Tíminn - 25.08.1961, Qupperneq 14

T4
TÍMINN, fostuaaginn 25. ágúst 1961.
Hallfríður sundrað'i heimilis-’
friðnum, slík var hún í Ásrún
ar augum. Hún hafði farið
ránshendi um dýrustu verð-
mæti heimillslífsins. Og enn
var hún reiðubúin. Um það
efaðist Ásrún ekki eina stund.
Hún sjálf hafði hlífzt við,
meðan Óskar lifði. Nú skyldi
þeirri hlífð lokið að fullu.
Hvaða hlífð átti Hallfríður
skilið? Fjandi heimilislífsins
var hún í einu og öllu. Nú
hlaut hún sjálf, ofan á allt
annað, að sleppa jörðinni. Ef
allt hefði verið með felldu,
hefði hún getað búið áfram
með börnum sínum, notið
þeirra hlunninda og verð-
mæta, sem búið var að leggja
í jörðina. Allt var þetta tapað,
og Hallfríður átti sök á því.
Og enn myndi hún reiðubú-
in að vega i sama knérunn.
Það var versta sárið. Nei, nú
skyldi spyrnt við fótum, svo
að um munaði. Ef Hallfríður
lúpaðist ekki niður, skyldu á-
tökin slík, að önnur hvor
þeirra félli. Alltaf skyldi hún
hata Hallf ríði.. Og alltaf
skyldi hún vera á varðbergi
gegn henni. Hið einkennilega,
við allt þetta uppgjör varl
það, að aldrei hvarflaði að
Ásrúnu, að hún ætti sök á upp t
hafinu. Hún horfði einblínt
á það, sem hafði gerzt og gæti
gerzt, ef ekki væri við öllu
séð, og óð helreykinn, sem
æsti, hryllti og ógnaði í senn. |
Óskari varð heldur ekki
svefnsamt. Honum stóð eng-,
inn ótti af móður sinni. Hann (
þekkti orðið hennar lundar-
far. Hún lét harminn og
gremjuna villa sér sýn. Það^
myndi lagast. En honum var
ekki sama um Hallfríði. Það
náði engri átt, að hún færi
ein til Ameríku. Óskar átti
bá samleið með fjöldanum, að
hann gat búizt við því, að
Hallfríður væri ófrisk. Og að
sleppa henni þannig á sig kom
inni út í óvissuna, var ótækt.
Hvað myndi pabbi hans hugsa
ef hann vissi slíkt? Annað
hvort varð Hallfríður að
hætta við Ameríkuferðina eða
hann fylgdi henni. Bezt að
láta ekki á neinu bera.
Strjúka með Hallfríði á síð-|
ustu stundu. Þó var honum!
það ljóst, að slíkt var ókleift
án samþykkis hennar. Hann \
yrði að tala við Hallfríði og
vinna hana á sitt mál. En
hvað um mömmu hans?
Henni var borgið. Sjálf bjó
hún yfir miklu starfsþreki,
átti hreppstjórann að og fríð
an barnahóp, þótt hans misstl j
við. En hafði hann farareyri
vestur? Hreppstjórinn hafði
tekið í sína umsjá .peninga
búsins. Það gerðist, er hann
heimsótti Ásrúnu, meðan líkið
stóð uppi. Að vlsu átti hann
lítið eitt sjálfur, er faðir
hans hafði afhent honum, er
salan fór' fram á búinu, en
varla myndi það nægja. En
hann átti í búinu. Líklega
yrði hann að selja einhverj-
um arfsvon sina, þó að hún’
nótt. Henni fannst því líkast,.
að fjötrarnir, sem á henni!
lágu, hefðu enn sýnt nýjan,:
haldgóðan þátt, sem yki erfið
leikana og magnaði andspyrn1
una, flækjan yxi jafnt og stöð
ugt. Aldrei hafði hún fundið
það betur en nú, hve margt
herjaði á, er mann bar af
réttri leið. Þó yrði það alltaf
mesta sæla lífs hennar, sem
aðrir töldu hm«vkslið mikla.
VIL.
Oft er atburðarás tímans
! * I!
BJARNl UR FIRÐI:
ÁST 1 i MEINUM
40
færi fyrir lítinn pening, svo
að hann kæmist. Og eftir all-
mikil heilabrot fann hann
mánninn, sem hægt var að
leita til. Honum ógnaði slík-
ur kaupmáti. En það varð
ekki við öllu séð. Óskar velti
fyrir sér hinu nýja viðhorfi.
Leið svo nóttin, að lítið svaf
hann.
Hallfríði varð heldur ekki
svefnsamt. En það var enginn
nýlunda í seinni tíð. En nú
hafði nýtt viðhorf birzt henni
við komu Óskars. Hana renndi
grun um, að Óskar byggl yfir
meiru en hann gaf unp. Og
hún kannaðist við. nð hann
væri geðfelldastur þeirra syst
kina. Gjarnan hefð’i hún kos
ið liðveizlu hans. Hann var
henni eins og góður bróðir.
Lengra mátti hvorugt beirra
hugsa. Henni var óhætt. En
þótt hún vissi margt um það,
sem með Óskari bjó, þá var,
hó hula vfir innsta innræti
hans. Hún vonaði. að bróður-
ást og velvild hefði ráðið boði
hans. En hún óttaðist að hann
hyrfi ekki frá tilboði sínu.
Svo fastur var hann í áformi
sínu. Átti ekki langt að sækja
það. Nýjan vanda hafði borið
að höndum við tilboð Óskars.
Þetta og margt fleira var
vökudraumur Hallfríðar þessa
á orsök og afleið’ingum. En
hér var undirspilið gefið. Til
boð Óskars vann markvisst.
Þess vegna var það, að Hall- j
fríður tók boði séra Þórðar
tveim höndum. Hætti við
Ameríkuförina og réðst í hús
mennsku á prestssetrinu. Var
það forsjónin, sem hagaði
þessu þannig, eða blind öfl
hinnar óski.ljanlegu tilvéru?j
Svari þeir, sem bað geta. Halli
fríður fann vel. að tilboð Ósk!
ars var öðrum þræði eftir-
sóknarvert. Hann var góður
drengur. Ekki efaði hún, að
hann reyndist vel. En fyrir
Hallfríði, sem þráði kyrrð osr
frið framar öllu oðru. svo a*
harmur og áföll mættu jafn
ast og mildast, var það að
fara úr öskunni í eldinn, að
hætta á nýjan háskaleik En 1
við háskann gat hvorugt
þeirra Óskars losað sig, ef
hann brytist í vesturför með
henni. Ásrún myndi elta þauí
og almenningsálitið vekja upp
drauga og magna þá, svo að
umhverfið í nýrri heimsálfu
yrði lævi blandið. Á þann
tvísýna leik vildi hún ekki
hætta. I
Svo réð það líka úrslitum, |
boð séra Þórðar. Hún vissi
ekki annað en að þeim hjón-
um hefði sjálfum hugkvæmzti
slík, að maður áttar sig ekki
þetta boð. Það kom því eins
og sólskin inn í myrkraheim
Þarna fyrirhitti hún mann,
sorgar og einstæðingsskapar.
sem vildi henni vel og treysti
henni. En traust góðs manns
og um leið sveitarhöfðingja,
er dýrmæt gjöf þeim, sem
stríðir'við sorg og sekt. Ófær-
an mikla, sem Hallfríður stóð
við, olli slíkum geig í huga
hennar, að hún hlaut að
fagna úrræðunum, enda þótt
þau væru sem mjó borð, sem
skylfu undir fótum, er á þau
var stigið.
Hallfríður tók boði prests-
ins, og þar með var nýr þátt-
ur hafinn í lífi hennar. Ósk-
ar var um stund á báðum átt-
um, er Hallfríður sagði hon-
um vistráðningu sína.
— Við erum að fullu skilín,
sagði hann. — Og réttast
gerði ég í því að fara til
Ameríku. Hér er ekki við neitt
að vera. Eg veit, að mamma
lætur mig aldrei í friði. En
ekki skal hún knýja mig til
óhæfuverka. En sjálfsagt sit
ég eftir. Einum er mér ekki
áskilin sú speki, sem til úr-
ræða þarf né gefin karl-
mennska til stórræða. Og svo
verður hver að vera sem hann
er gerður. Jæja, Hallfríður.
Þú virði^t fagna þessum úr-
slitum. Eg óska þér velfarn-
aðar. Og mundu, ef þú þarfn
aét einhvern tíma einhvers,
þá er ég til viötals. Hvort ég
verð þá nokkurs megnugur
fremur en nú, má guð vita.
— Óskar, elsku bróðir minn.
Þú ert stór og góður dreng-
ur. Eg er vesöl og sár. Bið þú
fyrir mér. Eg skal gera hið
sama fyrir þig. Guð varðveiti
okkur bæði. Eg sé rofa til. Von
andi eigum við bæöi eftir að
lifa bjartan dag.
VL.
Það var mikið um manna-
ferðir 14. maí, krossmessudag
inn. Þá fluttu hjúin sig til,
flest í leit að betri samastað.
Þann dag var víða kvatt með
tárum, jafnvel þótt vonir um
bættan hag væru tengdar
vistaskiptunum. Þá var alltaf
einhvers að sakna, stundum
barnanna, stundum einstæðr
ar móður, sem átti bágt með
að sjá barninu sínu á bak, þó
að svo yrði að vera. Stundum
málleysingjanna, sem hjúið
hafði tekið ástfóstri við.
Stundum fagurs útsýnis eða
jafnvel kyrrlátra lífskjara,
fjarri glaum og hávaða. Og
Föstudagur 25. ágúst:
8,00 Morgunútvarp.
12,00 Hádegisútvarp.
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
13,25 „Við vinnuna': Tónleikar.
15,00 Miðdegisútvarp.
18.30 Tónieikar: Þjóðlög írá ýmsum
löndum.
18,50 Tilkynningar.
19,20 Veðurfregnir.
19.30 Fréttir.
20,00 Tónleikar: „Rökkur“, hljóm-
sveitarverk eftir Zendrich
Fibich. — Tékkneska fílhar-
moníuhljómsveitin leikur.
Karel Sejna stjórnar.
20.15 Efst á baugi (Björgvin Guð-
mundsson og Tómas Karlsson)
20,45 Einleikur á gítar: Andrés Sego
via leikur verk eftir Sors, Villa
Lobos og Joaquin Rodrigo.
21,00 Upplestur: Guðbjörg Þorbjarn
ardóttir les ljóð eftir Jón Ósk-
ar og Stefán Hörð Grímsson.
21.10 Tónleikar: Kórar syngja syrpu
af vinsælum lögum.
21.30 Útvarpssagan: „Gyðjan og ux-
inn" eftir Kristmann Guð-
mundsson; V. (Höfundur les).
22,00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Kvöldsagan: „Zimin“ eftir Jan-
ko Larvin, í þýðingu Brynjólfs
Sveinssonar; síðari hluti (Flosi
Ólafsson).
22.30 í léttum tón: Þýzk dans- og
dægurlög, sungin og leikin.
23,00 Dagskrárlok.
Öldulengdir:
Miðbylgjur: 217 m (1440 Kr/
sec.).
FM-útvarp á metrabylgjum:
9G Mr. (Rás 30).
Föstudagur 25. ágúst.
20.00 Einkennislag afmælis-
útvarpsins.
Fræðslumál — Baldur
Pálmason talar viS fræðslu
stjóra Reykjavíkur og fl.
skólamenn.
20.20 Sjómannafél. Reykjavílmr,
Ðagsbrún, Iðja, Verzlunarm,-
félag Reykjavíkur og Iðn-
sveinaráð (Sigurður Magn-
ússon ræðir við formenn
félaganna — milli atriða
svipmyndir frá liðinni tíð).
20.45 Kirkja og söfnuðir — Bisk
upsstóll í Reykjavík —
(rætt við hr. Sigurbjörn
Einarsson — Margrét Ind-
> riðadóttir).
Safnaðarlíf í Reykjavík —
(rætt við dómprófastinn í
Reykjavfk, séra Jón Auð-
uns — M.I.).
21.00 Kvöldvaka kvenna — Er-
indi, viðtöl og tónlist —
(Elín Pálmadóttir stjórnar
kvöldvökunni).
22.00 Dagskrárauki: Karlakórinn
Fóstbræður syngur. Ragnar
Björnsson stjórnar. Útvarp-
að af sviði.
EIRÍKUR
VÍÐFFÖRLI
Úlfurinn og
Fálkinn
28
Ervin starði kuldalega á þegna
sína. Tyrfingur og Haugur voru
þeir fyr'stu, sem heilsuðu honum.
— Við krýnum þig heima hjá Tyrf
ingi, sagði jarlinn. — Ég skal ekki
krýnast eins eða neins staðar, fyrr
en móðir mín er fundin, greip Er-
vin fram í fyrir honum. — Og það
hefur heldur ekkert spurzt til föð-
ur Bryndísar. Nei, nú fer ég og
kem ekki aftur fyrr en ég hef frétt
eitthvað af móður minni. Þið getið
varla vænzt þess, að ég tafci þátt
í hátíðahöldum, þegar faðir minn
þegar faðir minn Hann gat
ekki sagt fleira, en fór út. — Ver-
ið bara róleg, sagði Tyrfingur —
hann kemur aftur, þegar ég kalla
á hann — Nei, það gerir hann
ekki, sagði Bryndís reiðilega. —
Ætlar þú kannske að segja hon-
um, að þú hafir fengið nýjar frétt
ir af móður hans? Á ég kannske
að segja honum, hvaða þátt þú
átt í öllu þessu, um samband þitt
við Bústaðalén... ,og hvað þá,
vinur sæll?