemur þú mér á
óvart eins og oft áður, sagði
hreppstjórinn. — Eg ætlaði
að bjóða þér til mín með
fimm börnum. Tveim þeim
ingatökum á þeim, sem undir
hann eru gefnir. Hverf þú frá
þessari vitleysu.
En Ásrún lét sig ekki. Hrepp
stjórinn lofaði liðsemd sinni,
en hvaðst þó gera það nauð-
ugur.
Þannig lauk þessu móti.
Nokkrum dögum siðar kom
sendisyeinn hreppstjórans að
Sjávarbakka og flutti þau tíð
indi, að Ásrún fengi hús-
mennskuna. Hún mætti fá all
ar fyrningarnar, en enga gras
nyt til slægna, ekki einu sinnl
þrjú börn, Oskar, Lýð öl
unni. Nýi bærinn rúmar vel
þann hóp. Þér eigið ráð á bæn
, um. Eg heimta skýlaust svar.
Hver segir, að Hallfríður sé
ófrísk? Óskar lofaði mér að
eiga ekki fleiri börn með
! henni í meinum. Orð sín hélt
hann alltaf. Eg trúi ekki, að
nýja bæinn, ef hún á kost á
honum. Svo er hann alltof lít-
ill fyrir yður.
— Þér hugsið meira um
léttúðardrósina en mig, ein-
stæðings ekkju, úrræðalitla.
Þessu hefði ég ekki trúað á
yður, séra Þórður, sagði Ás-
rún og nú var stillingin horf-
in úr rómnum. — Eg verð ekki
í húsmennsku með meimAeo^elátu og tveim yngstu börn-
urium og nafna mínum þeim
fimmta. Þú máttir hafa það
eins og þú vildir. Eg geröi
ráð fyrir því, að þú réttir
fóstru þinni hjálparhönd.
Hún er tekin mjög að þreyt-
ast og þarf á hjálp að halda.
Þú hefur gaman af bústjórn.
Á Sjónarhóli ‘er margt að
orð hans bregðist, fyrr en ég I gera. Og við mikil umsvif
tek á. Og þó að svo væri, á lægjast öldur harmsins. Hér
Hallfríður ekki betra skilið
fyrir það. Léttúð hennar olli
hrösun Óskars. Þar var hann
veikur fyrir. Þann veikleika
notfærði Hallfríður sér. Ein-
hvern tíma hefnist henni fyr-
ir það.
á Sjávarbakka verður þú
aldrei glöð í þrengslum hús-
mennskunar. Þetta er óráð,
Ásrún, Komdu til mín og
láttu Sjávarbakka hverfa í
fjarska og gleymsku.
— Nei, Ásmundur fóstri
Þér eruð þreyttar ogj minn. Eg skil ekki við Sjávar
úrvinda af harmi, sagði séra
Þórður. — Eg skal fá yður
nýja bæinn, en þér verðið
sjálfar að semja viö ábúand-
ann. Ásmundur hreppstjóri
bakka. Eg byrja nú hér í hús
mennsku, en reyni áð ná jörð
inni allri. Og það skal takast.
— Nei, Ásrún min. Þettaj
yfirgengur minn skilning. Þú
er maðurinn, sem nær tiljþekkir ekki nýja bóndann.;
allra. Leitið hans. Ef hannjkann er ekkert lamb að leikaj
hjálpar yður ekki, getur þaðjsér við. Og það get ég fullyrt,
enginn. I að hann tekur engum vettl-'
Þriðjudagur 22. ágúst:
8,00 Morgunútvarp.
12,00 Hádegisútvarp.
12.55 „Við vinnuna": Tónleikar.
15,00 Miðdegisútvarp.
18.30 Tónleikar: Harmonikulög.
18.55 Tilkynningar.
19,20 Veðurfregnir.
19.30 Fréttir.
20,00 Erindi: Borgarastyrjöldin á
Spáni (Vilhjálmur Þ. Gíslason
útvarpsstjóri).
20.25 Tónleikar: Kóratriði úr ójíer-
um eftir Mascagni, Verdi. —
Kór riki/óperunnar í Stuttgart
fiytnr.
20.45 Kvöldvaka Reykvíkingafél'ags-
ins í umsjá Ævars R. Kvarans
leikara. Flytjendur auk hans:
l Séra Bjarni Jónsson vígslu-
f biskup, Helgi Hjörvar rithöf.,
Þórhallur Vilmundarson próf.,
Árni Óla ritstjóri, Kristinn
Hallsson óperusöngvari, Guð-
mundur Jónsson, óperusöngv-
ari og Gísli Magnússon píanó-
leikari.
22,00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 íþróttir (Sig. Sigurðsson).
22.25 Lög unga fólksins (Guðrún Ás-
mundsdóttk).
23,15 Dagskrárlok.
Þriðjudagur 22. ágúst.
Öldulengdir:
Miðbylgjur: 217 m (1440 Kr/
sec.).
FM-útvarp á metrabylgjum:
96 Mr. (Rás 30).
20.00 Einkennislag afmælis-
útvarpsins.
Mannvirki og stofnanir —
rafveitan, höfnin og hita-
veitan, gatna- og holræsa-
gerð, vatnsveitan (viðtöl í
umsjón Sveins Ásgeirsson-
ar — milli atriða svipmynd-
ir frá fyrri tíð).
20.45 Kvöldvaka Reykvíkingafé-
lagsins — Ævar Kvaran
stjómar. Flytjendur: Séra
Bjarni Jónsson, Helgi Hjör-
var rithöfundur., Þórhallur
Vilmundarson prófessor., og
Árni Óla ritstjóri. Auk þess
einsöngur, píanóleikur og
gluntasöngvar — af sviði).
22.00 Létt lög af plötum.
22.10 Dagskrárauki. Tvísöngvar:
Óperusöngvararnir Guðm.
Jónsson og Þorsteinn Hann-
esson. Útvarpað frá sviði.
EIRÍKUR
VÍÐFFÖRLI
Ulfurinn og
Fálkinn
25
Hinn dulbúni Eiríkur tók fjör-
lega þátt í hávaðasamri veizlu her-
mannanna, og sá í hendi sér, að
hann átti auðvelt með að komast
brott. Hann dró sig í hlé og fór út,
og í náttmyrkrinu velti hann því
fyrir sér, hvernig hann ætti að
fara að því að finna Ervin. Þá
heyrði hann nokkra menn nálgast
með hesí — Hvemig lízt þér á
nýja kónginn? spurði annar. —
Hann líkist pabba sínum. Verst, að
hann skyldi vera drepinn. — Já,
það var bölvað, sagði annar, en
þegar Ervin prins verður krýndur
í kvöld, verður tvöföld veizla, því
að það verður um leið brúðkaups-
veizla.